4 Księga Machabejska

Stary Testament

Biblia hebrajska
Kanon prawosławny (słowiański i grecki), etiopski i syryjski
Kanon prawosławny (gruziński)
Kanon syryjski
  • pokaż
  • dyskusja
  • edytuj

Czwarta Księga Machabejska – księga Starego Testamentu, uznawana za kanoniczną przez część prawosławia (kanon prawosławny gruziński), uznawana za apokryficzną przez tradycje judaistyczną, protestancką oraz katolicką, znajdująca się w Septuagincie.

Księga zawdzięcza swój tytuł luźnemu powiązaniu z 2 Księgą Machabejską (motyw męczeństwa Eleazara, jego siedmiu braci i matki). Opowiedziana historia jest formą, przez którą autor przekazuje ideały zaczerpnięte z filozofii stoickiej[1].

Czwarta Księga Machabejska nie jest uważana za kanoniczną w większości lokalnych cerkwi, umieszcza się ją jednak w prawosławnych wydaniach Pisma Świętego jako dodatek dydaktyczno-mądrościowy, w Cerkwi gruzińskiej uznawana za natchnioną. Jej treść wywarła duży wpływ na chrześcijańską teologię męczeństwa i kult męczennika Eleazara[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Michał Wojciechowski: Apokryfy z Biblii greckiej. Warszawa: Oficyna Wydawnicza VOCATIO, 2001, s. 97-115. ISBN 83-7146-163-1.
Kontrola autorytatywna (dzieło literackie):
  • VIAF: 204959731, 190656470
  • LCCN: n88282497
  • GND: 4168670-6
  • BnF: 133308498
  • SUDOC: 12474219X
  • J9U: 987007286501705171
  • NSK: 000521059
  • BNA: 000058727
Encyklopedia internetowa:
  • Universalis: ive-livre-des-maccabees