Księga Henocha
- Księga Rodzaju/1 Mojżeszowa (Rdz/1Mj)
- Księga Wyjścia/2 Mojżeszowa (Wj/2Mj)
- Księga Kapłańska/3 Mojżeszowa (Kpł/3Mj)
- Księga Liczb/4 Mojżeszowa (Lb/4Mj)
- Księga Powtórzonego Prawa/5 Mojżeszowa (Pwt/5Mj)
- Księga Jozuego (Joz)
- Księga Sędziów (Sdz)
- Księga Rut (Rt)
- Pierwsza Księga Samuela (1Sm)
- Druga Księga Samuela (2Sm)
- Pierwsza Księga Królewska (1Krl)
- Druga Księga Królewska (2Krl)
- Pierwsza Księga Kronik (1Krn)
- Druga Księga Kronik (2Krn)
- Księga Ezdrasza (Ezd)
- Księga Nehemiasza (Ne)
- Księga Estery (Est)
- Księga Hioba/Joba (Hi/Jb)
- Księga Psalmów/Psałterz (Ps)
- Księga Przysłów/Przypowieści Salomona (Prz)
- Księga Koheleta/Eklezjastesa/Kaznodziei Salomona (Koh/Kzn)
- Pieśń nad pieśniami (Pnp)
- Księga Izajasza (Iz)
- Księga Jeremiasza (Jr)
- Lamentacje/Treny (Lm/Tr)
- Księga Ezechiela (Ez)
- Księga Daniela (Dn)
- Księga Ozeasza (Oz)
- Księga Joela (Jl)
- Księga Amosa (Am)
- Księga Abdiasza (Ab)
- Księga Jonasza (Jon)
- Księga Micheasza (Mi)
- Księga Nahuma (Na)
- Księga Habakuka (Ha)
- Księga Sofoniasza (So)
- Księga Aggeusza (Ag)
- Księga Zachariasza (Za)
- Księga Malachiasza (Ml)
- Księga Tobiasza (Tb)
- Księga Judyty (Jdt)
- Księga Estery (Est)
- Pierwsza Księga Machabejska (1Mch)
- Druga Księga Machabejska (2Mch)
- Księga Mądrości/Mądrość Salomona (Mdr)
- Mądrość Syracha (Syr)
- Księga Barucha (Ba)
- List Jeremiasza
- Czwarta Księga Machabejska (4Mch)
- Czwarta Księga Ezdrasza (4Ezd)
- Księga Jubileuszów
- Księga Henocha
- 1–3 Księgi Mekabiego
- Czwarta Księga Barucha (4Ba)
- Psalmy 152–155
- Druga Księga Barucha (2Ba)
- List Barucha
- pokaż
- dyskusja
- edytuj
Księga Henocha albo 1 Księga Henocha – pseudoepigraficzna księga apokryficzna Biblii hebrajskiej i Starego Testamentu. Koptyjski Kościół Prawosławny jako jedyny włączył ją w swój kanon Pisma Świętego, jako natchnioną. Jest ona kompilacją różnych tekstów powstałych między 170 r. p.n.e. i końcem I w. n.e.[1][2]
Krótki urywek z 1 Księgi Henocha (1 Hen 1,9) jest zgodny z zawartym w Nowym Testamencie (Listem Judy 1,14-15). Autorstwo cytowanych słów jest tam w sposób jednoznaczny przypisywane „Henochowi, siódmemu po Adamie” (1 Hen 60,8).
Istnieją jeszcze dwie księgi apokryficzne przypisywane Henochowi[3] – synowi Jereda:
- 2 Księga Henocha z I w. n.e. zachowana jedynie w starosłowiańskim[4];
- 3 Księga Henocha z V w. n.e. zachowana w języku hebrajskim[5].
1 Księga Henocha jest najczęściej cytowana.
Treść
Opisuje ona podróże, wizje, sny i objawienia proroka Henocha (zob. henochiańska wizja Syna Człowieczego) w trakcie jego odwiedzin w niebie. Często występującym motywem jest grzech aniołów z córkami ludzkimi (Rdz 6,2)[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b F. Martin, Le livre d'Hénoch, 1906, s. 10
- ↑ Henri Rondet: Original Sin. The Patristic and Theological Background. Shannon Irlandia: 1972, s. 17. ISBN 0-7165-0516-9.
- ↑ Księgi Henocha, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-10-02] .
- ↑ F.I. Andersen 2 (Slavonic Apocalypse of) Enoch, a new Translation and Introduction w: The Old Testament Pseudepigrapha, Vol 1 (1983), ed. James Charlesworth (red.) ISBN 0-385-09630-5, s. 94
- ↑ Craig A. Evans: Noncanonical Writings and New Testament Interpretation. 1992, s. 24.
Bibliografia
- Apokryfy Starego Testamentu. Oprac., wstęp: ks. Ryszard Rubinkiewicz SDB. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Vocatio 1999.
- Najważniejsze apokalipsy apokryficzne. W: Rosik, Mariusz ks., Rapoport, Icchak rabin: Wprowadzenie do literatury i egzegezy żydowskiej okresu biblijnego i rabinicznego. Wrocław: Tum Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej, 2009, s. 56-59, seria: Bibliotheca Biblica.
- PWN: 3911034
- Britannica: topic/First-Book-of-Enoch
- Catalana: 0032408