Baltazar von Promnitz
| |||
Data i miejsce urodzenia | 1488 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 20 stycznia 1562 | ||
Biskup wrocławski | |||
Okres sprawowania | 1539-1562 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Nominacja biskupia | 18 sierpnia 1539 | ||
Sakra biskupia | 1542 | ||
|
Baltazar von Promnitz (ur. 1488 w Lasocinie niem. Lessendorff, zm. 20 stycznia 1562 w Nysie) – biskup wrocławski od 1539, starosta generalny Śląska od 1540; syn Kaspara von Promnitza.
W 1506 studiował na nowo powstałym Uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie nad Odrą, a już w 1519 przeniósł się na uniwersytet w Wittenberdze. Był zwolennikiem reformacji, prowadził korespondencję z Marcinem Lutrem i Filipem Melanchtonem. Przez to, że przyzwolił na rozwój protestantyzmu na swoich ziemiach (Żary, Pszczyna), wyznanie to zaczęło się tam rozwijać. Już w 1568 roku pan ziem pszczyńskich Karol Promnitz wprowadził naukę luterańską[1].
W 1527 roku otrzymał od kapituły wrocławskiej stanowisko zarządcy wrocławskiej katedry, które pełnił do 1534. W 1538 roku został mianowany archidiakonem wrocławskim i zwierzchnikiem kapituły katedralnej. 18 września 1539 został wybrany jednogłośnie na biskupa, 14 grudnia 1539 uroczyście wjechał do Wrocławia i objął katedrę. W 1540 roku papież Paweł III wydał bullę potwierdzającą wybór Baltazara na biskupa wrocławskiego, ale sakrę biskupią otrzymał dopiero w 1542 roku. Ziemię pszczyńską, którą kupił 21 marca 1548 roku, przekształcił w ordynację ziemską – niesprzedawalną i niepodzielną dla jej dziedziców. 4 maja 1556 zawarł korzystny układ z królem Ferdynandem Habsburgiem, w którym w zamian za pożyczkę otrzymał dobra ziemskie Żary i Trzebiel.
W 1551 roku został ustanowiony administratorem księstwa legnickiego. W 1553 roku stanął na czele pierwszego zgromadzenia stanów śląskich w Nysie. Gdy w 1554 roku Ferdynand został cesarzem rzymskim narodu niemieckiego, Baltazar wspomagał go radą i pieniędzmi. Swój majątek w testamencie przeznaczył w znacznej mierze na ubogich i budowę nowych szpitali.
Biskup zmarł dosyć niespodziewanie po krótkiej chorobie płuc[2]. Baltazar von Promnitz został pochowany w bazylice św. Jakuba i św. Agnieszki w Nysie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jadwiga AnnaJ.A. Badura Jadwiga AnnaJ.A., Ewangelicy na Ziemi Pszczyńskiej, Bielsko-Biała: Augustana, 2000, s. 10, ISBN 83-85970-98-3 .
- ↑ Jerzy Polak, Poczet panów i książąt pszczyńskich. Część I. Od Heleny Korybutówny do Jana Erdmanna Promnitza. Pszczyna, Towarzystwo Miłośników Ziemi Pszczyńskiej, 2007, s. 52–65.
- p
- d
- e
Biskupi diecezjalni |
|
---|---|
Biskupi pomocniczy |
|
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- Przemysław (1290–1306)
- Leszek (1306–1336)
- Mieszko cieszyński (1306–1308)
- Mikołaj II (1336–1365)
- Jan I, Mikołaj III, Wacław I, Przemek I (1365–1377)
- Jan I (1377–1380/1382)
- Jan II Żelazny, Mikołaj IV (1380/2–1385)
- Jan II Żelazny (1385–1424)
- Mikołaj V, Wacław II (1424–1437)
- Wacław II (1437–1456)
- Małgorzata z Szamotuł (regent i współrządząca 1456–1462)
- Jan V (1456–1493)
- Mikołaj VI, Jan VI, Walentyn Garbaty (1493–1506)
- Walentyn Garbaty (1506–1521)
- Jan Dobry (1521–1532)
- Jerzy Hohenzollern (1532–1543)
- Jerzy Fryderyk Hohenzollern (1543–1552)
- Ferdynand I (1552–1564)
- Maksymilian I (1564–1576)
- Rudolf I (1576–1612)
- Maciej I (1612–1619)
- Ferdynand II (1619–1637)
- Ferdynand III (1637–1645)
- Władysław IV Waza (1646–1648)
- Jan Kazimierz Waza (1648)
- Karol Ferdynand Waza (1648–1655)
- Jan Kazimierz Waza (1655)
- Ludwika Maria Gonzaga (1655–1663)
- Juliusz I d’Enghien (1663)
- Ludwika Maria Gonzaga (1663–1666)
- Leopold I (1666–1705)
- Józef I (1705–1740)
- Karol I (1711–1740)
- Maria Teresa I (1740–1742)
- Fryderyk I (1742–1786)
- Fryderyk Wilhelm I (1786–1797)
- Fryderyk Wilhelm II (1797–1840)
- Fryderyk Wilhelm III (1840–1861)
- Wilhelm I (1861–1880)
- Wiktor I Maurycy (1880–1893)
- Wiktor II Amadeusz (1893–1923)
- Wiktor III August (1923–1945)
- Franciszek I Albrecht (1945)
|