Ferdynand III Habsburg
Król Niemiec | |||
Okres | od 22 grudnia 1636 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | Ferdynand II Habsburg | ||
Następca | Leopold I Habsburg | ||
Cesarz rzymski | |||
Okres | od 15 lutego 1637 | ||
Poprzednik | Ferdynand II Habsburg | ||
Następca | Leopold I Habsburg | ||
Król Węgier i Chorwacji | |||
Okres | od 1625 | ||
Poprzednik | Ferdynand II Habsburg | ||
Następca | Leopold I Habsburg | ||
Król Czech | |||
Okres | od 1627 | ||
Poprzednik | Ferdynand II Habsburg | ||
Następca | Leopold I Habsburg | ||
Arcyksiążę Austrii | |||
Okres | od 15 lutego 1637 | ||
Poprzednik | Ferdynand II Habsburg | ||
Następca | Leopold I Habsburg | ||
Książę cieszyński | |||
Okres | od 1654 | ||
Poprzednik | Ferdynand IV Habsburg | ||
Następca | Leopold I Habsburg | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Habsburgowie | ||
Data urodzenia | 13 lipca 1608 | ||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | Maria Anna Wittelsbach | ||
Żona | Maria Anna Habsburg | ||
Dzieci | Ferdynand IV | ||
|
Ferdynand III Habsburg (ur. 13 lipca 1608 w Grazu, zm. 2 kwietnia 1657 w Wiedniu) – król Węgier i Chorwacji w latach 1637–1657 (koronowany w 1625 r.) oraz Czech w latach 1637–1657 (koronowany w 1627), wybrany cesarz rzymski w latach 1637–1657 (król rzymski od 1636) z dynastii Habsburgów[1].
Rodzina
Syn cesarza, króla Czech i Węgier Ferdynanda II Habsburga i księżniczki bawarskiej Marii Anny Bawarskiej.
20 lutego 1631 roku poślubił Marię Annę Habsburg, córkę króla Hiszpanii Filipa III Habsburga i Małgorzaty Habsburg. Para miała szóstkę dzieci:
- Ferdynand (1633–1654) – wraz z ojcem król Czech i Węgier
- Marianna (1635–1696) – żona króla Hiszpanii Filipa IV Habsburga
- Filip August (1637–1639)
- Maksymilian Tomasz (1638–1639)
- Leopold (1640–1705) – cesarz rzymski
- Maria Habsburg (1646)
3 lipca 1648 roku poślubił Marię Leopoldynę Habsburg, córkę księcia Tyrolu Leopolda Habsburga i Klaudii Medycejskiej. Para miała jednego syna: Karola Józefa, wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego i biskupa wrocławskiego.
30 kwietnia 1651 roku poślubił Eleonorę Gonzaga, córkę księcia Karola II Gonzaga i Marii Gonzaga. Ferdynand i Eleonora mieli razem syna i trzy córki:
- Teresa Maria Józefa (1652–1653)
- Eleonora Maria Józefa (1653–1697) – żona króla polskiego Michała Korybuta Wiśniowieckiego i księcia Lotaryngii Karola V Leopolda
- Maria Anna Józefa (1654–1689) – żona Jana Wilhelma, elektora Palatynatu Reńskiego
- Ferdynand Józef Alojzy (1657–1658)
Polityka
Aby zapewnić sukcesję synowi, cesarz Ferdynand II już w 1625 roku przeprowadził wybór i koronację Ferdynanda na króla Węgier (tron był tam formalnie elekcyjny). W 1627, po wprowadzeniu w Czechach monarchii dziedzicznej, Ferdynand został także koronowany w Pradze. Także za życia ojca w 1636 elektorzy Rzeszy Niemieckiej zebrani w Ratyzbonie wybrali go na króla rzymskiego (niemieckiego).
Wojna trzydziestoletnia
Po śmierci ojca w 1637 roku[2] został cesarzem. Wówczas w Świętym Cesarstwie toczyła się wojna trzydziestoletnia (1618–1648). Starał się opanować sytuację w Niemczech, ratować pogrążony w ruinie kraj i pozycję polityczną Habsburgów. We wrześniu 1640 r. Ferdynand III zwołał Sejm Cesarstwa w Ratyzbonie. Przywrócono wtedy funkcjonowanie organów centralnych Rzeszy. W latach 1640–1641 sprzeciwiał się przemarszowi wojsk polskich z Rzeczypospolitej do Flandrii, uzgodnionemu w ramach polsko-hiszpańskiego traktatu sojuszniczego.
W 1643 r. rozpoczął negocjacje pokojowe ze Szwedami, Holendrami i Francuzami w Münster i Osnabrück. Ambasadorem cesarza został Maksymilian hrabia von Trauttmansdorff. Pod wrażeniem pogarszającej się sytuacji obozu katolickiego, upadku władzy cesarskiej i ruiny Niemiec, w 1644 r. Ferdynand III przyznał książętom i stanom Rzeszy prawo do samodzielnego zawierania traktatów i prowadzenia wojen (ius belli ac pacis). Liczył na to, że głosy książąt wesprą go podczas negocjacji pokojowych w toczącej się wojnie trzydziestoletniej. Decyzja Ferdynanda przyczyniła się do osłabienia władzy centralnej w Świętym Cesarstwie Rzymskim.
Stopniowo kolejni książęta podpisywali pokoje lub rozejmy z Francją i Szwecją. W 1645 r. armia szwedzka marszałka Lennarta Torstenssona pokonała siły cesarskie pod Jüteborgiem i Jankowicami. W 1648 r. pod Zursmarshausen wojska francuskie (Tureniusz) i szwedzkie (gen. Karol Gustaw Wrangel) po raz kolejny odniosły zwycięstwo nad armią cesarza. Droga do Austrii i Wiednia już wcześniej stała otworem, a na zachodzie kolejne klęski ponosili Hiszpanie. Cesarz musiał zgodzić się na podpisanie traktatu westfalskiego (24 października 1648 r.). W marcu 1650 r. Ferdynand III wydał specjalny edykt regulujący egzekucję postanowień pokoju w Niemczech. W 1653 r. zwołał jeszcze Sejm Cesarstwa dla rozpatrzenia spraw wykonania postanowień pokoju.
Sprawy niemieckie po 1648 r.
W 1653 r. Sejm Cesarstwa zakazał cesarzowi nadawania statusu stanu Rzeszy oraz godności książęcych i elektorskich bez zgody elektorów i książąt. W 1654 r. Ferdynand III zaakceptował ustawę Sejmu Cesarstwa pozwalającą książętom i stanom Rzeszy na samodzielne zbieranie podatków na cele obronne. Wzmocniło to pozycję książąt zarówno wobec cesarza, jak i wobec poddanych.
Sprawy ziem dziedzicznych
W 1641 r. jako król czeski wydał edykt wprowadzający placetum regium, czyli zakaz publikacji bulli i listów papieskich bez zgody cesarza (króla).
W 1648 r. Ferdynand III ustanowił jednostki stałej armii dla obrony granic ziem dziedzicznych Habsburgów. W 1651 r. cesarz ostatecznie zerwał z tolerancyjną polityką w krajach naddunajskich. Ogłosił wyznanie rzymskokatolickie za jedyne dozwolone na obszarach swojej monarchii.
Pełna tytulatura
Ferdynand, z Bożej łaski uświęcony i wybrany cesarz rzymski, po wieki August, Król Niemiec, Król Węgier, Czech, Dalmacji, Chorwacji, Slawonii, Ramy, Serbii, Galicji, Lodomerii, Kumanii, Bułgarii,arcyksiążę Austrii, książę Burgundii, Brabancji, Styrii, Karyntii, Karnioli, margrabia Moraw, książę Luksemburga, Górnego i Dolnego Śląska, Wirtembergii, Teck etc. książę Szwabii, hrabia Habsburga, Tyrolu, Ferreti, Kyburga, Gorycji etc. landgraf Alzacji, margrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego, Burgau, Górnych i Dolnych Łużyc etc. pan Marchii Wendyjskiej, Salin, Port Naon, etc., etc., etc.
Genealogia
Prapradziadkowie | król | król Czech i Węgier | książę Bawarii | cesarz rzymski | Antoni II Lotaryński | król Danii, Szwecji i Norwegii | ||
Pradziadkowie | cesarz rzymski | książę Bawarii | Franciszek Lotaryński | |||||
Dziadkowie | Karol Styryjski | Wilhelm V Wittelsbach | ||||||
Rodzice | cesarz rzymski | |||||||
Ferdynand III Habsburg (1608–1657), cesarz rzymski |
Przypisy
Bibliografia
- W. Felczak, Historia Węgier, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków 1983.
- J. Krasuski, Historia Niemiec, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków 2002. ISBN 83-04-04422-6.
- Słownik władców Europy nowożytnej i najnowszej, JózefJ. Dobosz, MaciejM. Serwański, IlonaI. Czamańska, wyd. 2, Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2002, ISBN 83-7177-118-5, OCLC 749651157 .
- H. Wereszycki, Historia Austrii, Ossolineum, Wrocław–Warszawa–Kraków 1986.
- Z. Wójcik, Historia powszechna XVI–XVII wieku, PWN, Warszawa 2001. ISBN 83-01-12920-4.
- p
- d
- e
Karolingowie i inne rody |
|
---|---|
Ludolfingowie |
|
Dynastia salicka |
|
Süpplinburgowie |
|
Hohenstaufowie |
|
Welfowie |
|
Hohenstaufowie |
|
Luksemburgowie |
|
Wittelsbachowie |
|
Luksemburgowie | |
Habsburgowie |
|
Wittelsbachowie |
|
Habsburgowie-Lotaryńscy |
|
- p
- d
- e
Konradyni |
|
---|---|
Ludolfingowie |
|
Dynastia salicka |
|
Supplinburgowie |
|
Hohenstaufowie |
|
Welfowie |
|
Hohenstaufowie |
|
Wielkie bezkrólewie |
|
Habsburgowie |
|
Nassau |
|
Habsburgowie |
|
Luksemburgowie |
|
Wittelsbachowie |
|
Habsburgowie |
|
Luksemburgowie |
|
Wittelsbachowie |
|
Luksemburgowie |
|
Habsburgowie |
|
Wittelsbachowie |
|
Habsburgowie-Lotaryńscy |
|
- Oficjalny tytuł królów niemieckich od XI wieku
- król Rzymian
- Zobacz też
- królowie frankijscy
- cesarze rzymscy (Święte Cesarstwo Rzymskie)
- p
- d
- e
Książęta Węgier |
| ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Królowie Węgier |
|
- p
- d
- e
Księstwo Czech (870-1198) |
| ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Królestwo Czech (1198-1918) |
|
- p
- d
- e
Marchia Wschodnia (976-1156) |
| ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Księstwo Austriackie (1156-1457) |
| ||||||||||||
Arcyksięstwo Austriackie (1457-1804) |
| ||||||||||||
Cesarstwo Austrii (1804-1918) |
|
- p
- d
- e
Wczesne średniowiecze |
| ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Królestwo Chorwacji |
| ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo Chorwacji (w unii z Węgrami) |
| ||||||||||||||||||||||||||||
Niepodległe Państwo Chorwackie |
|
- zobacz też: Banowie Chorwacji
- p
- d
- e
- Mieszko cieszyński (1290–1314/5)
|
- p
- d
- e
- Przemysław (1290–1306)
- Leszek (1306–1336)
- Mieszko cieszyński (1306–1308)
- Mikołaj II (1336–1365)
- Jan I, Mikołaj III, Wacław I, Przemek I (1365–1377)
- Jan I (1377–1380/1382)
- Jan II Żelazny, Mikołaj IV (1380/2–1385)
- Jan II Żelazny (1385–1424)
- Mikołaj V, Wacław II (1424–1437)
- Wacław II (1437–1456)
- Małgorzata z Szamotuł (regent i współrządząca 1456–1462)
- Jan V (1456–1493)
- Mikołaj VI, Jan VI, Walentyn Garbaty (1493–1506)
- Walentyn Garbaty (1506–1521)
- Jan Dobry (1521–1532)
- Jerzy Hohenzollern (1532–1543)
- Jerzy Fryderyk Hohenzollern (1543–1552)
- Ferdynand I (1552–1564)
- Maksymilian I (1564–1576)
- Rudolf I (1576–1612)
- Maciej I (1612–1619)
- Ferdynand II (1619–1637)
- Ferdynand III (1637–1645)
- Władysław IV Waza (1646–1648)
- Jan Kazimierz Waza (1648)
- Karol Ferdynand Waza (1648–1655)
- Jan Kazimierz Waza (1655)
- Ludwika Maria Gonzaga (1655–1663)
- Juliusz I d’Enghien (1663)
- Ludwika Maria Gonzaga (1663–1666)
- Leopold I (1666–1705)
- Józef I (1705–1740)
- Karol I (1711–1740)
- Maria Teresa I (1740–1742)
- Fryderyk I (1742–1786)
- Fryderyk Wilhelm I (1786–1797)
- Fryderyk Wilhelm II (1797–1840)
- Fryderyk Wilhelm III (1840–1861)
- Wilhelm I (1861–1880)
- Wiktor I Maurycy (1880–1893)
- Wiktor II Amadeusz (1893–1923)
- Wiktor III August (1923–1945)
- Franciszek I Albrecht (1945)
|
Linki zewnętrzne
- Ferdynand III Habsburg – dokumenty w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000121403878
- VIAF: 267762391
- ULAN: 500354826
- LCCN: n82136813
- GND: 118532529
- LIBRIS: zw9cd7vh3wpdg4s
- BnF: 139703472
- SUDOC: 086132172
- NKC: jo2004214956
- BNE: XX1626422
- NTA: 071076468
- BIBSYS: 1085675
- CiNii: DA13530845
- Open Library: OL4910689A, OL5113278A
- PLWABN: 9810658416105606
- NUKAT: n2008121744
- J9U: 987007314395005171
- NSK: 000057060
- CONOR: 180098659
- ΕΒΕ: 261417
- LIH: LNB:Br3P;=Bd
- RISM: people/386006
- WorldCat: lccn-n82136813
- PWN: 3900441
- Britannica: biography/Ferdinand-III-Holy-Roman-emperor
- Universalis: ferdinand-iii
- БРЭ: 4709420
- SNL: Ferdinand_3._-_tysk-romersk_keiser
- VLE: ferdinandas-iii
- Catalana: 0026597
- DSDE: Ferdinand_3.
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 19263