Boeing E-3 Sentry

Ten artykuł od 2023-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

E-3 Sentry

Samolot AWACS należący do NATO podczas Radom Air Show 2011
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Boeing
Typ	samolot wczesnego ostrzegania, dozoru przestrzeni powietrznej
Konstrukcja	całkowicie metalowa
Załoga	4 oraz 13-19 kontrolerów lotniczych
Historia
Data oblotu	październik 1975
Lata produkcji	1977-1992
Liczba egz.	68
Dane techniczne
Napęd	4 × Pratt & Whitney TF33-PW-100A turbowentylatorowe
Ciąg	93 kN każdy
Wymiary
Rozpiętość	44,42 m
Długość	46,61 m
Wysokość	12,6 m
Powierzchnia nośna	283,4 m²
Masa
Własna	73 480 kg
Użyteczna	147 400 kg
Startowa	156 000 kg
Osiągi
Prędkość maks.	855 km/h
Pułap	10 000 m
Promień działania	1610 km
Dane operacyjne
Użytkownicy
USA, NATO, Arabia Saudyjska, Francja, Wielka Brytania
Rzuty
Multimedia w Wikimedia Commons

Boeing E-3 Sentry – amerykański samolot wczesnego ostrzegania i dozoru przestrzeni powietrznej.

Historia

W roku 1963 USAF zgłosiły zapotrzebowanie na AWACS (Airborne Warning And Control System) czyli powietrzny system wczesnego ostrzegania i kierowania. Boeing zaproponował model Boeing E-3A Sentry, który w kadłubie Boeinga 707-320 mieścił elastyczną, odporną na zakłócenia i wytrzymałą stację radarową oraz mógł służyć jako centrala dowodzenia, telekomunikacyjna i naprowadzająca. Najbardziej widoczną zmianą w nowym samolocie była zainstalowana na grzbiecie kadłuba duża konsola nawigacyjna, wewnątrz której zamontowano radar panoramiczny AN/APY-1 i radiowy system identyfikacji swój-obcy INF/TADIL C. Pierwszy EC-137D, tak bowiem ten model został nazwany przez Siły Powietrzne, został dostarczony 24 marca 1977 roku. Zmodernizowane wersje E-3B i E-3C używają radaru AN/APY-2. NATO wykorzystuje w Europie 17 sztuk E-3A (jedna maszyna rozbiła się w Grecji), które są obsługiwane przez wielonarodową załogę. Samoloty stacjonują w Niemczech, Norwegii, Turcji, Grecji i we Włoszech. Również Arabia Saudyjska, Wielka Brytania i Francja posiadają AWACS-y w swych lotniczych siłach zbrojnych.

Bibliografia

• David Alexander Rendall, Apoloniusz Siekański: Lotnictwo : przewodnik encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2001. ISBN 978-83-7150-819-6. OCLC 749571570.

Zobacz też

• Boeing 737 AEW&C