Camille Huysmans

Ten artykuł od 2010-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Camille Huysmans

Camille Huysmans (1966)

Pełne imię i nazwisko

Jean Joseph Camille Huysmans

Data i miejsce urodzenia

26 maja 1871
Bilzen

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1968
Antwerpia

Premier Belgii

Okres

od 3 sierpnia 1946
do 12 marca 1947

Poprzednik

Achille Van Acker

Następca

Paul-Henri Spaak

Multimedia w Wikimedia Commons

Jean Joseph Camille Huysmans (ur. 26 maja 1871 w Bilzen, zm. 25 lutego 1968 w Antwerpii) – belgijski filolog, polityk, premier.

Ukończył studia germanistyczne na uniwersytecie w Liège. Był politykiem socjalistycznym. W latach 1925–1927 i 1947–1949 piastował urząd ministra oświaty, a w okresie od 3 sierpnia 1946 do 12 marca 1947 był premierem.

Od 1936 do 1939 i ponownie od 1954 do 1958 był przewodniczącym Izby Reprezentantów.

W latach 1933–1940 i 1944–1946 był burmistrzem Antwerpii.

W 1966 wystąpił z Partii Socjalistycznej i założył Socjalistyczną Konfederację Pracujących.

Camille Huysmans żył 96 lat i 9 miesięcy i do grudnia 2007 był najdłużej żyjącym premierem Belgii, kiedy to jego wiek osiągnął Pierre Harmel.

Premierzy Belgii

Szefowie gabinetu (1831–1918)	Étienne Constantin de Gerlache (1831) Joseph Lebeau (1831) Félix de Muelenaere (1831–1832) Albert Joseph Goblet d’Alviella (1832–1834) Barthélémy de Theux de Meylandt (1834–1840) Joseph Lebeau (1840–1841) Jean-Baptiste Nothomb (1841–1845) Sylvain Van de Weyer (1845–1846) Barthélémy de Theux de Meylandt (1846–1847) Charles Rogier (1847–1852) Henri de Brouckère (1852–1855) Pierre de Decker (1855–1857) Charles Rogier (1857–1868) Walthère Frère-Orban (1868–1870) Jules d’Anethan (1870–1871) Barthélémy de Theux de Meylandt (1871–1874) Jules Malou (1874–1878) Walthère Frère-Orban (1878–1884) Jules Malou (1884) Auguste Beernaert (1884–1894) Jules de Burlet (1894–1896) Paul de Smet de Naeyer (1896–1899) Jules Vandenpeereboom (1899) Paul de Smet de Naeyer (1889–1907) Jules de Trooz (1907) Frans Schollaert (1908–1911) Charles de Broqueville (1911–1918) Gérard Cooreman (1918)
Premierzy (od 1918)	Léon Delacroix (1918–1920) Henry Carton de Wiart (1920–1921) Georges Theunis (1921–1925) Aloys van de Vyvere (1925) Prosper Poullet (1925–1926) Henri Jaspar (1926–1931) Jules Renkin (1931–1932) Charles de Broqueville (1932–1934) George Theunis (1934–1935) Paul van Zeeland (1935–1937) Paul-Emile Janson (1937–1938) Paul-Henri Spaak (1938–1939) Hubert Pierlot (1939–1945) Achille Van Acker (1945–1946) Paul-Henri Spaak (1946) Achille Van Acker (1946) Camille Huysmans (1946–1947) Paul-Henri Spaak (1947–1949) Gaston Eyskens (1949–1950) Jean Duvieusart (1950) Joseph Pholien (1950–1952) Jean Van Houtte (1952–1954) Achille Van Acker (1954–1958) Gaston Eyskens (1958–1961) Théo Lefèvre (1961–1965) Pierre Harmel (1965–1966) Paul Vanden Boeynants (1966–1968) Gaston Eyskens (1968–1973) Edmond Leburton (1973–1974) Leo Tindemans (1974–1978) Paul Vanden Boeynants (1978–1979) Wilfried Martens (1979–1981) Mark Eyskens (1981) Wilfried Martens (1981–1992) Jean-Luc Dehaene (1992–1999) Guy Verhofstadt (1999–2008) Yves Leterme (2008) Herman Van Rompuy (2008–2009) Yves Leterme (2009–2011) Elio Di Rupo (2011–2014) Charles Michel (2014–2019) Sophie Wilmès (2019–2020) Alexander De Croo (od 2020)

Szefowie gabinetu
(1831–1918)