Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego

Chorągiew janczarska/węgierska
Marszałka Koronnego
Ilustracja
Laski marszałkowskie
Historia
Państwo

 I Rzeczpospolita

Sformowanie

1717

Rozformowanie

1794

Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Piechota

Rodzaj wojsk

Wojska lądowe

Chorągiew węgierska Marszałka Wielkiego Koronnego – oddział piechoty armii koronnej wojska I Rzeczypospolitej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Chorągwie piechoty węgierskiej były oddziałami przybocznymi[1]. Uchwalony na sejmie 1717 roku komput wojska koronnego przewidywał zorganizowanie chorągwi janczarskiej marszałka wielkiego koronnego w sile 150 porcji[2]. W sztabie kompanii służyli: kapitan, porucznik, chorąży, lekarz, profos oraz kilku podoficerów i orkiestrantów[3].

Chorągiew węgierska laski marszałkowskiej. Nazwy ludowe tej chorągwi brzmiały: kruki (kuruce) i kurpiki[4].

Stanowisko: u boku marszałka wielkiego koronnego.

Barwa chorągwi

Żołnierze chorągwi janczarskich, później znów przekształconych na węgierskie, nosili strój zbliżony do wzorów tureckich i węgierskich, przy czym kurtki poszczególnych chorągwi różniły się kolorem[5].

Czapki niebieskie, blachy żółte, kity: biała i pomarańczowa, wyłogi pomarańczowe, podszewka biała, guziki białe. Naramienniki srebrne, takaż szarfa i temblak, przerabiane karmazynem. Oprawa szpady mosiężna. Lederwerk biały, klamra pasa mosiężna, takaż oprawa tasaka[a]. W innym egzemplarzu tej książki kolor wyłogów pąsowy, a nie pomarańczowy[4].

Żołnierze chorągwi

Szefowie:

Zgodnie z tradycją szefem chorągwi był także każdorazowo marszałek wielki koronny (stąd nazwa jednostki)[6].

Komendanci[6]:

  • rotm. Jan Fournier (1754-1787),
  • Piotr Hoffman (1793).

Bitwy i potyczki

Żołnierze tej chorągwi brali udział w:

  • insurekcji warszawskiej (17 i 18 kwietnia 1794)
  • obronie Warszawy (od 13 lipca do 6 września 1794).

Uwagi

  1. według ryciny nr 33 pod tytułem "Warschauer Unger Fahne" z wydawnictwa Raspego

Przypisy

Bibliografia

  • Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
  • Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
  • Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
  • p
  • d
  • e
Oddziały wojska I Rzeczypospolitej 1717–1795
Dywizje
koronne
litewskie
Brygady
koronne
litewskie
Regimenty
piesze
koronne
litewskie
Pułki jazdy/
ułanów
koronne
litewskie
Pułki
przedniej straży
koronne
litewskie
Pułki kozaków
Regimenty
dragonów
koronne
litewskie
Oddziały targowickie
Oddziały insurekcji
kościuszkowskiej
koronne
litewskie
Chorągwie
i szwadrony
koronne
litewskie
Bataliony
koronne
litewskie
Artyleria
koronna
litewska
  • 1 kompania
Bitwy
konfederacja barska
wojna 1792
  • p
  • d
  • e
Okresy
Struktury
Rodzaje wojsk
Formacje
wojskowe
Jazda
Piechota
Konfederacje żołnierskie
Rokosze
Hetmani
Terminy
wojskowe
Większe oddziały
w XVII wieku
Armia koronna
w XVIII wieku
Dywizje
Brygady KN
Armia litewska
w XVIII wieku
Dywizje
Brygady KN
Insurekcja
kościuszkowska
Dywizje

Chorąży wielki koronny