Elizabeth Blackburn

Elizabeth Helen Blackburn

Blackburn ze złotym medalem AIC (2012)
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1948 Hobart
profesor
Specjalność: biologia
Alma Mater	Uniwersytet w Melbourne, Uniwersytet w Cambridge
Uczelnia	Uniwersytet Kalifornijski w San Francisco
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny AIC Gold Medal
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Elizabeth Helen Blackburn (ur. 26 listopada 1948 w Hobart^[1]) – amerykańska biolog molekularna pochodzenia australijskiego, laureatka Nagrody Nobla^[1]. Zajmuje się telomerami i etyką medyczną.

Dzieciństwo

Jej oboje rodzice byli lekarzami, miała siedmioro rodzeństwa. Wcześnie zainteresowała się zwierzętami i przyrodą^[2]. Uczęszczała do Melbourne High School (kiedy była nastolatką, jej rodzina przeprowadziła się do Melbourne)^[3].

Praca naukowa

Studiowała na Uniwersytecie w Melbourne, gdzie uzyskała tytuł licencjata (1970) i magistra (1972) z biologii^[3][4]. Za radą swoich profesorów wyjechała do Anglii, by tam podjąć dalsze studia^[3]. Stopień doktora uzyskała w 1975 na Uniwersytecie w Cambridge^[1]. Odbyła staż podoktorski z biologii molekularnej i komórkowej na Uniwersytecie Yale w laboratorium dr. Josepha Galla w latach 1975–1977^[1][3][4]. Wraz z nim odkryła strukturę telomerów chromosomów. Wyniki opublikowali w artykule w 1978 roku^[3]. Pracowała na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley, a w 1990 objęła stanowisko profesora biologii i fizjologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco^[1].

W 1980 Blackburn poznała Jacka Szostaka, który również badał telomery i który był zaintrygowany jej badaniami^[1]. Oboje zaczęli badać telomery używając do tego drożdży i Tetrahymena^[1]. W 1984 Blackburn i Greider odkryły telomerazę^[1]. W następnych latach wraz ze współpracownikami badała wpływ stresu na telomerazy i telomery^[5] ze szczególnym uwzględnieniem medytacji mindfulness^[6][7].

Uhonorowanie

W 2009 otrzymała, wraz z Carol W. Greider i Jackiem Szostakiem, Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny^[1] za „odkrycie, jak zakończenia chromosomów są chronione przez struktury zwane telomerami oraz enzym telomerazę”^[2].

Blackburn została także wybrana członkinią Royal Society of London (1992) i zagraniczną współpracowniczką National Academy of Sciences (1993)^[1]. Elizabeth Blackburn została nazwana jednym ze „100 najbardziej wpływowych ludzi” w 2007 przez Time^[3].

Służyła w Radzie Prezydenta ds. Bioetyki od 2002 do 2004^[4]. Wspierała badania nad ludzkimi komórkami embrionalnymi, w przeciwieństwie do administracji Busha. Jej kadencje w Radzie zostały zakończone dyrektywą Białego Domu 27 lutego 2004 r.^[8] Po tej decyzji wielu naukowców wyraziło oburzenie z powodu jej usunięcia^[9].

Została wyróżniona honorowymi stopniami przez 11 uniwersytetów^[4]. W 2008 roku została laureatką nagrody North American Laureate for L’Oreal-UNESCO For Women in Science^[4]. Była prezes Salk Institute od 2016^[10], acz postanowiła odejść na emeryturę w 2018^[11].

Życie prywatne

Ma męża nazwiskiem John W. Sedat i jednego syna – Benjamina (ur. 1986)^[2][12][13].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• The 2009 Nobel Prize in Physiology or Medicine - Press Release. [dostęp 2009-10-05].