Giambattista Rubini

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

1642
Wenecja

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1707
Rzym

Biskup Vicenzy

Okres sprawowania

1684-1702

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej

Okres sprawowania

1689-1691

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

19 sierpnia 1683

Sakra biskupia

21 maja 1684

Kreacja kardynalska

13 lutego 1690
Aleksander VIII

Kościół tytularny

S. Lorenzo in Panisperna
S. Marco

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

21 maja 1684

Konsekrator

Alessandro Crescenzi

Współkonsekratorzy

Pier Antonio Capobianco
Francesco Maria Giannotti

Konsekrowani biskupi
Petrus Draghi Bartoli	19 listopada 1690
Marcantonio Agazzi	20 stycznia 1692
Marco Giustiniani	30 marca 1692
Giorgio Cornaro	11 maja 1692
Filippo della Torre	29 marca 1702
Sebastiano Venieri	14 maja 1702
Faustino Giuseppe Griffoni Sant’Angelo	1 października 1702
Augusto Antonio Zacco	21 listopada 1706

Współkonsekrowani biskupi
Emmanuel de Bouillon	20 listopada 1689

Giambattista Rubini (ur. w 1642 w Wenecji, zm. 17 lutego 1707 w Rzymie) – włoski kardynał^[1].

Życiorys

Był synem Donato Rubiniego i Cristiny Medici, krewnym papieża Aleksandra VIII^[1]. W młodości studiował na Uniwersytecie w Padwie, gdzie obronił doktorat utroque iure^[1]. Następnie pracował jako referendarz Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i był gubernatorem kilku miast m.in. Spoleto i Viterbo^[1]. 19 sierpnia 1683 przyjął święcenia diakonatu, a dwa dni później prezbiteratu^[2]. 15 maja 1694 został wybrany biskupem Vicenzy, z czego zrezygnował 25 marca 1702^[2]. 13 lutego 1690 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Lorenzo in Panisperna^[2]. Od stycznia 1703 do stycznia 1704 pełnił rolę kamerlinga Kolegium Kardynałów^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Rubini, Giambattista. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-09-10]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Giambattista Cardinal Rubini. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-09-10]. (ang.).

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)