Fabrizio Spada

Kardynał biskup

Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

17 marca 1643
Rzym

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1717
Rzym

Miejsce pochówku

Kościół Matki Bożej in Vallicella

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej

Okres sprawowania

14 lipca 1691–27 września 1700

Sekretarz Świętego Oficjum

Okres sprawowania

2 kwietnia 1713–15 czerwca 1717

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 grudnia 1669^[1]

Sakra biskupia

14 sierpnia 1672

Kreacja kardynalska

27 maja 1675
Klemens X

Kościół tytularny

S. Callisto (1676-1689)
S. Crisogono (1689-1708)
św. Praksedy (1708-1710)
Biskup Palestriny (1710–1717)

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

14 sierpnia 1672

Konsekrator

Gaspare Carpegna

Współkonsekratorzy

Alessandro Crescenzi
Bernardino Rocci

Konsekrowani biskupi
Giovanni Carlo Antonelli	24 stycznia 1677
Alfonso de Aloysio	13 czerwca 1688
Michelangelo Mattei	13 listopada 1689
Marco de Rama	4 czerwca 1690
Giorgio Parchich	4 czerwca 1690
Ferdinando Strozza	4 czerwca 1690
Francesco Picarelli	4 czerwca 1690
Lorenzo Fieschi	24 września 1690
Baldassare Cenci	30 września 1691
Giovanni Giacomo Cavallerini	30 czerwca 1692
Alessandro Lambert	30 czerwca 1692
Gerolamo Ubertino Provana	30 czerwca 1692
Pierre Lambert Ledrou	21 grudnia 1692
Eligio Caracciolo	31 marca 1694
Francesco Azzolini	21 marca 1694
Luigi Capuani	21 marca 1694
Muzio Gaeta	13 kwietnia 1698
Tommaso Ruffo	13 kwietnia 1698
Giovanni Patrizi	18 lutego 1702
Carlo Maria Mascardi	1 maja 1710

Fabrizio Spada (ur. 17 marca 1643 w Rzymie – zm. 15 czerwca 1717 tamże) – włoski duchowny, kardynał, z rodu markizów Castelviscardo.

Życiorys

W 1664 uzyskał doktorat obojga praw (rzymskiego i kanonicznego) prawdopodobnie na Uniwersytecie w Perugii. W grudniu 1669 przyjął święcenia kapłańskie. W sierpniu 1672 papież Klemens X mianował go tytularnym arcybiskupem Patras (udzielając mu przy tym dyspensy z powodu młodego wieku), asystentem papieskiego tronu i nuncjuszem apostolskim w Sabaudii. Dwa lata później objął nuncjaturę w Paryżu, a w 1675, w wieku zaledwie 32 lat, został kreowany kardynałem prezbiterem z tytułem San Callisto. Uczestniczył w konklawe 1676, 1689, 1691 i 1700. Ponadto był legatem w Urbino (1686-92) i kamerlingiem Św. Kolegium Kardynałów (1688-89)

Największymi wpływami cieszył się za pontyfikatu papieża Innocentego XII, który mianował go swoim sekretarzem stanu. W 1700 nowy papież Klemens XI zdymisjonował go z funkcji sekretarza stanu, powierzając mu zarazem kierowanie Trybunałem Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości. 19 lutego 1710 objął podmiejską diecezję Palestrina. Od 1713 był sekretarzem Rzymskiej Inkwizycji. Zmarł 15 czerwca 1717 ok. godz. 22 w Rzymie w pałacu należącym do jego rodziny.

Bibliografia

Fabrizio Spada

Przypisy

↑ Fabrizio Cardinal Spada, Catolic-Hierarchi. [dostęp 2011-11-11]. (ang.).

Sekretarze Świętego Oficjum

Wielcy Inkwizytorzy	Antonio Michele Ghisleri (1558–1566) Scipione Rebiba (1573–1577) Giacomo Savelli (1577–1587)
Kardynałowie sekretarze	Giulio Antonio Santori (1586–1602) Camillo Borghese (1602–1605) Pompeo Arrigoni (1605–1616) Giovanni Garzia Millini (1616–1629) Antonio Marcello Barberini (1629–1633) Francesco Barberini (1633–1679) Cesare Facchinetti (1679–1683) Alderano Cibo (1683–1700) Galeazzo Marescotti (1700–1713) Fabrizio Spada (1713–1717) Nicolò Acciaioli (1717–1719) Francesco del Giudice (1719–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Pietro Ottoboni (1726–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Neri Maria Corsini (1753–1770) Giovanni Francesco Stoppani (1770–1774) Luigi Maria Torregiani (1775–1777) Carlo Rezzonico (1777–1799) Leonardo Antonelli (1800–1811) Giulio Maria della Somaglia (1814–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Vincenzo Macchi (1844–1860) Costantino Patrizi Naro (1860–1876) Prospero Caterini (1876–1881) Antonio Maria Panebianco (1882–1883) Luigi Maria Bilio (1883–1884) Raffaele Monaco La Valletta (1884–1896) Lucido Maria Parocchi (1896–1903) Serafino Vannutelli (1903–1908) Mariano Rampolla del Tindaro (1908–1913) Domenico Ferrata (1914) Rafael Merry del Val y Zulueta (1914–1930) Donato Raffaele Sbarretti (1930–1939) Francesco Marchetti Selvaggiani (1939–1951) Giuseppe Pizzardo (1951–1959) Alfredo Ottaviani (1959–1965)

Wielcy Inkwizytorzy

Antonio Michele Ghisleri (1558–1566)
Scipione Rebiba (1573–1577)
Giacomo Savelli (1577–1587)

Kardynałowie sekretarze

Giulio Antonio Santori (1586–1602)
Camillo Borghese (1602–1605)
Pompeo Arrigoni (1605–1616)
Giovanni Garzia Millini (1616–1629)
Antonio Marcello Barberini (1629–1633)
Francesco Barberini (1633–1679)
Cesare Facchinetti (1679–1683)
Alderano Cibo (1683–1700)
Galeazzo Marescotti (1700–1713)
Fabrizio Spada (1713–1717)
Nicolò Acciaioli (1717–1719)
Francesco del Giudice (1719–1725)
Fabrizio Paolucci (1725–1726)
Pietro Ottoboni (1726–1740)
Tommaso Ruffo (1740–1753)
Neri Maria Corsini (1753–1770)
Giovanni Francesco Stoppani (1770–1774)
Luigi Maria Torregiani (1775–1777)
Carlo Rezzonico (1777–1799)
Leonardo Antonelli (1800–1811)
Giulio Maria della Somaglia (1814–1830)
Bartolomeo Pacca (1830–1844)
Vincenzo Macchi (1844–1860)
Costantino Patrizi Naro (1860–1876)
Prospero Caterini (1876–1881)
Antonio Maria Panebianco (1882–1883)
Luigi Maria Bilio (1883–1884)
Raffaele Monaco La Valletta (1884–1896)
Lucido Maria Parocchi (1896–1903)
Serafino Vannutelli (1903–1908)
Mariano Rampolla del Tindaro (1908–1913)
Domenico Ferrata (1914)
Rafael Merry del Val y Zulueta (1914–1930)
Donato Raffaele Sbarretti (1930–1939)
Francesco Marchetti Selvaggiani (1939–1951)
Giuseppe Pizzardo (1951–1959)
Alfredo Ottaviani (1959–1965)

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)

↑ w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)