Herbert Brown

Herbert Charles Brown

Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	22 maja 1912 Londyn
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 2004 Lafayette
profesor nauk chemicznych
Alma Mater	University of Chicago
Doktorat	1938 University of Chicago
Doktor honoris causa Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu – 1998
nauczyciel akademicki
uczelnia	Wayne State University Purdue University
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie chemii
Multimedia w Wikimedia Commons

Herbert Charles Brown, właśc. Herbert Charles Browarnik (ur. 22 maja 1912 w Londynie, Wielka Brytania, zm. 19 grudnia 2004 w Lafayette, Indiana, Stany Zjednoczone) – chemik amerykański pochodzenia angielskiego, laureat Nagrody Nobla w 1979.

Życiorys

Był synem żydowskich emigrantów z Ukrainy, z Żytomierza. W młodym wieku przeniósł się wraz z rodziną z Anglii do Stanów Zjednoczonych, do Chicago, gdzie ukończył studia (1936) i obronił doktorat (1938) na Uniwersytecie Chicagowskim. W 1936 r. poślubił Sarę Baylen (1912–2005), z którą nie rozstał się przez resztę życia. Do pracy naukowej nad związkami boru zainspirowała go książka Alfreda Stocka The Hydrides of Boron and Silicon („Wodorki boru i krzemu”), którą żona kupiła mu w prezencie i zadedykowała „dla przyszłego laureata Nagrody Nobla”^[1]. Początkowo pracował na Uniwersytecie Wayne State w Detroit (1943–1947), a od 1947 związał się z Uniwersytetem Purdue w West Lafayette, Indiana. W roku 1959 uzyskał tam pozycję Wetherill Distinguished Professor, a w 1960 Wetherill Research Professor^[2]. Pomimo przejścia na emeryturę w 1978, aktywnie prowadził badania naukowe aż do śmierci w 2004 w wieku 92 lat. Członek wielu korporacji naukowych, m.in. National Academy of Sciences i Amerykańskiej Akademii Umiejętności w Bostonie. Autor ponad tysiąca publikacji naukowych^[3] i posiadacz ponad 50 patentów.

1 października 1998 Uniwersytet Mikołaja Kopernika przyznał mu tytuł doktora honoris causa^[4].

W pracy naukowej zajmował się reakcjami rodnikowymi i addycjami, poszukiwał zastosowania boru i fosforu w syntezach organicznych. Opracował w 1959 metodę addycji diboranów do alkenów (tzw. hydroborowanie Browna). W 1979 otrzymał Nagrodę Nobla za prace nad wykorzystaniem związków boru i fosforu jako odczynników w syntezie organicznej; wraz z nim uhonorowano uczonego niemieckiego Georga Wittiga.

Publikacje

Autor monografii m.in.:

• Hydroboration (1962)
• Boranes in Organic Chemistry (1972)
• Organic Syntheses via Boranes (1975)
• The Nonclassical Ion Problem (1977)

Linki zewnętrzne

Herbert C. Brown - Wydział Chemii, Uniwersytet Purdue (w j. ang.). Zawiera listę publikacji i patentów.

Bibliografia

• Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001

Przypisy