Robert Woodward

Robert Woodward

Robert Burns Woodward

Robert Woodward (1965)
Państwo działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1917 Boston
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1979 Cambridge
Specjalność: chemia
Alma Mater	Massachusetts Institute of Technology[1]
Nagrody
Nagroda Nobla w dziedzinie chemii Medal Copleya
Multimedia w Wikimedia Commons

Robert Burns Woodward (wym. /bɜrnz ˈwʊd wərd/^[2]; ur. 10 kwietnia 1917 w Bostonie, zm. 8 lipca 1979 w Cambridge^[1]) – amerykański chemik organik, laureat Nagrody Nobla.

Biografia

Zajmował się chemią organiczną, m.in. syntezą totalną związków pochodzenia naturalnego. Prowadził także badania nad ustaleniem struktury produktów naturalnych m.in. penicyliny (1944), strychniny (1947), ferrocenu (1952). Opisał zależność spektroskopii UV i struktury ketonów (tzw. reguły Woodwarda). W 1953 opisał teoretycznie biogenezę cholesterolu. W 1964 opracował regułę oktantów. Współpracował blisko z Roaldem Hoffmanem nad teoretycznymi badaniami reakcji chemicznych (obaj określili tzw. reguły Woodwarda-Hoffmana). Wraz z współpracownikami opracował m.in. syntezę totalną chininy (1944), cholesterolu i kortyzonu (1951), lanosterolu (1954), rezerpiny (1956), chlorofilu (1960), tetracykliny (1962), cefalosporyny C (1965) i witaminy B12 (1976). W 1965 roku zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii za osiągnięcia w dziedzinie syntezy organicznej. Studia chemiczne w MIT ukończył w 1936, a już rok później uzyskał stopień doktora.

Laureat Medalu Copleya.

Życie prywatne

Woodward słynął z zamiłowania do niebieskiego koloru (nosił niebieskie garnitury i krawaty, jeździł niebieskim samochodem), był też nałogowym palaczem (palił w laboratorium i podczas wykładów). Był dwukrotnie żonaty: z Irją Pullmann (1937–1946) i Eudoxią Muller (1946–1972), miał czworo dzieci.

Zmarł w 1979 roku w czasie snu z powodu ataku serca.

Przypisy

Bibliografia

• O. T. Benfey,P. J. T. Morris, "Robert Burns Woodward. Architect and artist in the world of molecules", Chemical Heritage Foundation, Philadelphia 2001
• M. E. Bowden, T. Benfey, "Robert Burns Woodward and the art of organic synthesis", The Beckman Center for the History of Chemistry, Philadelphia 1992