Język xiang

湘语
xiangyǔ
Obszar

Chińska Republika Ludowa

Liczba mówiących

ok. 40–50 milionów

Pismo/alfabet

pismo chińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy↗
Kody języka
ISO 639-1 zh
ISO 639-2 chi
ISO 639-3 hsn
IETF hsn
Glottolog xian1251
Ethnologue hsn
GOST 7.75–97 кит 315
Występowanie
Ilustracja
Lokalizacja języka xiang
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język xiang, także hunański[1][2] – jeden z języków chińskich, używany głównie w prowincji Hunan, a także w części prowincji Guangdong, Syczuan i regionu autonomicznego Guangxi. Uważany za odmianę pośrednią między dialektami mandaryńskimi i wu, ale jest mało zrozumiały dla użytkowników tych odmian języka chińskiego[2].

W użyciu jest również język mandaryński. Z doniesień wynika, że xiang upodabnia się do południowo-zachodnich odmian mandaryńskiego[2]. Wpływy mandaryńskie zaznaczyły się w szczególności w dialekcie rejonu Changsha[3].

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia świat w przekroju, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 65  (pol.).
  2. ↑ a b c David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Chinese, Xiang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06]  (ang.).
  3. ↑ Xiang language, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2023-09-20]  (ang.).

Bibliografia

  • Alfred F.A.F. Majewicz Alfred F.A.F., Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655  (pol.).

Linki zewnętrzne

Kontrola autorytatywna (język):
  • GND: 4304022-6
Encyklopedia internetowa: