Kaplica św. Aleksandra Newskiego w Wilnie

Kaplica św. Aleksandra Newskiego
Ilustracja
Widok kaplicy (1912)
Państwo

 Litwa

Miejscowość

Wilno

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Wezwanie

św. Aleksandra Newskiego

Historia
Data zakończenia budowy

22 października 1863

Data poświęcenia

30 sierpnia 1865

Data zniszczenia
• przez

1918
rozbiórkę

Dane świątyni
Świątynia
• materiał bud.


• granit

Kopuła
• liczba kopuł


1

Położenie na mapie Wilna
Mapa konturowa Wilna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Aleksandra Newskiego”
Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kaplica św. Aleksandra Newskiego”
54°41′15″N 25°16′50″E/54,687500 25,280556
Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplica św. Aleksandra Newskiego – nieistniejąca kaplica prawosławna w Wilnie, przy dzisiejszym placu Savivaldybes.

Kaplica została wzniesiona w latach 1863–1865[1] jako jedna z kilku wojskowych świątyń prawosławnych w mieście. Koszty wybudowania obiektu pokryły dobrowolne składki[1].

Była zbudowana z fińskiego granitu na planie ośmioboku, na sztucznie usypanym niewielkim wzniesieniu. Wejście do obiektu prowadziło przez drzwi ze skromnym portalem, na każdej ze ścian kaplicy znajdowała się dekoracja w postaci mozaiki (nad wejściem była to Kazańska Ikona Matki Bożej). Poniżej dachu budynek zdobił rząd oślich łuków i półkolistych ikon oddzielonych od siebie półkolumnami. Całość wieńczyła niewielka cebulasta kopuła ze złoconym krzyżem. We wnętrzu znajdowało się sześć ikon pisanych przez W. Wasiliewa. Były to naturalnych rozmiarów wizerunki Aleksandra Newskiego, św. Mikołaja, archanioła Michała, świętych książąt Borysa i Gleba, męczenników wileńskich i św. Jerzego. Pozostałe wyposażenie kaplicy tworzyło kilkanaście dalszych ikon autorstwa różnych malarzy. Poniżej sufitu znajdował się napis informujący o wzniesieniu kaplicy z inicjatywy cara Aleksandra II oraz gubernatora wileńskiego Michaiła Murawjowa[1].

Kaplica została rozebrana w 1918 jako symbol polityki rusyfikacji. Ikony z obiektu przeniesiono do cerkwi w Michnowie.

Przypisy

  1. a b c Александро-Невская часовня. [dostęp 2010-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-29)].

Bibliografia

  • G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ISBN 9986-559-62-6
  • Александро-Невская часовня – opis według stanu z 1908. russianresources.lt. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-29)].
  • p
  • d
  • e
Architektura Wilna
Ogólne
Architektura sakralna
Kościoły
Cerkwie
Synagogi
Inne
Architektura świecka
Zamki
Budowle
militarne
Pałace
Muzea
Inne
Cmentarze
Architekci