Kuchnia hiszpańska

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2008-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kuchnia hiszpańska – kuchnia europejska, obejmująca tradycje kulinarne wszystkich regionów współczesnej Hiszpanii.

Kuchnia ta w swej specyfice powszechnie łączona jest z oliwą, papryką, rybami, owocami i z potrawami przyprawianymi czosnkiem i szafranem, które występują w całym kraju. Jednakże charakter poszczególnych kuchni regionalnych jest mocno zróżnicowany, gdyż np. obecne są w nich potrawy typowo śródziemnomorskie z południowego wybrzeża (kuchnia andaluzyjska), potrawy ludów pasterskich z górzystych krain północy i wschodniego pobrzeża, jak i wywodzące się z tradycji morskich i rozwiniętego rybołówstwa (Galicja). Na ich ukształtowanie wpływ miało nie tylko działanie różnego klimatu, lecz także odmienne tradycje kulturowe i obyczajowe będące spuścizną bogatej przeszłości[1].

Tradycje historyczne

Półwysep, którego przeważającą część zajmuje Hiszpania, był stałym obiektem zainteresowania wielu ludów w starożytności i średniowieczu. Osadnictwu Greków zawdzięcza rozpowszechnienie uprawy drzew oliwnych, Rzymianom – wprowadzenie uprawy krzewów winorośli, zasługą Bizantyjczyków jest sprowadzenie wyrafinowanych przypraw, a Maurom Hiszpania zawdzięcza rozwinięcie ogrodowych upraw owoców cytrusowych, ponadto ryżu, melonów, bakłażanów, szpinaku i migdałów. Z kolei w wyniku wypraw odkrywczych do ziem Ameryki w kuchni Hiszpanów pojawiły się wraz z papryką egzotyczne pomidory, ziemniaki, kukurydza, dynia, owoce (awokado, gujawa) i kakao. Wreszcie wpływy sąsiedniej Francji w XVIII-XIX wieku poskutkowały przejęciem pewnych cech typowych dla kuchni francuskiej[2].

Regiony kulinarne

Podział na poszczególne regiony wraz z różnorodnością ich produktów oraz odmiennych warunków sprzyjają w praktyce dużej odmienności zasad ich przyrządzania. Kuchnię hiszpańską można ogólnie podzielić według następujących regionów:

Północna Hiszpania

W kuchni północno hiszpańskiej dominują ryby i owoce morza z Atlantyku. Region jest producentem mleka i krajowych serów. Dzięki całorocznym opadom deszczu dobrze rosną tu ziemniaki, kapusta, słodka kukurydza i inne warzywa. Z rejonów górskich pochodzą szynki i kiełbasy, z których przyrządza się potrawy duszone z fasolą. Do regionu północnej Hiszpanii należy także, kuchnia nowobaskijska, zwana Nueva Cocina Vasca. W regionie Asturii dominują ryby i warzywa, a na deser tradycyjnie podaje się jabłecznik.

Wschodnia Hiszpania

Na kuchnię śródziemnomorską wschodniego wybrzeża Hiszpanii miały wpływ obce kultury, zwłaszcza rzymskie i arabskie. Oliwki, ryż, pomarańcze, migdały oraz szafran występują w połączeniu z owocami morza i produktami z gór. Kuchnię Katalonii charakteryzują potrawy słodko-pikantne. Tak przyrządzane są duszone ryby, ślimaki i kilka sosów, m.in. ostry sos romesco z czerwonej papryki, pomidorów i chilli. Owoce i warzywa, takie jak papryka nora rosną na przybrzeżnych terenach Walencji i Murcji. W obu tych regionach główną potrawą jest paella. W regionie Aragonii suszy się szynki, ze względu na suchy i zimny klimat górski.

Południowa Hiszpania

Region południowej Hiszpanii to kuchnia andaluzyjska, która ma tradycje arabskie. Arabowie wprowadzili wiele nowych warzyw i przypraw, a także ryż, cytryny, pomarańcze, oliwki i winogrona. W tych stronach przyrządza się mięsa z rożna, sosy z dodatkiem kminku lub szafranu oraz słodycze z tłuczonych migdałów. Powszechnie używa się pomidorów i papryki. Do sałatek stosuje się ocet z miejscowej sherry. Główne dania rybne to smażone sardynki oraz kalmary. W górach podstawą jadłospisu są gulasze i groch. Z tego regionu pochodzą przekąski tapas, które serwowane są w całej Hiszpanii.

Środkowa Hiszpania

W całej środkowej Hiszpanii serwowane są: dziczyzna, bażanty i kuropatwy, a w Estremadurze jada się także żaby i liny. W Kastylii i Leónie i Kastylii-La Mancha gotuje się jednogarnkowe potrawy z duszonej fasoli lub grochu. Na północy wypieka się chleb, który jest podawany do każdej potrawy. W Kastylii-La Mancha kiełbasy oraz proste dania mięsne z królika lub wieprzowiny przyprawiane są kminkiem i czosnkiem. Natomiast w Kastylii-León piecze się w chlebowych piecach prosięta i jagnięta w całości. Do słodyczy należą małe ciasteczka oraz toledańskie marcepany.

Baleary

Potrawy różnią się w zależności od wyspy, kuchnia jest podobna do odmiany katalońskiej, łączy się składniki słodkie i pikantne z dodatkiem orzechów i suszonych owoców. Podstawą dań jest wieprzowina, zupy i potrawy z warzyw. Z Maó, stolicy Minorki pochodzi majonez, który podawany jest z rybą lub owocami morza. Majorka jest ojczyzną sobrassady, czyli ostrej kiełbasy a także słodkiej bułki, zwanej ensaïmada.

Wyspy Kanaryjskie

Kuchnia kanaryjska łączy tradycje kuchni Guanczów z produktami, jak kukurydza i banany, pochodzącymi pierwotnie z innych kontynentów. Z morza wyławia się wiele kolorowych ryb, takich jak purpurowo-żółta vieja podawana z mojo, czyli sosem, którego smak i kolor zależy od dodanych przypraw, takich jak kolendra i papryka. Wiele dań serwuje się z pomarszczonymi papas arrugadas czyli ziemniakami w mundurkach gotowanych w mocno osolonej wodzie. Gofio to mąka jęczmienna używana przez Guanczów, służąca do zagęszczania gulaszu i do wypieku chleba. Wśród deserów jest bienmesabe, czyli słodki krem z migdałów, żółtek i cynamonu.

W XX wieku wiele cech tradycyjnych kuchni regionalnych przemieszało się wzajemnie, jednak w dalszym ciągu olbrzymia większość potraw związana jest z tradycyjnym miejscem swego pochodzenia.

Potrawy[3]

Desery i potrawy śniadaniowe

Dania główne

Tortilla española, Tortilla de patatas
Pescaíto Frito – typowe danie w południowej Hiszpanii

Zakąski i potrawy barowe

  • tapas – wszelkiego rodzaju zakąski
  • patatas bravasziemniaki pokrojone w kostkę, smażone w głębokim tłuszczu i polane sosem
  • orejaucho wołowe smażone we fryturze
  • serranitokanapka z gotowaną kiełbasą

Półprodukty

  • jamón serrano i jamón ibericoszynki dojrzewające, przygotowywane ze specjalnej odmiany świń
  • fuet – katalońska wędlina, cienka kiełbasa wieprzowa pokryta szlachetną pleśnią
  • chorizo – cała kategoria wieprzowych kiełbas przyprawianych dużą ilością papryki suszonej pimenton
  • mariscoowoce morza, tradycyjnie pochodzące z Galicji
  • szafran
  • oliwki – popularne w Hiszpanii, mogą być dodawane do potraw jako ozdoba
  • oliwa
  • sery (głównie twarde)

Napoje

  • wina
    • Ribera del Duero
    • sherry
    • Rioja
    • malaga
    • Cava
  • sangriawino z dodatkiem pokrojonych owoców i lodu
  • tinto de verano – wino czerwone z dodatkiem lodu i słodkiej wody sodowej (gaseosa)
  • Horchata de chufa – napój chłodzący, wytwarzany z Cibory jadalnej
  • Kawa – w kuchni hiszpańskiej zazwyczaj podawana bez mleka (solo), z odrobiną (cortado/tallat) lub w proporcjach 1:1 z gorącym mlekiem i wtedy jest to (con leche/amb llet). Jeszcze inną odmianą jest serwowana kawa na zimno lub ciepło orxata, ze zmielonych migdałów ziemnych i mleka[5].
  • mocne alkohole

Wpływy

Na kuchnie regionów Hiszpanii wpływ miało bardzo wiele różnych tradycji kulinarnych. Wśród nich wyróżnić można:


Zobacz publikację
Kuchnia hiszpańska w Wikibooks

Przypisy

  1. Maciej E. Halbański: Potrawy z różnych stron świata. Warszawa: Książka i Wiedza, 2000, s. 80, ISBN 83-05-13130-0.
  2. Kuchnia hiszpańska. Warszawa: Świat Książki, 1999, s. 6-7, ISBN 82-7227-188-7.
  3. Główne potrawy - Kuchnia Hiszpańska [online], sites.google.com [dostęp 2021-05-03] .
  4. Bartłomiej Gołębiowski: Turron. carmona.blox.pl. [dostęp 2013-01-04].
  5. Kuchnia-Barcelona. 2013. [dostęp 2013-07-05]. (pol.).
  • p
  • d
  • e
Kuchnie europejskie
Kontrola autorytatywna (kuchnia narodowa):
  • LCCN: sh85031908
  • NDL: 00571709
  • BnF: 11964900j
  • SUDOC: 02765270X
  • J9U: 987007560349605171
  • LNB: 000132121