Maria Elisabetta Alberti Casellati

Maria Elisabetta Alberti Casellati
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

12 sierpnia 1946
Rovigo

Przewodniczący Senatu
Okres

od 24 marca 2018
do 12 października 2022

Przynależność polityczna

Forza Italia

Poprzednik

Pietro Grasso

Następca

Ignazio La Russa

Multimedia w Wikimedia Commons

Maria Elisabetta Alberti Casellati (ur. 12 sierpnia 1946 w Rovigo[1]) – włoska polityk, prawniczka i nauczyciel akademicki, podsekretarz stanu w rządach Silvia Berlusconiego, w latach 2018–2022 przewodnicząca Senatu, od 2022 minister.

Życiorys

Z wykształcenia prawniczka, absolwentka Università degli Studi di Ferrara. Ukończyła również prawo kanoniczne na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim. Podjęła praktykę prawniczą w zawodzie adwokata w Padwie[2]. Została też wykładowczynią prawa kanonicznego na Uniwersytet Padewskim[3].

W 1994 przystąpiła do powstałej wówczas partii Forza Italia[3]. W tym samym roku po raz pierwszy wybrana do Senatu, zasiadała w nim do 1996. Do wyższej izby włoskiego parlamentu powróciła w 2001, z powodzeniem ubiegając się o reelekcję w wyborach w 2006, 2008 i 2013. Dołączyła w międzyczasie do powstałego m.in. na bazie FI Ludzie Wolności, a w 2013 została członkinią reaktywowanej partii Forza Italia[1]. Od grudnia 2004 do maja 2006 pełniła funkcję podsekretarza stanu w resorcie zdrowia. Od maja 2008 do listopada 2011 była podsekretarzem stanu w ministerstwie sprawiedliwości[2]. W 2014 złożyła mandat senatora w związku z wyborem w skład Najwyższej Rady Sądownictwa[1]. Wchodziła w skład tego gremium do 2018. W wyborach w tym samym roku ponownie uzyskała miejsce w Senacie[1][2].

24 marca 2018, po zawarciu porozumienia przez centroprawicę i Ruch Pięciu Gwiazd, została wybrana na przewodniczącą wyższej izby włoskiego parlamentu[4]. Na czele izby stała do końca kadencji w październiku 2022. Wcześniej w tymże roku z powodzeniem ubiegała się o senacką reelekcję[5].

W październiku 2022 objęła stanowisko ministra bez teki w rządzie Giorgii Meloni, powierzono jej odpowiedzialność za reformy instytucjonalne[6].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Maria Elisabetta Alberti Casellati na stronie Senatu XVIII kadencji. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
  2. ↑ a b c Avv. Maria Elisabetta Alberti Casellati. csm.it. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
  3. ↑ a b Chi è Maria Elisabetta Alberti Casellati. lastampa.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
  4. ↑ Camere: Regge l'accordo, Casellati e Fico eletti presidenti. ansa.it, 24 marca 2018. [dostęp 2018-03-24]. (wł.).
  5. ↑ Ecco i nomi dei 74 eletti in Senato nell'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
  6. ↑ Il Governo Meloni giura al Quirinale nelle mani di Mattarella. rainews.it, 22 października 2022. [dostęp 2022-10-22]. (wł.).
  • p
  • d
  • e
W dniu powstania

  • p
  • d
  • e
Królestwo Włoch
(1861–1945)
  • Ruggero Settimo (1861–1863)
  • Federigo Sclopis di Salerano (1863–1864)
  • Giuseppe Manno (1864–1865)
  • Gabrio Casti (1865–1870)
  • Vincenzo Fardella di Torrearsa (1870–1874)
  • Luigi des Ambrois de Nevache (1874)
  • Giuseppe Pasolini (1874–1876)
  • Sebastiano Tecchio (1876–1884)
  • Giacomo Durando (1884–1887)
  • Domenico Farini (1887–1898)
  • Giuseppe Saracco (1898–1904)
  • Tancredi Canonico (1904–1908)
  • Giuseppe Manfredi (1908–1918)
  • Adeodato Bonasi (1918–1919)
  • Tommaso Tittoni (1919–1929)
  • Luigi Federzoni (1929–1939)
  • Giacomo Surado (1939–1943)
  • Paolo Thaon di Revel (1943–1944)
  • Pietro Tomasi della Torretta (1944–1946)
Republika Włoska
(od 1948)
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
  • Treccani: alberti-casellati-maria-elisabetta