Nicola Mancino

Nicola Mancino
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 października 1931
Montefalcione

Przewodniczący Senatu
Okres

od 9 maja 1996
do 29 maja 2001

Przynależność polityczna

Włoska Partia Ludowa

Poprzednik

Carlo Scognamiglio

Następca

Marcello Pera

Odznaczenia
Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy Krzyż Wielki Orderu Zasługi RP (Polska)
Multimedia w Wikimedia Commons

Nicola Mancino (ur. 15 października 1931 w Montefalcione) – włoski polityk, prawnik i publicysta, były minister spraw wewnętrznych i przewodniczący Senatu, wieloletni parlamentarzysta, prezydent Kampanii.

Życiorys

Z wykształcenia prawnik. Działalność polityczną rozpoczął w ramach Chrześcijańskiej Demokracji. Awansował w strukturze partyjnej, dochodząc do stanowiska przewodniczącego DC w regionie Kampania. W październiku 1971 do września 1972 i ponownie od sierpnia 1975 do sierpnia 1976 sprawował urząd prezydenta Kampanii[1].

Od 1976 do 2006 w każdych kolejnych wyborach był wybierany do Senatu VII, VIII, IX, X, XI, XII, XIII, XIV i XV kadencji. Z mandatu zrezygnował w trakcie XI kadencji w 1992, kiedy to powołano go na urząd ministra spraw wewnętrznych. Resortem tym kierował w rządach Carla Azeglia Ciampiego i Giuliana Amato od 28 czerwca 1992 do 10 maja 1994.

Po rozwiązaniu chadecji przystąpił do powstałej w oparciu o jej struktury Włoskiej Partii Ludowej. W latach 1996-2001 z rekomendacji Drzewa Oliwnego pełnił funkcję przewodniczącego Senatu XIII kadencji. W 2002 został członkiem utworzonej m.in. na bazie PPI partii Margherita. W 2006 uzyskał po raz dziewiąty z rzędu mandat senatora, jednak dwa miesiące po wyborach zrezygnował z zasiadania w parlamencie. 1 sierpnia tego samego roku został wiceprzewodniczącym Najwyższej Rady Sądownictwa (Consiglio Superiore della Magistratura), organu zajmującego się ochroną autonomii i niezależności sądownictwa od innych władz[2].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Italian Regions. worldstatesmen.org. [dostęp 2013-02-03]. (ang.).
  2. Nicola Mancino è il nuovo vicepresidente del Csm. il Sole 24 Ore.com, 1 sierpnia 2006. [dostęp 2012-01-26]. (wł.).
  3. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 14 kwietnia 2008. [dostęp 2012-01-26]. (wł.).
  4. M.P. z 1997 r. nr 38, poz. 376 – pkt 1.

Bibliografia

  • Nicola Mancino na stronie Senatu XV kadencji. [dostęp 2012-01-26]. (wł.).
  • Nota biograficzna na stronie Enciclopedia Multimediale delle Scienze Filosofiche. [dostęp 2012-01-26]. (wł.).
  • p
  • d
  • e
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

  • p
  • d
  • e
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

  • p
  • d
  • e
Królestwo Włoch
(1861–1945)
  • Ruggero Settimo (1861–1863)
  • Federigo Sclopis di Salerano (1863–1864)
  • Giuseppe Manno (1864–1865)
  • Gabrio Casti (1865–1870)
  • Vincenzo Fardella di Torrearsa (1870–1874)
  • Luigi des Ambrois de Nevache (1874)
  • Giuseppe Pasolini (1874–1876)
  • Sebastiano Tecchio (1876–1884)
  • Giacomo Durando (1884–1887)
  • Domenico Farini (1887–1898)
  • Giuseppe Saracco (1898–1904)
  • Tancredi Canonico (1904–1908)
  • Giuseppe Manfredi (1908–1918)
  • Adeodato Bonasi (1918–1919)
  • Tommaso Tittoni (1919–1929)
  • Luigi Federzoni (1929–1939)
  • Giacomo Surado (1939–1943)
  • Paolo Thaon di Revel (1943–1944)
  • Pietro Tomasi della Torretta (1944–1946)
Republika Włoska
(od 1948)
  • p
  • d
  • e
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000001820263
  • VIAF: 29670821
  • LCCN: no2001064742
  • BnF: 13171401w
  • SUDOC: 074649035
  • SBN: CFIV123571