Mięsień okrężny oka podpisany Orbicularis oculi. Część powiekowa – palpebral portion, część oczodołowa – orbital portion.
Mięsień okrężny oka (łac. musculus orbicularis oculi) – w anatomii człowieka parzysty mięsieńwyrazowy głowy, należący do grupy mięśni otoczenia szpary powiek, najsilniej rozwinięty mięsień z tej grupy[1]. Składa się z trzech części: oczodołowej (łac. pars orbitalis), powiekowej (łac. pars palpebralis) i łzowej (łac. pars lacrimalis)[1].
Część powiekowa, otaczając wejście do oczodołu, zaczyna się i kończy na przyśrodkowej ścianie oczodołu. Od tej części odchodzą dwie cienkie warstwy włókien mięśni, które przebiegają łukowato w powiece górnej i dolnej, pokrywając od przodu tarczki powiekowe – jest to część powiekowa mięśnia. Poza woreczkiem łzowym jest pasmo włókien tzw. część łzowa, która ma wpływ na mechanizm odpływu łez[1]. Skurcz części oczodołowej mięśnia okrężnego powoduje zaciskanie powiek, natomiast skurcz części powiekowej powoduje spokojne zamykanie powiek. Mięsień okrężny oka może łączyć się z mięśniem marszczącym brwi[1]. Unerwiony jest przez gałązki skroniowe i jarzmowe nerwu twarzowego, a unaczyniony przez gałązki tętnicy twarzowej, tętnicy nadoczodołowej i tętnicy skroniowej powierzchownej[1].
Przypisy
↑ abcdeAdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 758–761, ISBN 978-83-200-4323-5.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii. 
