Papua Zachodnia

Sprzątanie Wikipedii
 Ten artykuł należy dopracować:
od 2023-05 → zweryfikować niektóre informacje,
od 2023-05 → zaktualizować na podstawie najświeższych informacji.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Papua Zachodnia
Papua Barat
prowincja o specjalnym statusie
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Indonezja

Siedziba

Manokwari

Gubernator

Paulus Waterpauw

Powierzchnia

60 275 km²

Populacja (2022)
• liczba ludności


561 403

• gęstość

9,3 os./km²

Strefa czasowa

UTC+9

Położenie na mapie Indonezji
Położenie na mapie
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Papua Zachodnia (indonez. Papua Barat) – prowincja w Indonezji na wyspie Nowa Gwinea; powstała w 2003 r. z części prowincji Papua jako Irian Jaya Zachodni (Irian Jaya Barat). Nazwę prowincji na obecną zmieniono 7 lutego 2007. W 2022 r. z części Papui Zachodniej utworzono prowincję Papua Południowo-Zachodnia[1][2].

Powierzchnia prowincji wynosi 60 275 km²; zamieszkuje ją 561 tys. mieszkańców (2022); stolicą jest Manokwari. Dzieli się na 7 dystryktów. Obejmuje półwyspy Ptasia Głowa i Bomberai[3][4].

Główne miasta: Manokwari, Fak-fak.

Od powstania Indonezji na wyspie działa silny ruch separatystyczny, dążący do oderwania Irianu od Indonezji. W listopadzie 2004 doszło do ugody, na mocy której prowincji Irian Jaya Zachodni przyznano autonomię. Nie zgodzono się jednak na ponowne połączenie prowincji Irian Jaya Zachodni i Papua, z obawy przed dążeniami do przyłączenia kraju do Papui-Nowej Gwinei.

Określenie „Papua Zachodnia” bywa także odnoszone do całej zachodniej (indonezyjskiej) części Nowej Gwinei[5][6][7], wraz z okolicznymi mniejszymi wyspami[8][9], w opozycji do wschodniej części wyspy (należącej do niepodległej Papui-Nowej Gwinei)[10]. Nazwa ta jest upowszechniona w międzynarodowej praktyce nazewniczej, choć nie występuje w oficjalnym podziale administracyjnym[11]. Wykorzystywana jest również w literaturze lingwistycznej, przy omawianiu języków zachodniej Nowej Gwinei i okolic[12][13][14].

Podział administracyjny

Papua Zachodnia dzieli się na 7 dystryktów (kabupaten), w nawiasie są stolice:

  • Fak-fak (Fak-fak)
  • Kaimana (Kaimana)
  • Manokwari (Manokwari)
  • Teluk Bintuni (Bintuni)
  • Teluk Wondama (Rasiei)
  • Manokwari Selatan (Ransiki)
  • Pegunungan Arfak (Anggi)

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Fitria ChusnaF.Ch. Farisa Fitria ChusnaF.Ch., Sah! Indonesia Kini Punya 38 Provinsi, Ini Daftarnya [online], Kompas.com, 17 listopada 2022 [dostęp 2023-05-19]  (indonez.).
  2. ↑ Polski egzonim wprowadzony na 124. posiedzeniu KSNG.
  3. ↑ Western Papua: Splendid Islands & Unspoilt Mountains. East-Indonesia.info. [dostęp 2022-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-17)].
  4. ↑ Lonely Planet Indonesia. Lonely Planet, 2019. ISBN 978-1-78868-537-5. [dostęp 2022-07-17]. (ang.).
  5. ↑ West Papua. Tapol. [dostęp 2020-02-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-09)]. (ang.).
  6. ↑ PetrP. Jahoda PetrP., Žijící lidé pravěku, Zlín: Tigris, 2003, s. 110, ISBN 978-80-86062-14-3, OCLC 56862452  (cz.).
  7. ↑ TomT. Farrell TomT., Democratization versus Violence — Terrorist and Insurgent Challenges to Indonesia, [w:] AlbrechtA. Schnabel, RohanR. Gunaratna (red.), Wars From Within: Understanding And Managing Insurgent Movements, London: World Scientific, 2015, s. 321–371, DOI: 10.1142/9781783265589_0010, ISBN 978-1-78326-556-5, ISBN 978-1-78326-559-6 [dostęp 2022-08-30]  (ang.), patrz s. 351.
  8. ↑ MichałM. Missala MichałM., Perspektywy samostanowienia Papui Zachodniej, „Stosunki Międzynarodowe”, 26 (3–4), Wydawn. Uniwersytetu Warszawskiego, 2002, s. 201–220, ISSN 0209-0961 [dostęp 2022-08-30], Cytat: Papua Zachodnia składa się z zachodniej części Nowej Gwinei [...], drugiej pod względem wielkości wyspy świata, oraz z pobliskich mniejszych wysp.  (pol.), patrz s. 202.
  9. ↑ L.L. E. L.L., Avoiding Another East-Timor Atrocity: The Fight for Indigenous Sovereignty and Self-Determination in West Papua, [w:] JanetJ. McIntyre-Mills, Norma R.A.N.R.A. Romm (red.), Mixed Methods and Cross Disciplinary Research, Cham: Springer International Publishing, 2019, s. 211–217, DOI: 10.1007/978-3-030-04993-5_9, ISBN 978-3-030-04992-8 [dostęp 2022-08-30]  (ang.).
  10. ↑ AngelaA. Kluge AngelaA., A grammar of Papuan Malay, Berlin: Language Science Press, 2017 (Studies in Diversity Linguistics 11), s. 2, DOI: 10.5281/zenodo.376415, ISBN 978-3-944675-86-2, OCLC 1030818290  (ang.).
  11. ↑ Bruce M.B.M. Beehler Bruce M.B.M., TimT. Laman TimT., New Guinea: Nature and Culture of Earth’s Grandest Island, Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 2020, s. 18, ISBN 978-0-691-19991-7, OCLC 1140941936 [dostęp 2022-08-30]  (ang.).
  12. ↑ MargaretM. Florey MargaretM., Language shift and endangerment, [w:] K. AlexanderK.A. Adelaar, NikolausN. Himmelmann (red.), The Austronesian Languages of Asia and Madagascar, London: Routledge, 2005, s. 55, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-7007-1286-1 [dostęp 2022-08-30]  (ang.).
  13. ↑ JohnJ. Hajek JohnJ., On the Edge of the Pacific: Indonesia and East Timor, [w:] DenisD. Cunningham, D.E.D.E. Ingram, KennethK. Sumbuk (red.), Language Diversity in the Pacific: Endangerment and Survival, Clevedon, England: Multilingual Matters, 2006, s. 121–130, ISBN 978-1-85359-867-8, OCLC 70320457  (ang.).
  14. ↑ Stephen A.S.A. Wurm Stephen A.S.A., The language situation and language endangerment in the Greater Pacific area, [w:] MarkM. Janse, SijmenS. Tol (red.), Language Death and Language Maintenance: Theoretical, Practical and Descriptive Approaches, Amsterdam: John Benjamins Publishing, 2003, s. 23, DOI: 10.1075/cilt.240, ISBN 978-90-272-4752-0, OCLC 772222789 [dostęp 2022-08-30]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona prowincji
  • p
  • d
  • e