Pawło Jakowenko

Pełne imię i nazwisko

Pawło Ołeksandrowycz Jakowenko

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1964
Nikopol

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska

Lata	Klub
	Kołos Nikopol
	Dnipro-75 Dniepropetrowsk

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
1981–1982	Metalist Charków	4	(0)
1982–1992	Dynamo Kijów	161	(5)
1992–1993	FC Sochaux-Montbéliard	6	(1)
	W sumie:	171	(6)

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
1986–1990	ZSRR	19	(1)

Kariera trenerska

Lata	Drużyna
1993–1995	Metałurh Nikopol
1995–1996	CSKA-Borysfen Kijów (dyr.techniczny)
1996–1997	Urałan Elista
1999	Urałan Elista
2000–2002	Borysfen-2 Boryspol
2000–2004	Ukraina U-19
2002–2004	Ukraina U-21
2004–2005	FK Chimki
2005–2007	Kubań Krasnodar
2007	FK Rostów
2008–2012	Ukraina U-21

↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Pawło Ołeksandrowycz Jakowenko, ukr. Павло Олександрович Яковенко, ros. Павел Александрович Яковенко, Pawieł Aleksandrowicz Jakowienko (ur. 19 grudnia 1964 w Nikopolu, w obwodzie dniepropetrowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Karierę zawodniczą zaczynał w szkółkach piłkarskich w Nikopolu, Dniepropietrowsku, Charkowie i Kijowie. Jego pierwszym klubem był Metalist Charków, z którego w 1982 trafił do Dynama Kijów. Grając w zespole prowadzonym przez Walerego Łobanowskiego odniósł swe największe sukcesy sportowe. Karierę zakończył z powodu kontuzji w 1993 jako zawodnik FC Sochaux-Montbéliard.

Kariera reprezentacyjna

W 1986 roku zadebiutował w radzieckiej drużynie reprezentacyjnej, a wkrótce potem wystąpił na Mistrzostwach Świata w Meksyku. Do 1990 rozegrał 19 meczów w reprezentacji, strzelił 1 bramką.

Kariera trenerska

Jako trener pracował w zespołach ligowych Ukrainy i Rosji. Dwukrotnie podejmował się roli szkoleniowca Urałanu Elista, z którym w 1997 awansował do rosyjskiej ekstraklasy. Przez dwa lata prowadził młodzieżową reprezentację Ukrainy. W 2006 został trenerem drużyny Kubania Krasnodar, którą w tym samym roku doprowadził do awansu do Premier Ligi. W kwietniu 2007 został zdymisjonowany. Kilka miesięcy później (w lipcu) na krótko objął funkcję trenera FK Rostów. Od 2008 ponownie prowadzi młodzieżówkę. 18 grudnia 2012 za obopólną zgodą kontrakt z Federacją Ukrainy został rozwiązany^[1].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

mistrz ZSRR: 1985, 1986, 1990
wicemistrz ZSRR: 1988
brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1989
zdobywca Pucharu ZSRR: 1985, 1987, 1990
zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1986

Sukcesy reprezentacyjne

uczestnik turnieju finałowego Mistrzostw świata: 1986

Sukcesy indywidualne

2-krotnie wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy ZSRR:
- Nr 1: 1986
- Nr 3: 1987

Odznaczenia

tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1985
tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1986
tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1986
tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy
Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[2]

Przypisy

↑ UA-Футбол. Контракт між Яковенком і ФФУ розірвано.
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].