Psalm 128

Psalm 128 – jeden z psalmów mądrościowych zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów.

Jego numer przyjęty został za Biblią hebrajską; Septuaginta i Wulgata nadają mu numer 127.

Gatunek literacki i okoliczności powstania

Psalm 128, podobnie jak poprzedzający go Psalm 127 należy do utworów mądrościowych. Ma on charakter pouczenia i zachęty do dobrego postępowania.

Przyjmuje się, że psalm powstał po okresie niewoli.

Treść i teologia

Zobacz w Wikiźródłach tekst Psalm 128 (127) w Biblii Wujka

Zobacz w Wikiźródłach tekst Psalm 128 w Biblii Gdańskiej

Zobacz w Wikiźródłach tekst Psalm CXXVIII w Psałterzu Dawidów Jana Kochanowskiego

Psalm naucza o cechach prawdziwego szczęścia i błogosławieństwa Bożego. Jego warunkiem jest "bojaźń Pana" i kroczenie drogami jego przykazań^[1], zaś widomymi znakami są: możliwość utrzymania z pracy własnych rąk, pomyślność materialna, udane życie rodzinne oraz liczne potomstwo. Psalm 128 przekonuje, że te wszystkie znaki są darem hojności Bożej, a od nich też zależy pomyślność Izraela.

Obrazy mające wyrażać szczęście rodzinne wzięte zostały z życia na wsi: m.in. żona – szczep winny z wieloma gronami oraz dzieci – gałązki drzewa oliwnego (uznawanego przez Izraelitów za symbol zamożności).

Psalm mógł służyć jako formuła błogosławieństwa dla narzeczonych i nowożeńców, którzy przybywali z pielgrzymką do Jerozolimy^[2].

Bibliografia

• Stanisław Łach: Księga Psalmów: Wstęp – przekład z oryginału – komentarz – ekskursy. Poznań: Pallotinum, 1990, s. 529, 530.

Przypisy

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Psalm 128

• Ps 128 w Biblii Tysiąclecia
• Egzegeza i przekłady angielskie w NetBible (ang.)