Siły Powietrzne Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej

Siły Powietrzne Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej

Symbol Sił Powietrznych KRLD
Państwo	Korea Północna
Data sformowania	20 sierpnia 1947
Dane podstawowe
Obecny dowódca	Ri Pyŏng Ch'ŏl
Podporządkowanie	Naczelny Dowódca
Liczebność	110 000 ludzi 940 samolotów[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Siły Powietrzne Koreańskiej Republiki Ludowo Demokratycznej (kor. 조선인민군 공군) – wojska lotnicze, będące jednym z rodzajów Koreańskiej Armii Ludowej.

Charakterystyka

Wojska lotnicze Korei Północnej przewyższają Koreę Południową pod względem ilości sprzętu wojskowego, ale jego niska jakość równoważy tę różnicę. Kwaterą główną Sił Powietrznych jest Pjongjang. Same siły lotnicze posiadają 15 baz na terenie całego kraju. Kilka z nich znajduje się w pobliżu strefy zdemilitaryzowanej. Poza samolotami MiG-29 i MiG-23, siły powietrzne Korei Północnej dysponują samolotami MiG-21 Fishbed, w tym myśliwcami przechwytującymi typu MiG-21F, MiG-21PF i MiG-21PFM. Na ich wyposażeniu znajdują się także chińskie myśliwce Shenyang J-5, Shenyang J-6 i Chengdu J-7. Flotę samolotów myśliwsko-bombowych uzupełniają maszyny Su-25, Su-7 i Ił-28. Trzon floty śmigłowców stanowią maszyny McDonnell Douglas MD-500. Śmigłowce te zostały przerobione na bojowe i każdy z nich uzbrojony jest w cztery kierowane rakiety przeciwpancerne. Korea Północna dysponuje starszymi pociskami lotniczymi przeciwpancernymi 9M14 Malutka, równie starszymi "Trzmiel" oraz nowszymi "Fagot" i "Kokon". Flota samolotów transportowych, po wycofaniu maszyn An-2 została ograniczona niemal do minimum. Dwa samoloty Ił-62M przejęte od linii Air Koryo zostały przerobione na salonki do przewozu VIP-ów. Do dyspozycji północnokoreańskiego wojska pozostaje także flota samolotów transportowych Ił-76 linii Air Koryo.

Mimo izolacji politycznej Korei Północnej we wrześniu 2016 na lotnisku w Wŏnsanie zorganizowano pierwsze w historii tego kraju międzynarodowe pokazy lotnicze – Wŏnsan International Friendship Air Festival. Pokazy oglądało około piętnastu tysięcy obywateli tego kraju i kilkuset gości zagranicznych. Na ziemi i w powietrzu zaprezentowano wiele typów statków powietrznych użytkowanych przez tamtejsze wojska lotnicze, w tym MiG-21, Su-25 i MiG-29^[2][3]. Dwa pokazowe Migi-21 były pilotowane przez kobiety^[4].

Struktura

^[5][6]

Wyposażenie^[7][8]

Samoloty myśliwskie

Model	Liczba	Uwagi
Shenyang J-5	106
Shenyang J-6	97
Chengdu J-7	120
MiG-21	26
MiG-23	56
MiG-29	35
Su-7	18
Razem	572

Samoloty bombowe

Model	Liczba	Uwagi
H-5	80
Razem	80

Samoloty szturmowe

Model	Liczba	Uwagi
Su-25	34
Razem	34

Samoloty transportowe

Model	Liczba	Uwagi
An-24	1
PAC P-750 XSTOL	3
Razem	4

Samoloty treningowe

Model	Liczba	Uwagi
Shenyang FT-2	30
Shenyang J-5	135
MiG-15	4
Jak-18	2
Razem	171

Śmigłowce

Model	Liczba
McDonnell Douglas MD-500	84
Mi-2	48
/ Mi-8	41
Mi-14	8
Mi-24	20
Mi-26	4
Razem	205

Przypisy

Bibliografia

• Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.brak strony w książce