William E. Miller

Ten artykuł dotyczy amerykańskiego polityka. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.

Ten artykuł od 2022-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

William Edward Miller

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1914
Lockport, Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

24 czerwca 1983
Buffalo, Nowy Jork

Członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z Nowego Jorku (z 42. okręgu)

Okres

od 3 stycznia 1951
do 3 stycznia 1953

Przynależność polityczna

Partia Republikańska

Poprzednik

William L. Pfeiffer

Następca

John R. Pillion

Członek Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych z Nowego Jorku (z 40. okręgu)

Okres

od 3 stycznia 1953
do 3 stycznia 1965

Poprzednik

Kenneth Keating

Następca

Henry P. Smith

Multimedia w Wikimedia Commons

William Edward Miller (ur. 22 marca 1914 w Lockport w stanie Nowy Jork, zm. 24 czerwca 1983 w Buffalo) - amerykański polityk, republikanin.

Życiorys

Miller ukończył studia na uniwersytecie Notre Dame i w Albany Law School. W czasie II wojny światowej służył w armii, a niedługo po jej zakończeniu pracował w zespole prokuratorów podczas procesu norymberskiego.

Miller został po powrocie do Stanów (1948) mianowany przez ówczesnego gubernatora Nowego Jorku Thomasa E. Deweya prokuratorem okręgu Niagara.

W latach 1951-1965 był członkiem Izby Reprezentantów. W roku 1964 nie ubiegał się jednak o kolejną dwuletnią kadencję kongresmena, gdyż mianowano go kandydatem republikanów na urząd wiceprezydenta USA u boku senatora z Arizony Barry’ego Goldwatera. Jednakże obaj przegrali wysoką różnicą głosów w kandydatami demokratów Lyndonem B. Johnsonem i Hubertem Humphreyem. Miller ponadto pełnił w latach 1961-1964 funkcję przewodniczącego partii.