B-dur
B-dur – tonacja muzyczna, która oparta jest na skali durowej. Jej toniką jest b[a].
Gama B-dur zawiera dźwięki: b, c, d, es, f, g, a. Tonacja B-dur zawiera dwa bemole.
Gama B-dur zapisana za pomocą | |
Gama B-dur zapisana za pomocą |
Pokrewną jej molową tonacją równoległą jest g-moll[1], jednoimienną molową – b-moll.
B-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (b), trzeciego (d) i piątego (f) stopnia gamy B-dur.
Akord B-dur | |
Znane dzieła w tonacji B-dur:
- Wolfgang Amadeus Mozart – serenada Gran Partita (KV 361)
- Ludwig van Beethoven – IV Symfonia, Kwartet nr 13 i Wielka Fuga na kwartet smyczkowy
- George Gershwin – Solo na klarnecie otwierające Błękitną Rapsodię
- Siergiej Prokofjew – Suita Scytyjska
- Giuseppe Verdi – Powrót Radamesa z Aidy
- Johannes Brahms – II Koncert fortepianowy
Zobacz też
Uwagi
- ↑ Nazewnictwo dźwięku b jest różne w różnych krajach, co może prowadzić do nieporozumień.
Częstotliwość Nazwa polskojęzyczna Nazwa angielskojęzyczna 493,883 Hz H B 466,164 Hz b Bes, B♭, B flat W polskojęzycznej Wikipedii stosowane są nazwy polskie.
Przypisy
- ↑ FranciszekF. Wesołowski FranciszekF., Zasady muzyki, wyd. 7, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, s. 127, ISBN 83-224-0250-3 .
Linki zewnętrzne
- B♭ major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- B♭ major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
- p
- d
- e
W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.