Be-42
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | Berijew | ||
Typ | |||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 8 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 8 grudnia 1986 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 silniki odrzutowe Soloviev D-30KPW, 2 silniki startowe TRD Klimow RD-60K | ||
Ciąg | 2 x 117,8 kN | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 42,5 m | ||
Długość | 45,7 m | ||
Wysokość | 11 m | ||
Powierzchnia nośna | 200 m² | ||
Masa | |||
Własna | 43 900 kg | ||
Startowa | 86 000 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 800 km/h | ||
Pułap | 8000 m | ||
Zasięg | 5500 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
6500 kg bomb i torped przeznaczonych do zwalczania okrętów podwodnych | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR Rosja | |||
|
Be-42 (ros. Бе-42) – radziecka łódź latająca dalekiego zasięgu przeznaczona do misji patrolowych i bombowych opracowana przez biuro konstrukcyjne Berijewa. W kodzie NATO nosi oznaczenie "Mermaid". Alternatywna nazwa to "A-40 Albatros".
Historia
Prace nad nową łodzią latającą dalekiego zasięgu przeznaczoną do wykonywania misji patrolowych i przeciwpodwodnych rozpoczęły się w biurze konstrukcyjnym Berijewa na początku lat 80. Oficjalnie prace nad A-40 rozpoczęły się w 1982. Przy pracach konstrukcyjnych wykorzystano komputerowe wspomaganie projektowania a nowatorskie rozwiązania konstrukcyjne były testowane na modelach.
Prototyp samolotu wykonał pierwszy start z lotniska lądowego w grudniu 1986. Pierwszy start z powierzchni wody miał miejsce w listopadzie 1987. Prace nad samolotem uległy znacznemu przyśpieszeniu po katastrofie okrętu podwodnego "K-278 Komsomolec" w kwietniu 1989, kiedy to z powodu braku możliwości udzielenia szybkiej pomocy zginęło wielu rozbitków. W celu przystosowania A-40 do zadań ratowniczych w jego konstrukcji dokonano zmian umożliwiających wzięcie na pokład 60 rozbitków. W samolocie przewidziano ambulatorium dla poszkodowanych, a także nadmuchiwaną pochylnię do wciągania rozbitków na pokład. W komorze bombowej miały być umieszczone tratwy ratunkowe i wyposażenie awaryjne. Pokładowa stacja radiolokacyjna pierwotnie przeznaczona do wykrywania okrętów podwodnych miała być wykorzystana do lokalizacji tratw ratunkowych, a nawet pojedynczych rozbitków.
Po zbudowaniu dwóch prototypów budowę trzeciego wstrzymano w 1991 z powodu braku środków. Wdrażanie samolotu przerwano po rozpadzie ZSRR z powodu braku środków finansowych. Osiągnięcia programu wykorzystano do budowy mniejszego cywilnego Be-200.
Wersje
- Be-40P – Wersja pasażerska dla 105 osób
- Be-40PT – wersja pasażersko-towarowa, która oprócz ładunku mogła zabrać od 37 do 70 osób
- Be-42 SAR - Wersja ratownicza z miejscami dla 54 rozbitków, wyposażenie nawigacyjne do lotów w trudnych warunkach atmosferycznych.
- Be-42 ASW – Wersja przeznaczona do zwalczania okrętów podwodnych.
Bibliografia
- Piotr Butowski: Lotnictwo wojskowe Rosji. Warszawa: Lampart, 1995, s. 57-59, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. T. 2. ISBN 83-86776-14-5. OCLC 164856416.
- Tomasz Szulc, Czy Albatros ma przyszłość?, NTW nr 9/1993, ISSN 1230-1655
- Altair: Nowa rosyjska łódź latająca. 8 września 2008. [dostęp 2013-05-19]. (pol.).
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe | |
Samoloty obserwacyjne rozpoznawcze i dowodzenia | |
Samoloty szturmowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty transportowe i szybowce desantowe | |
Śmigłowce | |
Prototypy i konstrukcje doświadczalne |
|