Gubernia kielecka
| gubernia | |||
| 1841–1844 i 1867–1917 | |||
 Gmach Rządu Gubernialnego w Kielcach | |||
| |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Siedziba | Kielce | ||
| Powierzchnia | 10092,6 km² | ||
| Populacja (1910) • liczba ludności |
| ||
| • gęstość | 103 os./km² | ||
| Szczegółowy podział administracyjny | |||
 | |||
| Liczba powiatów | 7 | ||
Położenie na mapie Królestwa Polskiego | |||
| |||
Gubernia kielecka (ros. Келецкая губерния) – jednostka administracyjna w Królestwie Polskim. Powstała w 1841 roku z przekształcenia guberni krakowskiej ze stolicą w Kielcach. Istniała w latach 1841–1844 i 1867–1917.
W 1844 r. została zlikwidowana i włączona w skład guberni radomskiej. W 1867 r. utworzono ją ponownie na mocy ustawy z 19/31 grudnia 1866 r. o zarządzie gubernialnym i powiatowym w guberniach Królestwa Polskiego[2].
Gubernia kielecka w 1869 r. zajmowała obszar 170,4 mil² i była zamieszkiwana przez 469 619 osób. W jej skład wchodziło 7 powiatów (ujezdów):
- jędrzejowski,
- kielecki,
- miechowski,
- olkuski,
- pińczowski,
- stopnicki,
- włoszczowski.
Na skutek reformy administracyjnej wprowadzonej ukazem z 1 czerwca 1869 r. prawa miejskie utraciło 27 z 34 miast guberni. Poza Kielcami status miasta zachowały Chęciny, Miechów, Olkusz, Chmielnik, Pińczów i Działoszyce. W 1887 do powiatu kieleckiego włączono gminę Nowa Słupia, znajdującą się dotąd w powiecie opatowskim guberni radomskiej.
W latach 1906–1917 posłami do Dumy Państwowej z guberni kieleckiej byli[3]:
- Jan Bielawski (II Duma)
- Henryk Dembiński (II Duma)
- Wiktor Jaroński (I, II, III i IV Duma)
- Mateusz Manterys (I Duma)
- Teofil Waligórski (I Duma)
| Gubernatorzy cywilnego rządu gubernialnego w Kielcach | ||
|---|---|---|
| Lp | Imię i nazwisko | Okres zajmowania urzędu |
| 1 | Antoni Walewski | od 1841 do 31.12.1844 |
| 2 | Konstanty Dymitriewicz Chlebnikow | od 1.01.1867 do 18.03.1869 |
| 3 | Anatolij Iwanowicz Nieratow | od 18.03.1869 do 10.03.1871 |
| 4 | Aleksander Nikitin Leszczow | od 23.04.1871 do 5.07.1884 |
| 5 | Nikołaj Fiedorowicz Iwanienko | od 5.07.1884 do 2.05.1897 |
| 6 | Jewginij Pawłowicz Szczirowskij | od 2.05.1897 do 1.07.1899 |
| 7 | Borys Aleksandrowicz Ozierow | od 1.07.1899 do 1914 |
| 8 | Walerian Ligin | od 1915 do 26.01.1918 |
Przypisy
- ↑ Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku. Warszawa: Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyckiego PAN, 2005, s. 18. ISBN 83-87954-66-7.
- ↑ Dziennik Praw, T. 66, s. 291-293.
- ↑ Cz. Brzoza, K. Stepan, Posłowie polscy w parlamencie rosyjskim 1906–1917. Słownik biograficzny, Warszawa 2001, s. 250-251.
Bibliografia
- Guldon Ł., Urzędy administracji ogólnej w guberni kieleckiej w drugiej połowie XIX i początkach XX wieku. Dzieje ustrojowe, przepisy kancelaryjne, stan opracowania, wykorzystanie w badaniach regionalnych i naukowych, dostęp 14 lipca 2011 r.
- Guldon Z., Massalski A., Historia Kielc do roku 1945, Kielce 2000.
- Swajdo J., Między Wisłą a Pilicą. Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce 2005.
Linki zewnętrzne
- Mapa guberni
- Gubernia kielecka w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom IV str 27
- p
- d
- e
Gubernatorzy i wicegubernatorzy kieleccy
| Gubernatorzy |
|
|---|---|
| Wicegubernatorzy |
|
- p
- d
- e
| Województwa (1816–1837) |
|
|---|---|
| Gubernie (1837–1918) |
|
- p
- d
- e
| Generał- -gubernatorstwa |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Samodzielne gubernie |
| ||||||||||||||||||
| Samodzielne obwody |
