Jerzy Winnicki
| Metropolita kijowski | ||
 | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia | 1660 | |
| Data i miejsce śmierci | 22 września 1713 | |
| Metropolita kijowski | ||
| Okres sprawowania | 1710–1713 | |
| Biskup biskup przemyski | ||
| Okres sprawowania | 1700–1710 | |
| Wyznanie | katolicyzm | |
| Kościół | ||
| Sakra biskupia | 6 czerwca 1700 | |
| Data konsekracji | 6 czerwca 1700 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Gedeon Woyna-Orański | ||||||||||||
| |||||||||||||
Jerzy Winnicki OSBM (ur. 1660, zm. 22 września 1713) – duchowny greckokatolicki. Od 1700 do 1713 był biskupem przemyskim. Administrował archieparchią kijowską (1708–1710) i eparchią włodzimiersko-brzeską (1708–1711). Metropolita kijowski od 1710, archimandryta dermański w 1703 i 1713 roku[1].
Życiorys
Brat Innocentego, prawosławnego, a następnie unickiego biskupa przemyskiego. Po jego śmierci wybrany następcą w eparchii przemyskiej, był nadal osobą świecką. 20 kwietnia 1700 wstąpił do zakonu bazylianów, przyjmując zakonne imię Jerzy. 6 maja tego roku zatwierdzony przez króla Augusta II a 14 sierpnia przez papieża. W 1707 administrował eparchią mukaczewską, a w 1708 – także eparchiami lwowską i włodzimiersko-brzeską. 28 sierpnia 1708 objął także administrację archieparchii kijowskiej po śmierci arcybiskupa Załęskiego. 7 maja 1710 papież Klemens XI zatwierdził jego wybór na metropolitę kijowskiego. Jego rządy przypadły na trudny okres dla Kościoła greckokatolickiego podczas III wojny północnej i działań cara Piotra I Wielkiego przeciwko postanowieniom unii brzeskiej. W 1712 arcybiskup przeznaczył znaczną sumę pieniędzy na budowę seminarium duchownego w Przemyślu.
Przypisy
- ↑ Scriptores rerum polonicarum. Tomus IV. Archiwum komisyi historycznej. Tom I, Kraków 1878, s. 357.
Bibliografia
- Ks. Kazimierz Dola, „Katalog arcybiskupów i biskupów rezydencjalnych eparchii polskich obrządku grecko-unickiego od Unii Brzeskiej (1596) do roku 1945”, [w:] „Historia Kościoła w Polsce” t. II 1764-1945, cz. 2 1918-1945, Poznań-Warszawa 1979
- Welykyv, Athanasius (1958). „Georgii Vynnyckyj Biographia”. Epistolae metropolitarum Kioviensium catholicorum Cypriani Zochovskyj, Leonis Slubicz Zalenskyj, Georgii Vynnyckyj. Analecta OSBM. Serie 2. Sectio 3. Rome., s. 220–223
- „Юрій Винницький”. Ent︠s︡yklopedii︠a︡ istoriï Ukraïny 1. Kyïv: Naukova dumka. 2003. s. 510.
- Archbishop Jurij Vynnyckyj (Winnicki) [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2014-05-04] (ang.).
- p
- d
- e
Metropolici Kijowa
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Zwierzchnicy Kościoła greckokatolickiego (Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej)
| Metropolici – arcybiskupi kijowscy, haliccy i całej Rusi |
|
|---|---|
| Biskupi unickiej diecezji supraskiej[a] |
|
| Metropolici cerkwi unickiej w Rosji[b] |
|
| Uniccy biskupi chełmscy |
|
| Metropolici haliccy – arcybiskupi lwowscy[d] |
|
| Metropolici – arcybiskupi więksi lwowscy |
|
| Metropolici – arcybiskupi więksi kijowsko-haliccy |
|
- [a] zwierzchnicy Kościoła unickiego pod zaborem pruskim.
- [b] arcybiskupi "prawobrzeżni" – zależni od Rosji, nieuznający mianowanych przez papieża metropolitów rezydujących we Lwowie.
- [c] przewodniczący greckounickiego kolegium w Petersburgu: likwidacja Kościoła unickiego na ziemiach zabranych, pod władzą Imperium Rosyjskiego pozostała jedynie unicka diecezja chełmska na terenie Królestwa Polskiego
- [d] zwierzchnicy grekokatolików w Galicji – zabór austriacki do 1918 r.
Kontrola autorytatywna (osoba):
