Mychajło Harasewycz
| Baron | |||
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 23 maja 1763 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 kwietnia 1836 | ||
| Wyznanie | greckokatolickie | ||
| Kościół | greckokatolicki (Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego) | ||
| Prezbiterat | 30 czerwca 1795 | ||
| Odznaczenia | |||
 | |||
| |||
Mychajło Harasewycz (ukr. Михайло Гарасевич, pol. Michał Harasiewicz, ur. 23 maja 1763 w Jaktorowie koło Złoczowa — zm. 29 kwietnia 1836 we Lwowie) – ksiądz greckokatolicki, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, ukraiński działacz społeczny, historyk, baron. Jeden z pierwszych przedstawicieli ukraińskiej świadomości narodowej.
Życiorys
W wieku 18 lat ukończył konwikt pijarów w Złoczowie, następnie Barbareum w Wiedniu. W latach 1782-1784 był wykładowcą Barbareum, w latach 1784-1787 lwowskiego Greckokatolickiego Seminarium Generalnego. Od 1787 był wykładowcą, a od 1790 profesorem Studium ruthenum. W 1789 uzyskał doktorat z teologii.
Od 1788 wykładał egzegetykę Starego i Nowego Testamentu na Uniwersytecie Lwowskim. 5 sierpnia 1798 złożył egzamin doktorski, w 1790 został wykładowcą teologii pastoralnej.
W latach 1793–1797 był redaktorem polskiej gazety "Dziennik patriotycznych politykоw". W 1793 ożenił się z Teresą Jabłońską, a 30 czerwca 1795 uzyskał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Piotra Bielańskiego. W latach 1797-1800 był honorowym kanonikiem greckokatolickiej kapituły przemyskiej, od 1800 generalnym wikarym kapituły lwowskiej.
W 1807 był członkiem delegacji do cesarza Franciszka I, starającej się z sukcesem o odnowienie metropolii lwowskiej. W czasie wojny polsko-austriackiej w 1809 był represjonowany przez władze polskie. Za oddanie monarchii został odznaczony Orderem Leopolda oraz otrzymał tytuł barona.
W latach 1814-1816, po śmierci metropolity Antona Anhełłowycza, był administratorem greckokatolickiej metropolii lwowskiej. Walczył o zrównanie w prawie kościoła greckokatolickiego z rzymskokatolickim.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Leopolda w 1809, otrzymał również tytuł barona von Neustern.
Po jego śmierci Mykoła Ustyjanowycz poświęcił mu wiersz "Сльоза на гробі Михайла Гарасевича".
Prace
- Annales Ecclesiae Rutheniae, 1863
Bibliografia
- Ludwik Finkel, Stanisław Starzyński: Historya Uniwersytetu Lwowskiego, Lwów : Drukarnia E. Winiarza 1894.
- p
- d
- e
Zwierzchnicy Kościoła greckokatolickiego (Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej)
| Metropolici – arcybiskupi kijowscy, haliccy i całej Rusi |
|
|---|---|
| Biskupi unickiej diecezji supraskiej[a] |
|
| Metropolici cerkwi unickiej w Rosji[b] |
|
| Uniccy biskupi chełmscy |
|
| Metropolici haliccy – arcybiskupi lwowscy[d] |
|
| Metropolici – arcybiskupi więksi lwowscy |
|
| Metropolici – arcybiskupi więksi kijowsko-haliccy |
|
- [a] zwierzchnicy Kościoła unickiego pod zaborem pruskim.
- [b] arcybiskupi "prawobrzeżni" – zależni od Rosji, nieuznający mianowanych przez papieża metropolitów rezydujących we Lwowie.
- [c] przewodniczący greckounickiego kolegium w Petersburgu: likwidacja Kościoła unickiego na ziemiach zabranych, pod władzą Imperium Rosyjskiego pozostała jedynie unicka diecezja chełmska na terenie Królestwa Polskiego
- [d] zwierzchnicy grekokatolików w Galicji – zabór austriacki do 1918 r.
Kontrola autorytatywna (osoba):
