Lasy Mazurskie

Leśny Kompleks Promocyjny
Lasy Mazurskie
brak współrzędnych
Puszcza Piska
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Data utworzenia	2001
Powierzchnia	1182,16 km²
Obszary chronione	1 park krajobrazowy 12 rezerwatów przyrody
Dyrekcja	RDLP w Olsztynie RDLP w Białymstoku

Lasy Mazurskie – leśny kompleks promocyjny powstały na podstawie zarządzenia nr 84 dyrektora generalnego Lasów Państwowych z dnia 30 października 2002 r.^[1] w oparciu o art. 13b Ustawy o lasach^[2]. Obejmuje on Puszczę Piską na powierzchni 118 216 ha.

Podział administracyjny

RDLP	Nadleśnictwa	Powierzchnia [ha]
Białystok	Pisz	36 496
Białystok	Maskulińskie	28 334
Olsztyn	Strzałowo	20 217
Olsztyn	Spychowo	24 091
Olsztyn	Mrągowo	7 305
PAN Popielno		1 773
Razem		118 216

Klimat

Typowy dla Pojezierza Mazurskiego – charakteryzuje się dużym kontynentalizmem, częściowo łagodzonym we wschodniej części przez wielkie masy wodne, głównie jezioro Śniardwy. Długie mroźne zimy, krótkie przedwiośnia. Średnia roczna temperatura stycznia – od -3,5 do –4,5 °C, lipca – od 17 do 18 °C. Średnia roczna suma opadów wynosi około 600 mm.

Geomorfologia

Pod względem geograficznym LKP „Lasy Mazurskie” położone są w obrębie makroregionu Pojezierza Mazurskiego w granicach trzech mniejszych jednostek (mezoregionów): Pojezierza Mrągowskiego, Krainy Wielkich Jezior Mazurskich i Równiny Mazurskiej. W części północnej terenu LKP dominują wzgórza moreny czołowej, pofałdowane równiny moren dennych, tereny morenowe i liczne jeziora rynnowe. Od północy obszar LKP obejmuje: Sorkwity, Mrągowo, Użranki, a od południa: Maradki, Kosewo, Zełwągi i Mikołajki W części południowej dominują rozległe równiny sandrowe poprzecinane dolinami wypełnionymi utworami torfowymi. Nadmiar wód odprowadzany jest dnem dolin w kierunku południowym do Narwi. Teren LKP pokryty jest gruba warstwą utworów pochodzenia polodowcowego i wodnolodowcowego o miąższości często przekraczającej 200 m. Na terenach morenowych utwory te stanowią głównie gliny zwałowe, utwory kamieniste, żwiry i piaski ze sobą przemieszane, a na terenach sandrowych ubogie piaski i żwiry. W obniżeniach terenu wytworzyły się gleby torfowe, murszowe i różne gleby pobagienne.

Hydrografia

Sieć hydrograficzna jest bardzo bogata. Największym elementem są jeziora. Największe z nich to Śniardwy. Inne to: Tałty, Mikołajskie, Bełdany, Nidzkie, Mokre, Łuknajno, Pogubie Wielkie. Rozmieszczone są dość równomiernie, brak ich tylko na krańcach południowych. Dominują żyzne jeziora eutroficzne, znacznie rzadsze są jeziora mezotroficzne. W bezodpływowych zagłębieniach śródleśnych otoczonych wysokimi torfowiskami znajdują się ubogie jeziorka dystroficzne o brunatnej barwie wody i bogate w związki humusowe. Największe rzeki to Krutynia i Pisa odprowadzające wody z południowej części Wielkich Jezior Mazurskich do Narwi. Bogata jest sieć drobnych rzeczek, strumieni i rowów. W południowej części LKP swój początek biorą: Rozoga, Szkwa, Rybnica. Uzupełnieniem sieci hydrograficznej są liczne torfowiska. Ich większe powierzchnie zachowały się w rejonach jezior Roś, Pogubie Wielkie, Łuknajno i w dolinie rzeki Krutyni. Porasta je charakterystyczna roślinność, którą tworzą m.in. mchy torfowce, krzewinki – bagno zwyczajne, borówka bagienna, żurawina. Spotkać można torfowiska przejściowe łączące cechy torfowisk niskich, jak i wysokich.

Flora i fauna

Liczba gatunków florystycznych w latach 80 wynosiła 831 (1/3 flory Polski). Wiele z nich to rzadkie i bardzo rzadkie gatunki umieszczone w Polskiej czerwonej księdze roślin i na listach objętych ochroną gatunkową (m.in.: chamedafne północna, wierzba borówkolistna, brzoza niska, cis, sasanka otwarta, wielosił błękitny, tajęża jednostronna, wątlik błotny). Rośliny chronione – pełnik europejski, kosaciec syberyjski, mieczyk dachówkowaty, lilia złotogłów, goździk pyszny, orlik pospolity, a także storczyki listery – jajowata i sercowata, żłobik koralowy, gnieźnik leśny, storczyk szerokolistny, kruszczyk błotny i kruszczyk rdzawoczerwony. Oprócz tych pięknych i chronionych występują także roślinki niepozorne, takie jak: rosiczka, żurawina drobnolistkowa, zimoziół północny, Pomocnik baldaszkowy.

Wyróżnionych jest 15 typów siedliskowych lasów – od boru suchego przez bór świeży, wilgotny, bagienny do boru mieszanego, grądy, olesy i łęgi.

Do licznych mieszkańców Puszczy Piskiej należą ważne gatunki łowne: jeleń, sarna, dzik. Przedstawicielem dużych ssaków jest łoś. Występują też ssaki drapieżne: lis, jenot, borsuk, kuna, tchórz, wydra, norka amerykańska, ryś. Lasy LKP zamieszkuje kilka rodzin wilków, a rozpowszechnionym gatunkiem stał się bóbr.