Magnus Haraldsson

Nie mylić z: Magnusem II Haraldssonem, XI-wiecznym królem Norwegii.

Magnus Haraldsson
król Norwegii
Okres	od 1142 do 1145
Dane biograficzne
Dynastia	Ynglingowie
Data urodzenia	ok. 1135
Data śmierci	1145

Ojciec	Harald IV Gille
Matka	nieznana

Magnus Haraldsson, norw. Øystein II Haraldsson (ur. ok. 1135, zm. 1145) – król Norwegii z dynastii Yngling w latach 1142—1145, współpanujący razem z przyrodnimi braćmi Inge I Garbatym, Sigurdem II Gębą i Eysteinem II. Postać o niepewnej historyczności, wymieniona w Sadze o Inge i Eysteinie, synach Haralda autorstwa Snorre i sagach Einara Skulesona.

Urodził się po 1130, kiedy to jego ojciec Harald IV Gille przybył do Norwegii, a przed 1136, kiedy to Harald IV zmarł. Nie jest znana jego matka, był wychowywany przez Kyrpingaorma w okolicach dzisiejszej gminy Stord. Najprawdopodobniej nie objął władzy od razu po śmierci ojca. W sadze jest wymieniany jako współwładca po raz pierwszy dopiero w 1142, gdy jego przyrodni brat Eystein II przybył do Norwegii i objął władzę^[1]. Otrzymał prawdopodobnie jedną z czterech dzielnic. Według sag cierpiał na deformację stóp i zmarł w młodym wieku w swoim łóżku w roku 1145^[1]. Po jego śmierci kraj pozostał podzielony pomiędzy jego trzech braci. Najczęściej nie jest uwzględniany jako król Magnus (V), a ten numer porządkowy przypisuje się panującemu od 1161 Magnusowi Erlingssonowi.

Przypisy

↑ ^a ^b 13. W: Saga of Sigurd, Inge, and Eystein, the Sons of Harald.

Bibliografia

Charles Crawley: FMG.ac > Projects > Medieval lands > Scandinavia > Norway. fmg.ac. [dostęp 2017-05-24]. (ang.).

Władcy Norwegii

Władcy legendarni

Ynglingowie	Halfdan I Biały (640–700) Eystein Halfdansson (700–730) Halfdan II Łagodny (730–784) Gudrød Myśliwy (784–821) Olaf (821–840) Halfdan III Czarny (840–860)

Królestwo Norwegii

Ynglingowie	Harald I Pięknowłosy (872–930) Eryk I Krwawy Topór (930–935) Haakon I Dobry (935–961) Harald II Szara Opończa (961–976)
Skjoldungowie	Harald Sinozęby (961–987) Swen Widłobrody (987–995) Haakon Sigurdsson (970/975–995)
Ynglingowie	Olaf I Tryggvason (995–1000)
Skjoldungowie	Swen Widłobrody (1000–1014) Eryk z Lade (1000–1015) Swen z Lade (1000–1015)
Ynglingowie	Olaf II Haraldsson (1015–1028)
Skjoldungowie	Knut Wielki (1028–1035) Haakon Eiriksson (regent 1028–1029/1030) Swen Knutsson (1030–1035) Ælgifu (regentka 1030–1035)
Ynglingowie	Magnus I Dobry (1035–1047)
Ród króla Haralda	Harald III Srogi (1045–1066) Magnus II Haraldsson (1066–1069) Olaf III Pokojowy (1067–1093) Haakon Magnusson (1093–1094) Magnus III Bosy (1093–1103) Olaf Magnusson (1103–1115) Eystein I Magnusson (1103–1123) Sigurd I Krzyżowiec (1103–1130) Magnus IV Ślepy (1130–1135) Harald IV Gille (1130–1136) Sigurd II Gęba (1136–1155) Inge I Garbaty (1136–1161) Eystein II (1142–1157) Magnus Haraldsson (1142–1145) Haakon II Barczysty (1157–1162) Magnus V (1161–1184)
Ród króla Sverrego	Sverre Sigurdsson (1184–1202) Haakon III (1202–1204) Guttorm Sigurdsson (1204) Inge II Baardsson (1204–1217) Haakon IV Stary (1217–1263) Haakon Haakonsson Młody (1240–1257) Magnus VI Prawodawca (1263–1280) Eryk II Wróg Księży (1280–1299) Haakon V Długonogi (1299–1319)
Folkungowie	Magnus VII Eriksson (1319–1343/1355) Haakon VI Magnusson (1343–1380) Olaf IV (1380–1387)

Unia kalmarska

Estrydsenidzi	Małgorzata (1387–1412)
Gryfici	Eryk III Pomorski (1396–1442)
Wittelsbachowie	Krzysztof Bawarski (1442–1448)
Dynastia Bonde	Karol I Knutsson Bonde (1449–1450)
Oldenburgowie	Chrystian I (1450–1481) Bezkrólewie (1481–1483) Jan (1483–1513) Chrystian II (1513–1523) Fryderyk I (1523–1533) Olav Engelbrektsson (regent 1533–1536)

Królestwo
Danii i Norwegii

Oldenburgowie	Chrystian III (1534/1536–1559) Fryderyk II (1559–1588) Chrystian IV (1588–1648) Fryderyk III (1648–1670) Chrystian V (1670–1699) Fryderyk IV (1699–1730) Chrystian VI (1730–1746) Fryderyk V (1746–1766) Chrystian VII (1766–1784) Fryderyk VI (1784–1814)