Magnus VI Prawodawca

Ten artykuł od 2015-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

król Norwegii

Okres

od 1257
do 9 maja 1280

Dane biograficzne

Data urodzenia

1238

Data śmierci

9 maja 1280

Ojciec

Haakon IV Stary

Matka

Małgorzata Skulesdotter

Żona

Ingeborga

Dzieci

Eryk II Wróg Księży,
Haakon V Długonogi,
Olaf,
Magnus

Multimedia w Wikimedia Commons

Magnus VI Prawodawca (norw. Magnus Håkonsson Lagabøte), ur. 1238, zm. 9 maja 1280 – król Norwegii od 1257 jako koregent swojego ojca, samodzielne rządy przejął w 1263.

Życiorys

Był synem króla Norwegii Haakona IV Starego (zm. 1263) i Małgorzaty Skulesdotter (zm. 1270), córki jarla Skule Baardssona (przyrodniego brata króla Inge II Baardssona) który później otrzymał tytuł księcia (hertug) Norwegii. Brat Haakona Młodego.

Po śmierci swego starszego syna Haakona Młodego (1257) Haakon IV Stary uznał Magnusa za współwładcę doprowadzając do jego koronacji. Pełnię władzy Magnus przejął już po śmierci ojca w 1263. W tym samym roku nadał nowe prawa Islandii (podporządkowaną Norwegii od 1262). W roku 1266 zrzekł się Hebrydów i wyspy Man na rzecz Szkocji w zamian za potwierdzenie praw do Orkadów i Szetlandów (układ w Perth). W 1269 król zawarł traktat z królem Anglii Henrykiem III, a także zawarł z królem Szwecji Waldemarem I traktat, na podstawie którego po raz pierwszy formalnie wytyczono granicę między Norwegią a Szwecją.

Magnus VI dążył do wzmocnienia władzy królewskiej przeprowadzając reformy kancelarii królewskiej, nadając tytuły arystokratyczne na wzór zachodnioeuropejski, popierał rozwój miast królewskich. Do najważniejszych reform króla należy zreformowanie prawodawstwa krajowego, które likwidowało dotychczasowe instytucje prawne królestwa, np. zlikwidowano zgromadzenia ludowe (thingi), poza tym król stworzył nowy, jednolity dla całego kraju (włącznie z Szetlandami i Wyspami Owczymi) kodeks karny (Magnus Haakonarsons Landsløg, 1274), stworzył nowe prawo dla miast (1276). Król próbował też wprowadzić nowe prawa kościelne, ale sprzeciw duchowieństwa i konflikt z arcybiskupem Trondheim spowodował, że król wycofał się z tej reformy i w 1277 został zawarty kompromisowy układ, który uznawał częściowo odrębną jurysdykcję Kościoła i jego przywileje ekonomiczne (tzw. konkordat z Tunsberg).

Potomstwo

Żoną Magnusa VI była Ingeborga, księżniczka duńska (zm. 1287), córka króla Danii Eryka IV Plovpenninga. Król Magnus VI miał czterech synów:

następcę króla Eryka II,
Haakona V zwanego Długonogim,
Olafa (zmarły w dzieciństwie),
Magnusa (zmarły w dzieciństwie).

Władcy Islandii

Islandia
jako część
Królestwa Norwegii

Ród króla Sverrego	Haakon IV Stary (1262–1263) i Gissur Þorvaldsson (1258–1268, jarl Islandii) Magnus VI Prawodawca (1263–1280) i Gissur Þorvaldsson (1258–1268, jarl Islandii) Eryk II Wróg Księży (1280–1299) Haakon V Długonogi (1299–1319)
Folkungowie	Magnus VII Eriksson (1319–1343) Haakon VI Magnusson (1343–1380) Olaf IV (1380–1387)
Wittelsbachowie	Małgorzata (1387–1412) Eryk III Pomorski (1412–1442) Krzysztof Bawarski (1442–1448)
Dynastia Bonde	Karol I Knutsson Bonde (1449–1450)
Oldenburgowie	Chrystian I (1450–1481) bezkrólewie (1481–1483) Jan (1481–1513) Chrystian II (1513–1523) Fryderyk I (1523–1533) bezkrólewie (1533–1534) Chrystian III (1534–1559) Fryderyk II (1559–1588) Chrystian IV (1588–1648) Fryderyk III (1648–1670) Chrystian V (1670–1699) Fryderyk IV (1699–1730) Chrystian VI (1730–1746) Fryderyk V (1746–1766) Chrystian VII (1766–1808) Fryderyk VI (1808–1815)

Islandia
jako część
Królestwa Danii

Oldenburgowie	Fryderyk VI (1815–1839) Chrystian VIII (1839–1848) Fryderyk VII (1848–1863) Chrystian IX (1863–1906) Fryderyk VIII (1906–1912) Chrystian X (1912–1918)

Królestwo Islandii

Oldenburgowie	Chrystian X (1918–1944) Sveinn Björnsson (1944, regent)

1944 - zniesienie monarchii, proklamowanie Republiki Islandii

Władcy Norwegii

Władcy legendarni

Ynglingowie	Halfdan I Biały (640–700) Eystein Halfdansson (700–730) Halfdan II Łagodny (730–784) Gudrød Myśliwy (784–821) Olaf (821–840) Halfdan III Czarny (840–860)

Królestwo Norwegii

Ynglingowie	Harald I Pięknowłosy (872–930) Eryk I Krwawy Topór (930–935) Haakon I Dobry (935–961) Harald II Szara Opończa (961–976)
Skjoldungowie	Harald Sinozęby (961–987) Swen Widłobrody (987–995) Haakon Sigurdsson (970/975–995)
Ynglingowie	Olaf I Tryggvason (995–1000)
Skjoldungowie	Swen Widłobrody (1000–1014) Eryk z Lade (1000–1015) Swen z Lade (1000–1015)
Ynglingowie	Olaf II Haraldsson (1015–1028)
Skjoldungowie	Knut Wielki (1028–1035) Haakon Eiriksson (regent 1028–1029/1030) Swen Knutsson (1030–1035) Ælgifu (regentka 1030–1035)
Ynglingowie	Magnus I Dobry (1035–1047)
Ród króla Haralda	Harald III Srogi (1045–1066) Magnus II Haraldsson (1066–1069) Olaf III Pokojowy (1067–1093) Haakon Magnusson (1093–1094) Magnus III Bosy (1093–1103) Olaf Magnusson (1103–1115) Eystein I Magnusson (1103–1123) Sigurd I Krzyżowiec (1103–1130) Magnus IV Ślepy (1130–1135) Harald IV Gille (1130–1136) Sigurd II Gęba (1136–1155) Inge I Garbaty (1136–1161) Eystein II (1142–1157) Magnus Haraldsson (1142–1145) Haakon II Barczysty (1157–1162) Magnus V (1161–1184)
Ród króla Sverrego	Sverre Sigurdsson (1184–1202) Haakon III (1202–1204) Guttorm Sigurdsson (1204) Inge II Baardsson (1204–1217) Haakon IV Stary (1217–1263) Haakon Haakonsson Młody (1240–1257) Magnus VI Prawodawca (1263–1280) Eryk II Wróg Księży (1280–1299) Haakon V Długonogi (1299–1319)
Folkungowie	Magnus VII Eriksson (1319–1343/1355) Haakon VI Magnusson (1343–1380) Olaf IV (1380–1387)

Unia kalmarska

Estrydsenidzi	Małgorzata (1387–1412)
Gryfici	Eryk III Pomorski (1396–1442)
Wittelsbachowie	Krzysztof Bawarski (1442–1448)
Dynastia Bonde	Karol I Knutsson Bonde (1449–1450)
Oldenburgowie	Chrystian I (1450–1481) Bezkrólewie (1481–1483) Jan (1483–1513) Chrystian II (1513–1523) Fryderyk I (1523–1533) Olav Engelbrektsson (regent 1533–1536)

Królestwo
Danii i Norwegii

Oldenburgowie	Chrystian III (1534/1536–1559) Fryderyk II (1559–1588) Chrystian IV (1588–1648) Fryderyk III (1648–1670) Chrystian V (1670–1699) Fryderyk IV (1699–1730) Chrystian VI (1730–1746) Fryderyk V (1746–1766) Chrystian VII (1766–1784) Fryderyk VI (1784–1814)