Miracrustacea
| Miracrustacea | |
| Regier et alli, 2010 | |
| Okres istnienia: furong–dziś PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 497/0 497/0 | |
 podkowiastogłowy Hutchinsoniella macracantha | |
 Przedstawiciele różnych rzędów owadów, od lewego górnego rogu zgodnie z ruchem wskazówek zegara: wujek żółtaczek (muchówka), Rhinotia hemistictus (chrząszcz), turkuć podjadek (prostoskrzydły), osa dachowa (błonkówka), Opodiphthera eucalypti (motyl), pluskwiak z podrodziny Harpactorinae | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadtyp | |
| Typ | |
| (bez rangi) | Pancrustacea |
| (bez rangi) | Altocrustacea |
| (bez rangi) | Miracrustacea |
Miracrustacea – hipotetyczny klad stawonogów obejmujący podkowiastogłowe, łopatonogi i sześcionogi (w tym owady).
W wynikach molekularnej analizy filogenetycznej Regiera i innych z 2010 roku podkowiastogłowe utworzyły z łopatonogami klad Xenocarida, który z kolei zajął siostrzaną pozycję względem sześcionogów. Klad obejmujący Xenocarida i sześcionogi autorzy nazwali Miracrustacea. Znalazł się on wśród Altocrustacea jako grupa siostrzana dla rozpoznanego w tejże analizie kladu Vericrustacea[1].
Późniejsze molekularne oraz molekularno-morfologiczne analizy filogenetyczne nie potwierdziły monofiletyzmu Miracrustacea. Klad taki nie został rozpoznany w wynikach: Oakleya i innych z 2013[2], Rota-Stabelliego i innych z 2013[3], Schwentnera i innych z 2017[4], Schwentnera i innych z 2018[5] ani Lozano-Fernandeza i innych z 2019[6]. W nowszych analizach najczęstszą alternatywą jest klad Allotriocarida, obejmujący podkowiastogłowe, skrzelonogi, łopatonogi i sześcionogi[2][4][5][6] (te dwie ostatnie grupy zwykle tworzą klad Labiocarida[7][2][4][5][6][8]).
Najstarsze skamieniałości podkowiastogłowych należą do furongiańskiego rodzaju Dala[9], a najstarsze skamieniałości łopatonogów do karbońskich Tesnusocaris goldichi i Cryptocaris hootchi z wymarłego rzędu Enantiopoda[10][11]. Najstarszą skamieniałością sześcionogów jest ta należąca do wczesnodewońskiego skoczogonka Rhyniella praecursor[12][13].
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Regiera i innych z 2010
|
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Lozano-Fernandeza z 2019[6], spójny z wynikami Schwentnera z 2017[4] (nierozpoznano Miracrustacea)
|
Uproszczony kladogram Pancrustacea wg Oakleya i innych z 2013[2] (nierozpoznano Miracrustacea)
|
Przypisy
- ↑ Jerome C. Regier; Jeffrey W. Shultz; Andreas Zwick; April Hussey; Bernard Ball; Regina Wetzer; Joel W. Martin; Clifford W. Cunningham. Arthropod relationships revealed by phylogenomic analysis of nuclear protein-coding sequences. „Nature”. 463 (7284), s. 1079–1083, 2010. DOI: 10.1038/nature08742.
- ↑ a b c d Todd H. Oakley; Joanna M. Wolfe; Annie R. Lindgren; Alexander K. Zaharoff. Phylotranscriptomics to bring the understudied into the fold: monophyletic ostracoda, fossil placement, and pancrustacean phylogeny. „Molecular Biology and Evolution”. 30 (1). s. 215–233. DOI: 10.1093/molbev/mss216.
- ↑ Omar Rota-Stabelli; Nicolas Lartillot; Nicolas Lartillot; Davide Pisani. Serine Codon-Usage Bias in Deep Phylogenomics: Pancrustacean Relationships as case study. „Systematic Biology”. 62 (1), s. 121–133, 2013. DOI: 10.1093/sysbio/sys077.
- ↑ a b c d Martin Schwentner, David J. Combosch, Joey Pakes Nelson, Gonzalo Giribet. A Phylogenomic Solution to the Origin of Insects by Resolving Crustacean-Hexapod Relationships. „Current Biology”. 27, s. 1–7, 2017. Elsevier. DOI: 10.1016/j.cub.2017.05.040.
- ↑ a b c M. Schwentner, S. Richter, D.C. Rogers, G. Giribet. Tetraconatan phylogeny with special focus on Malacostraca and Branchiopoda: highlighting the strength of taxonspecific matrices in phylogenomics. „Proc. R. Soc. B.”. 285 (1885), 2018.
- ↑ a b c d Jesus Lozano-Fernandez, Mattia Giacomelli, James F. Fleming, Albert Chen, Jakob Vinther, Philip Francis Thomsen, Henrik Glenner, Ferran Palero, David A. Legg, Thomas M. Iliffe, Davide Pisani, Jørgen Olesen. Pancrustacean Evolution Illuminated by Taxon-Rich Genomic-Scale Data Sets with an Expanded Remipede Sampling. „Genome Biol. Evol.”. 1 (8), s. 2055-2070, 2019. DOI: 10.1093/gbe/evz097.
- ↑ Bjoern M. von Reumont; Ronald A. Jenner; Matthew A. Wills; Emiliano Dell'Ampio; Günther Pass; Ingo Ebersberger; Benjamin Meyer; Stefan Koenemann; Thomas M. Iliffe; Alexandros Stamatakis; Oliver Niehuis; Karen Meusemann; Bernhard Misof. Pancrustacean phylogeny in the light of new phylogenomic data: support for Remipedia as the possible sister group of Hexapoda. „Molecular Biology and Evolution”. 29 (3), s. 1031–1045, 2012. DOI: 10.1093/molbev/msr270.
- ↑ Gonzalo Giribet, Gregory Edgecombe: The Invertebrate Tree of Life. Princeton University Press, 2020. ISBN 978-0-691-17025-1.
- ↑ J.J. Sepkoski. A compendium of fossil marine animal genera. „Bulletins of American Paleontology”. 363, s. 1-560, 2002.
- ↑ H.K. Brooks. A crustacean from the Tesnus Formation (Pennsylvanian) of Texas. „Journal of Paleontology”. 29 (5), s. 852-856, 1955.
- ↑ Stefan Koenemann; Frederick R. Schram; Mario Hönemann, Thomas M. Iliffe. Phylogenetic analysis of Remipedia (Crustacea). „Organisms Diversity & Evolution”. 7 (1), s. 33–51, 2007. DOI: 10.1016/j.ode.2006.07.001.
- ↑ Penelope Greenslade, P.E.S. Whalley. The systematic position of Rhyniella praecursor Hirst & Maulik (Collembola), the earliest known hexapod. „International Seminar on Apterygota”, 1986.
- ↑ Rolf Beutel, Margarita Yavorskaya, Yuta Mashimo, Makiko Fukui, Karen Meusemann. The phylogeny of Hexapoda (Arthropoda) and the evolution of megadiversity. „Proc. Arthropod. Embryol. Soc. Jpn.”. 51, s. 1-15, 2017. Arthropodan Embryological Society of Japan.
