Mitsubishi Pajero

Mitsubishi Pajero – model samochodu terenowego produkowany przez japońską firmę Mitsubishi Motors^[1]. Pierwsza generacja samochodu (L040) została wdrożona do produkcji w 1982 roku, jednak prace nad tym modelem rozpoczęły się już 3 lata wcześniej^[2][1]. W 1973 roku powstał prototyp pierwszej generacji Pajero^[2][1]. Koncepcja modelu Pajero bazowała m.in. na studyjnych modelach Mitsubishi PX33 z 1934 roku i Minica Jeep z 1969 roku^[1][3]. W latach 1991–1999 produkowana była druga generacja samochodu (V20), zaś w latach 1999–2006 trzecia (V60)^[1][2]. W 2006 roku w Paryżu miała miejsce premiera czwartej generacji auta (V80)^[1][4][2]. Od początku produkcji wszystkie generacje Mitsubishi Pajero sprzedały się w ponad 3 milionach sztuk, zaś sam model zyskał miano legendy wśród samochodów terenowych^[1][3]. Jest też jednym z najbardziej utytułowanych modeli samochodów w Rajdzie Dakar. Wygrał go ogółem 12 razy, z czego 7 z rzędu, w latach 2001–2007^[5]. W 2009 roku irlandzki oddział Mitsubishi Motors wygrał w otwartym przetargu kontrakt na dostarczenie 320 egzemplarzy modelu Pajero Irlandzkim Siłom Zbrojnym w ciągu kolejnych 4 lat^[6][7].

W kwietniu 2019 roku władze Mitsubishi Motors podały, że w sierpniu tego roku zakończą produkcję modelu Pajero na japoński rynek^[5]. W 2020 roku japoński portal internetowy Nikkei doniósł, że w 2021 roku firma Mitsubishi wycofa model Pajero z produkcji na pozostałe rynki^[8][9].

Nazwa modelu jest nawiązaniem do łacińskiej nazwy Leopardus pajeros, kotowatego z Ameryki Południowej^[1]. W krajach hiszpańskojęzycznych i na terenie Ameryki Północnej model był oferowany pod nazwą Montero, gdyż w hiszpańskim slangu słowo Pajero jest wulgarnym określeniem osoby masturbującej się^[1][10][2]. Z kolei na rynku brytyjskim samochód sprzedawano pod nazwą Shogun^[1][11][10].

Mitsubishi Pajero I

Mitsubishi Pajero I

Wersja 3-drzwiowa
Inne nazwy	Mitsubishi Montero I, Mitsubishi Shogun I
Producent	Mitsubishi
Zaprezentowany	Tokyo Motor Show 1981
Okres produkcji	1982–1991
Miejsce produkcji	Sakahogi, Gifu, Japonia
Dane techniczne
Typy nadwozia	3- i 5-drzwiowy terenowy
Silniki	2,6 l (R4) i 3,0 l (V6) benzynowy, 2,3 l i 2,6 l turbodiesel
Napęd	AWD
Długość	LWB: 4650 mm SWB: 3995 mm
Szerokość	1680 mm
Wysokość	LWB: 1890 mm SWB: 1850 mm
Rozstaw osi	LWB: 2695 mm SWB: 2350 mm
Liczba miejsc	4
Multimedia w Wikimedia Commons

Mitsubishi Pajero I w ostatecznej wersji zaprezentowane zostało w 1981 roku na targach Tokyo Motor Show w Tokio, a w sprzedaży pojawił się rok później^[1][5]. Prototyp auta powstał w 1973 roku^[1]. Początkowo Pajero pierwszej generacji oferowano tylko w wersji 3-drzwiowej z krótkim rozstawem osi, z dachem metalowym albo z płóciennym soft-topem w tylnej części nadwozia. W lutym 1983 roku wprowadzono do sprzedaży wariant 5-drzwiowy z długim rozstawem osi^[5]. Oba warianty nadwozia mieściły 4 osoby^[1]. W aucie montowano seryjnie napęd na 4 koła, a za dopłatą dostępna była także blokada centralnego mostu^[2]. Do napędu samochodu stosowano silniki benzynowe o pojemności 2,6 (R4) i 3 litrów (V6) generujące moc odpowiednio 103 i 141 KM oraz silniki turbodiesel o pojemności 2,3 i 2,6 litra, z których pierwszy rozwijał 84, zaś drugi 95 KM^[1][2].

• 
  Wersja 5-drzwiowa z 1986 roku

Mitsubishi Pajero II

Mitsubishi Pajero II

Wersja 5-drzwiowa Standard
Inne nazwy	Mitsubishi Montero II, Mitsubishi Shogun II
Producent	Mitsubishi
Okres produkcji	1991–1999
Miejsce produkcji	Sakahogi, Gifu, Japonia
Dane techniczne
Typy nadwozia	3- i 5-drzwiowy SUV 2-drzwiowy SUV Cabrio
Silniki	2,4, 3,0 i 3,5 l benzynowy V6, 2,5 i 2,8 l turbodiesel
Skrzynia biegów	automatyczna 4-biegowa, manualna 5-biegowa
Napęd	AWD
Długość	LWB: 4705 mm SWB: 4030 mm
Szerokość	1695 mm
Wysokość	LWB: 1875 mm SWB: 1850 mm
Rozstaw osi	LWB: 2725 mm SWB: 2420 mm
Masa własna	1980 kg
Zbiornik paliwa	70 l
Liczba miejsc	5, 7
Multimedia w Wikimedia Commons

Mitsubishi Pajero II zostało wprowadzone na rynek w 1991 roku i było produkowane w trzech konfiguracjach nadwozia: Soft Top i Junior (3-drzwiowe), a także Standard (5-drzwiowe)^[5][1]. Konfiguracja Soft Top charakteryzowała się nawiniętym na ramę materiałem, który można było zwinąć i tym samym samochód upodabniał się do kabrioletu. Rozwiązanie to występowało już w poprzedniej generacji, jednak wtedy wypuszczono jedynie krótką serię o nazwie Canvas Top^[2]. Auto było trochę większe w stosunku do swojego poprzednika i dzięki temu miało przestronniejsze od niego wnętrze^[5][2]. Pajero II było napędzane silnikami benzynowymi o pojemności 2,4 litra i większymi od niego jednostkami 3-litrowymi oraz 3,5-litrowymi w układzie V6, generującymi odpowiednio 150–181 KM oraz 194–245 KM. W ofercie obecne były także silniki turbodiesel mające pojemność 2,5 i 2,8 litra, rozwijające odpowiednio 99 oraz 125 KM^[2]. W sprzedaży znajdowała się również wersja z silnikiem 2.0, przeznaczona na rynek chiński. Wersja napędzana najmocniejszym z silników, 3,5-litrowym V6, nosiła nazwę Evolution i charakteryzowała się nadwoziem wyposażonym w pakiet spojlerów^[5]. Klient miał do wyboru skrzynię automatyczną o 4 przełożeniach lub 5-biegową skrzynię manualną^[1]. Najważniejszą zmianą w konstrukcji samochodu było wprowadzenie napędu na obie osie 4WD Super Select, którego można było używać także na nawierzchniach o dobrej przyczepności^[5]. Miał on blokadę centralnego mostu i reduktor, a za dopłatą dostępna była blokada tylnego dyferencjału^[2]. Możliwe było przełączanie się między napędem na tylną i obie osie nawet podczas jazdy z prędkością do 100 km/h^[5]. W wyposażeniu auta pojawił się również system ABS, zaś niektóre egzemplarze wyposażano także w elektronicznie sterowane amortyzatory – istniała możliwość wybrania jednego z trzech stopni tłumienia^[5]. W 1998 roku przeprowadzono lifting nadwozia samochodu, który objął modernizację m.in. zderzaka, grilla oraz świateł^[2]. Ostatnie sztuki drugiej generacji Pajero zjechały z linii produkcyjnej dopiero w 2012 roku, pomimo tego, że kolejną generację pokazano już w 1999 roku^[5].

• 
  Wersja 3-drzwiowa Junior z 1993 roku
• 
  Wersja 3-drzwiowa Soft Top ze zdjętą materiałową częścią dachu
• 
  Mitsubishi Pajero Evolution w wersji 3-drzwiowej

Mitsubishi Pajero III

Mitsubishi Pajero III

Wersja 5-drzwiowa z 2004 roku
Inne nazwy	Mitsubishi Montero III, Mitsubishi Shogun III
Producent	Mitsubishi
Okres produkcji	1999–2006
Miejsce produkcji	Sakahogi, Gifu, Japonia
Dane techniczne
Typy nadwozia	3- i 5-drzwiowy terenowy
Silniki	3, 3,5 i 3,8 litra benzynowy V6, 2,5, 2,8 i 3,2 l turbodiesel
Skrzynia biegów	manualna 5-biegowa, automatyczna 4- lub 5-biegowa
Napęd	AWD
Długość	LWB: 4800 mm SWB: 4220 mm
Szerokość	1875 mm
Wysokość	LWB: 1855 mm SWB: 1845 mm
Rozstaw osi	LWB: 2780 mm SWB: 2545 mm
Liczba miejsc	5, 7
Bagażnik	1000 l
Dane dodatkowe
Pokrewne	Mitsubishi Pajero Pinin
Multimedia w Wikimedia Commons

Mitsubishi Pajero III produkowane było w latach 1999–2006^[1]. Auto w zależności od typu nadwozia (w ofercie była wersja 3-drzwiowa i 5-drzwiowa, jednak tym razem zabrakło wersji „cabrio”) miało 4200 lub 4800 mm długości, co stanowiło około 200 mm różnicy w stosunku do Pajero pierwszej generacji i 100 mm do poprzednika^[2][5]. Stylistyka nadwozia, choć zbliżona do poprzednika, zyskała nowoczesne i modne kształty^[2]. Zmianie uległa konstrukcja nadwozia: zastosowano konstrukcję samonośną z niezależnym zawieszeniem przedniej oraz tylnej osi, w którą wbudowano ramę wzmacniającą, mającą poprawić sztywność skrętną (w poprzednich generacjach nadwozie było oparte na ramie nośnej)^[1][5]. Poważnym modyfikacjom poddano napęd na 4 koła Super Select (dostępny standardowo wraz z centralnym mechanizmem różnicowym i reduktorem; za dopłatą była także dostępna blokada tylnego dyferencjału), w którym koła stożkowe zastąpiono przekładnią planetarną^[2][5]. Po zmianach, zależnie od wybranego trybu napędu, Pajero mogło rozdzielać moment obrotowy pomiędzy osiami w różnych proporcjach (domyślnie było to 33/67)^[5]. W nowej generacji powiększono także wnętrze, które przy tym zostało dopracowane pod względem wyposażenia i jakości materiałów oraz zwiększono pojemność bagażnika do 1000 litrów^[2][1]. W zależności od rynku, Pajero III oferował różne silniki – dostępne były 3 jednostki benzynowe i 3 turbodiesle. Te pierwsze miały pojemność 3, 3,5 i 3,8 litra (V6) oraz moc odpowiednio 177-195, 203 i 234-260 KM, natomiast silniki wysokoprężne charakteryzowały się pojemnością 2,5, 2,8 i 3,2 litra oraz mocą odpowiednio 115, 125-140 oraz 165 KM^[2][5]. Oprócz 5-biegowej skrzyni manualnej, klient miał też do wyboru skrzynie automatyczne o 4 lub 5 przełożeniach. W 2003 roku przeprowadzono drobny lifting nadwozia^[2].

Mitsubishi Pajero Pinin

 Osobny artykuł: Mitsubishi Pajero Pinin.

W 1999 roku równolegle z Pajero trzeciej generacji rozpoczęto także produkcję modelu Pajero Pinin, będącego w gruncie rzeczy miniaturową wersją „pełnowymiarowego” modelu jednak pod wieloma względami nie mającą z nim wiele wspólnego. Nazwa auta pochodzi od włoskiego biura projektowego Pininfarina, które zaprojektowało nadwozie auta^[5]. Pojazd sprzedawano w wersjach 3-drzwiowych i 5-drzwiowych, przy czym ta dłuższa nie przekraczała nawet 4000 mm długości. Pinina oferowano tylko z silnikami benzynowymi 1.8, 1.8 GDI i 2.0^[5].

• 
  Wersja 3-drzwiowa Pajero III
• 
  Mitsubishi Pajero Pinin w wersji 3-drzwiowej

Mitsubishi Pajero IV

Mitsubishi Pajero IV

Wersja 5-drzwiowa
Inne nazwy	Mitsubishi Montero IV, Mitsubishi Shogun IV
Producent	Mitsubishi
Zaprezentowany	Paris Motor Show 2006
Okres produkcji	2006–2021
Miejsce produkcji	Sakahogi, Gifu, Japonia
Dane techniczne
Segment	I
Typy nadwozia	3- i 5-drzwiowy terenowy
Silniki	2,4–3,8 l; 3,0, 3,5 i 3,8 l benzynowy V6 (Europa); 3,2 wysokoprężny (Europa)
Skrzynia biegów	manualna 5-biegowa, automatyczna 5-biegowa
Napęd	AWD
Długość	LWB: 4900 mm SWB: 4385 mm
Szerokość	1875 mm
Wysokość	LWB: 1900 mm SWB: 1880 mm
Rozstaw osi	LWB: 2780 mm SWB: 2545 mm
Liczba miejsc	5, 7
Multimedia w Wikimedia Commons

Mitsubishi Pajero IV zaprezentowano we wrześniu 2006 roku podczas targów Paris Motor Show w Paryżu^[4]. Podobnie jak poprzednicy, czwarta generacja Pajero również dostępna była w formie krótkiej 3-drzwiowej i długiej 5-drzwiowej, a maksymalnie do samochodu mogło wejść od 5 do 7 osób^[2][1]. Wnętrze stało się bogatsze i bardziej luksusowe. Istotną zmianą w wyglądzie nadwozia była wyżej poprowadzona linia dachu i przemodelowane błotniki oraz zderzaki, które nadały pojazdowi bardziej muskularny wygląd^[2]. Najbardziej zauważalne zmiany względem Pajero III dotyczyły głównie wyposażenia – samochód zyskał m.in. system łączący funkcje stabilizacji toru jazdy i kontroli trakcji, a także dopracowane poduszki powietrzne (z czego przednie mogły się napełniać dwustopniowo)^[5]. Zastosowanym w standardzie napędem był napęd na obie osie Super Select 4WDII z seryjnie montowaną blokadą tylnego tylnego dyferencjału^[10][2]. W 2015 roku auto przeszło facelifting, dzięki któremu zyskało przede wszystkim nowy pas przedni i jeszcze bardziej muskularny wygląd^[2]. Zależnie od rynku stosowano silniki o pojemnościach od 2,4 do 3,8 litra, przy czym w przypadku egzemplarzy przeznaczonych na europejski rynek wybór był skromniejszy – pod maską można było znaleźć jednostki benzynowe o pojemności 3, 3,5 lub 3,8 litra V6 (3-litrowy miał moc 200 KM, zaś 3,8-litrowy – 250 KM) lub wysokoprężne, mające pojemność 3,2 litra (generowały 170 i 200 KM mocy; na polskim rynku – 190 KM)^[5][2]. Oprócz 5-biegowej skrzyni manualnej, dostępna była także skrzynia automatyczna o tej samej liczbie przełożeń^[2].

• 
  Wersja 3-drzwiowa
• 
  Wersja 5-drzwiowa po faceliftingu z 2015 roku

Przypisy