Pismo tanguckie
Pismo tanguckie lub pismo Xixia (chiń. 西夏文) – pismo używane w tanguckim państwie Zachodniego Xia między XI a XVI wiekiem.
Stworzono je na rozkaz władcy tanguckiego, Jingzonga, w 1037 roku, na bazie pisma chińskiego oraz pisma Kitanów do zapisu języka tanguckiego.
Po najeździe mongolskim w 1227 roku większość Tangutów została wymordowana, jednak ich pismo pozostało w użyciu jeszcze przez dłuższy czas, ostatnia znana inskrypcja pochodzi z roku 1502[1].
Znaczenie pisma zostało rozszyfrowane dzięki słownikowi chińsko-tanguckiemu z XII wieku. Ze względu na to, że język tangucki jest od dawna wymarły, lekcja znaków pisma Xixia pozostaje nieznana.
Pismo tanguckie składało się z 6,6 tys. znaków, w większości piktofonogramów, opartych na lekcji tanguckiej.
-
Znak „człowiek” -
Tworzenie znaczeń: znak woda+ziemia=błoto -
Sztuka wojenna Sun Zi zapisana pismem tanguckim
Przypisy
- ↑ Zapomniane państwo Tangutów [w:] Mówią Wieki, nr 07/09 (594)
Linki zewnętrzne
- Pismo tanguckie na portalu Omniglot (ang.)
- p
- d
- e
| |
| W innych krajach |
|
|---|---|
| Współczesne odmiany | |
| Zobacz też |
|
- p
- d
- e
| Alfabetyczne |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Spółgłoskowe (abdżady) | |||||||||||
| Półalfabetyczne | |||||||||||
| Alfabetyczno-sylabiczne (abugidy) |
| ||||||||||
| Sylabiczne |
| ||||||||||
| Logograficzne |
| ||||||||||
| Nieodczytane (nieznana struktura) | |||||||||||
| Protopisma | |||||||||||
| Alfabety fonetyczne | |||||||||||
| Pseudoalfabety | |||||||||||
| Zapis liczb | |||||||||||
| Projekty ideograficzne |
|
