Williams FW07
Kategoria | Formuła 1 | ||
---|---|---|---|
Konstruktor | Williams | ||
Projektant | Patrick Head | ||
Dane techniczne | |||
Nadwozie | monocoque z aluminium o strukturze plastra miodu | ||
Zawieszenie przednie | podwójne wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni | ||
Zawieszenie tylne | podwójne wahacze, sprężyny/amortyzatory Koni | ||
Silnik | Ford Cosworth DFV 3.0 V8 | ||
Skrzynia biegów | Hewland FGA400, manualna, 5 biegów + wsteczny | ||
Paliwo | Lucas | ||
Olej | Mobil | ||
Opony | |||
Historia | |||
Debiut | Grand Prix Hiszpanii 1979 | ||
Kierowcy | Alan Jones | ||
Używany | |||
Mistrzostwa | |||
Kierowców | 1980 – Alan Jones | ||
Konstruktorów | |||
Wyścigi | |||
Wyścigi | 43 | ||
Wygrane | 15 | ||
Pole position | 8 | ||
Najszybsze okrążenie | 16 | ||
| |||
|
Williams FW07 – samochód Formuły 1, zaprojektowany w 1979 roku przez Patricka Heada, Neila Oatleya i Franka Derniego i skonstruowany przez WilliamsF1[1]. Model brał udział w sezonach 1979–1982, wygrywając 15 wyścigów i zdobywając pierwszy dla Williamsa tytuł mistrza świata w klasyfikacji kierowców (Alan Jones w 1980) oraz dwa w klasyfikacji konstruktorów (1980, 1981).
Historia
Przed sezonem 1979 Williams dysponował dwoma zwycięskimi kierowcami (Alan Jones i Clay Regazzoni) oraz bogatym sponsorem z Arabii Saudyjskiej. Patrick Head, zainspirowany Lotusem 79, wykorzystał w modelu FW07 efekt przypowierzchniowy. Samochód miał długie sekcje boczne, niewielki przedni spojler, kurtyny oraz sztywne monocoque z aluminium o strukturze plastra miodu. Zawieszenie było konwencjonalne – z podwójnymi wahaczami – ale sprężyny trudno radziły sobie z ogromnym wzrostem docisku[2]. Samochód wykorzystywał silnik Ford Cosworth DFV o mocy 485 KM.
FW07 zadebiutował w Grand Prix Hiszpanii 1979. Początkowo samochód był awaryjny. W lipcu jednak udoskonalono samochód poprzez między innymi zastosowanie nowego fragmentu podłogi pod silnikiem, co zwiększyło docisk. Clay Regazzoni wywalczył pierwsze zwycięstwo dla Williamsa podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii. W 1979 roku Jones wygrał jeszcze pięć wyścigów i Williams zajął drugie miejsce w klasyfikacji konstruktorów.
W sezonie 1980 wystawiono FW07B, ewolucję poprzedniego modelu. Samochód zdominował rywalizację: Jones wygrał pięć wyścigów i został mistrzem świata. Williams został natomiast wówczas mistrzem świata w klasyfikacji konstruktorów, podobnie jak rok później.
Model FW07 w różnych odmianach ścigał się do 1982 roku.
Wyniki w Formule 1
Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
---|---|
Oznaczenie | Wyjaśnienie |
Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
Nie prekwalifikował się (NPK) | |
Różowy | Nie ukończył (NU) |
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
Wykluczony (WYK/EX) | |
Biały | Nie wystartował (NW) |
Kontuzjowany (K/INJ) | |
Wyścig odwołany (OD/C) | |
Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
Nie przybył (NP/DNA) | |
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
Nie został zgłoszony (–) | |
Pogrubienie | Start z pole position |
Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
† | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
* | Sezon w trakcie |
1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
Lista systemów punktacji Formuły 1 |
Przypisy
Bibliografia
- Cóż to był za samochód – Williams FW07. „F1 Racing”, s. 24, czerwiec 2012. Łódź: Westa-Druk. ISSN 1732-7032.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
- p
- d
- e