Wołodymyr Muntian

Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Fedorowycz Muntian

Data i miejsce urodzenia

14 września 1946
Kotowsk

Wzrost

169 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska

Lata	Klub
	Dynamo Kijów

Kariera seniorska^[a]

Lata	Klub	Wyst.	Gole
1965–1977	Dynamo Kijów	302	(57)
1980	SKA Kijów	?	(?)

Kariera reprezentacyjna

Lata	Reprezentacja	Wyst.	Gole
1968–1976	ZSRR	49	(7)

Kariera trenerska

Lata	Drużyna
1980	SKA Kijów, (grający asystent)
1981–1982	SKA Kijów
1986–1988	COSFAP Antananarywa
1992–1994	Ukraina U-21
1994	Ukraina, (p.o.)
1995–1997	Gwinea
1998	FK Czerkasy
1999	Orion Kijów
2000	Tawrija Symferopol
2000–2001	Obołoń Kijów
2002	Ałanija Władykaukaz
2003	Krywbas Krzywy Róg
2004–2005	Worskła Połtawa
2008	Ukraina U-21, (p.o.)
2008–2010	Dynamo Kijów U-19

↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Odznaczenia

Multimedia w Wikimedia Commons

Wołodymyr Fedorowycz Muntian, ukr. Володимир Федорович Мунтян, ros. Владимир Федорович Мунтян, Władimir Fiodorowicz Muntian (ur. 14 września 1946 w Kotowsku, obwód odeski) – ukraiński piłkarz pochodzenia mołdawskiego, występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Młodzieży w Kijowie. Pierwszy trener Mychajło Korsunski. Przez całą karierę, od 1963 do 1980 związany był z Kijowem, przede wszystkim z miejscowym Dynamem. Przez wiele sezonów był jego kluczowym zawodnikiem i z nim osiągnął swe największe sukcesy. W radzieckiej ekstraklasie rozegrał 302 mecze, strzelił 57 bramek. W 1977 zdecydował się zakończyć karierę. W 1978 odniósł poważne obrażenia w wypadku samochodowym. Do gry w piłkę powrócił na krótko w 1980 jako grający asystent trenera w SKA Kijów.

Kariera reprezentacyjna

1 sierpnia 1968 zadebiutował w reprezentacji ZSRR. Na przełomie lat 60. i 70. był jednym z jej podstawowych zawodników. W 1970 wystąpił na mistrzostwach świata w Meksyku. Karierę reprezentacyjną zakończył 26 maja 1976 meczem towarzyskim z Węgrami. Ogółem wystąpił w barwach Związku Radzieckiego 49 razy, strzelił 7 bramek.

Kariera trenerska

Pod koniec lat 70. został zwolniony ze służby w strukturach Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (jako zawodnik Dynama był równocześnie oficerem MSW) i przeniesiony do służby w armii radzieckiej. Pracował w szkole oficerskiej i w wojskowym klubie SKA Kijów. Działał w federacji piłkarskiej Ukraińskiej SRR, był prezesem miejskiej federacji piłki nożnej w Kijowie. W połowie lat 80. został przez radzieckie Ministerstwo Obrony wysłany na Madagaskar, gdzie objął funkcję trenera tamtejszego klubu wojskowego COSFAP Antananarywa. W 1988 świętował z nim zdobycie krajowego mistrzostwa, a następnie powrócił do ZSRR. W 1992 został zwolniony ze służby w armii. W tym samym roku powierzono mu stanowisko selekcjonera olimpijskiej reprezentacji Ukrainy. Jednak 2 lata później zrezygnował z tej posady na rzecz pracy z drużyną narodową Gwinei. Po powrocie z Afryki bez większych sukcesów prowadził drużyny ukraińskie oraz rosyjską Ałanię Władykaukaz. W 2008 pełnił obowiązki głównego trenera młodzieżowej reprezentacji Ukrainy, a potem do 2010 szkolił młodzieżową drużynę Dynama Kijów U-19.

Nagrody i odznaczenia

Sukcesy klubowe

mistrz ZSRR: 1966, 1967, 1968, 1971, 1974, 1975, 1977
zdobywca Pucharu ZSRR: 1966, 1974
zdobywca Pucharu Zdobywców Pucharów: 1975
zdobywca Superpucharu Europy UEFA: 1975

Sukcesy indywidualne

najlepszy piłkarz ZSRR w plebiscycie tygodnika Futboł: 1969
najlepszy piłkarz Ukraińskiej SRR: 1970

Odznaczenia

tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1966
tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1973
tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu ZSRR: 1975
tytuł Zasłużonego Trenera Sportu Ukrainy
Order Madagaskaru „Za osiągnięcia"
Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[1]
Order „Za zasługi” II klasy: 2007^[2]

Przypisy

↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 - Офіційне представництво Президента України. [dostęp 2014-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)].
↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 823/2007 - Офіційне представництво Президента України