Curtiss SC Seahawk
 | |||
| Dane podstawowe | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Producent | Curtiss Aeroplane and Motor Company | ||
| Typ | samolot rozpoznawczy | ||
| Załoga | 1 | ||
| Historia | |||
| Data oblotu | 16 lutego 1944 | ||
| Wycofanie ze służby | 1949 | ||
| Liczba egz. | 577 | ||
| Dane techniczne | |||
| Napęd | 1 dziewięciocylindrowy silnik gwiazdowy Wright R-1820 | ||
| Moc | 1350 KM (1007 kW) | ||
| Wymiary | |||
| Rozpiętość | 12,5 m | ||
| Długość | 11 m | ||
| Wysokość | 5,48 m | ||
| Powierzchnia nośna | 26 m² | ||
| Masa | |||
| Własna | 2867 kg | ||
| Startowa | 4082 kg | ||
| Osiągi | |||
| Prędkość maks. | 504 km/h | ||
| Prędkość przelotowa | 210 km/h | ||
| Pułap | 11 400 m | ||
| Zasięg | 1000 km | ||
| Dane operacyjne | |||
| Uzbrojenie | |||
| 2 x karabin maszynowy Browning M2 340 kg bomb | |||
| Użytkownicy | |||
| Stany Zjednoczone | |||
| |||
Curtiss SC Seahawk („rybołów”) – amerykański zwiadowczy wodnosamolot pływakowy używany w końcowym okresie II wojny światowej przez lotnictwo US Navy jako następca Vought OS2U Kingfisher i nieudanego Curtiss SO3C Seamew.
Prace konstrukcyjne nad nowym samolotem rozpoczęły się w 1942, a pierwszy prototyp dostarczono Marynarce Wojennej 1 sierpnia 1942 roku, kontrakt na dwa dalsze prototypy i pięć samolotów produkcyjnych podpisano 25 sierpnia.
Samolot był jednomiejscowy, załogę stanowił tylko pilot, ale w kadłubie za jego kabiną znajdowało się łóżko, które mogło być używane np. w czasie misji ratunkowych czy do transferu personelu wojskowego. Uzbrojenie stanowiły dwa karabiny maszynowe M2 w skrzydłach, mógł także zostać uzbrojony w dwie bomby 250-funtowe (113 kg) lub wyposażony w radar podwieszany pod prawe skrzydło. Początkowo w głównym pływaku samolotu znajdowała się dodatkowa komora bombowa, ale powodowało to znaczne problemy ze szczelnością pływaka i ostatecznie umieszczono tam dodatkowy zbiornik z paliwem.
Pierwszym okrętem, który wyposażono w Seahawki, był krążownik USS „Guam” (CB-2). Pierwszy samolot tego typu oficjalnie wszedł do służby 22 października 1944 roku. Łącznie dostarczono 577 samolotów tego typu – wszystkie z nich zostały zbudowane i dostarczone z normalnym podwoziem kołowym, które zamieniono na pływaki dopiero w bazach marynarki wojennej.
Seahawk był najlepszym amerykańskim wodnosamolotem zwiadowczym z okresu II wojny światowej, ale wszedł do służby zbyt późno, aby odegrać znaczącą rolę. Po raz pierwszy został użyty bojowo dopiero w czerwcu 1945 roku, w czasie inwazji na Borneo. Po zakończeniu wojny Seahawki wycofano ze służby i zastąpiono śmigłowcami.
-
Curtiss SC-1 Seahawk w Naval Air Station Jacksonville na Florydzie w 1946 -
Curtiss SC-1 Seahawk należący do lekkiego krążownika USS „Duluth” podczas lotu nad Szanghajem w 1948. Widoczny na zdjęciu Seahawk zamiast stałych pływaków posiada stałe podwozie -
Curtiss SC-1 Seahawk podczas podnoszenia przed dźwig na pokład lekkiego krążownika USS „Manchester”. Zdjęcie wykonano na Morzu Śródziemnym w 1947-1948 r.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie i dane techniczne. [dostęp 2009-07-27].
- p
- d
- e
Amerykańskie samoloty wojskowe z okresu II wojny światowej
| Samoloty myśliwskie | |
|---|---|
| Samoloty bombowe i torpedowe | |
| Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
| Samoloty szkolne | |
| Samoloty transportowe i szybowce | |
| Śmigłowce | |
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
|
- p
- d
- e
Samoloty Curtiss i Curtiss-Wright
| Oznaczenia producenta |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Według użytkownika i przeznaczenia |
|
