Dehydroepiandrosteron

Ten artykuł od 2018-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dehydroepiandrosteron

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (3S,8R,9S,10R,13S,14S)-3-hydroksy-10,13-dimetylo-1,2,3,4,7,8,9,11,12,14,15,16-dodekahydrocyklopenta[a]fenantren-17-on Inne nazwy i oznaczenia DHEA
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C19H28O2
Masa molowa	288,42 g/mol
Wygląd	beżowy proszek[1]
Identyfikacja
Numer CAS	53-43-0
PubChem	5881
DrugBank	DB01708
SMILES CC12CCC3C(C1CCC2=O)CC=C4C3(CCC(C4)O)C
InChI InChI=1S/C19H28O2/c1-18-9-7-13(20)11-12(18)3-4-14-15-5-6-17(21)19(15,2)10-8-16(14)18/h3,13-16,20H,4-11H2,1-2H3/t13-,14-,15-,16-,18-,19-/m0/s1 InChIKey FMGSKLZLMKYGDP-USOAJAOKSA-N
Właściwości Gęstość 1,159 g/cm³[1]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 63,5 mg/l[2][3] Temperatura topnienia 140–141 °C[2][3] logP 3,03[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-01-02] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Niebezpieczeństwo Zwroty H H360, H362, H410 Zwroty P P201, P260, P263, P280, P308+P313 Numer RTECS BV8396000 Dawka śmiertelna LD50 900 mg/kg (mysz, podskórnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A14AA07, G03XX01
Farmakokinetyka Działanie anaboliczne Procent wchłaniania 2,7–3,5% (doustnie) Okres półtrwania 12 h Metabolizm wątrobowy
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie
Multimedia w Wikimedia Commons

Dehydroepiandrosteron (łac. prasteronum), DHEA – naturalny hormon steroidowy produkowany z cholesterolu w nadnerczach, a konkretnie w warstwie siateczkowatej kory nadnerczy. Został odkryty, a potem zsyntetyzowany, przez francuskiego lekarza i naukowca, Étienne’a-Émile’a Baulieu.

Dehydroepiandrosteron jest chemicznie podobny do testosteronu i estradiolu i może łatwo być w nie przekształcony. Produkcja tego hormonu osiąga szczyt we wczesnym wieku dorosłym i później zaczyna spadać. Jego znaczenie w warunkach zdrowia i choroby nie zostało dokładnie ustalone.

Postuluje się, że jego uzupełnianie może być korzystne w następujących schorzeniach:

• choroby układu sercowo-naczyniowego
• cukrzyca
• hipercholesterolemia
• otyłość
• stwardnienie rozsiane
• choroba Parkinsona
• choroba Alzheimera
• zaburzenia układu odpornościowego
• depresja
• osteoporoza

Jest stosowany w leczeniu substytucyjnym pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy^[4]. Jest jednak za mało naukowo potwierdzonych danych, żeby zalecać stosowanie DHEA na szerszą skalę, poza wyspecjalizowanymi ośrodkami endokrynologicznymi.

DHEA prawdopodobnie wpływa na zwiększenie anabolizmu mięśni.

Zarejestrowane w Polsce leki zawierające DHEA:

• Biosteron
• DHEA Eljot
• Intrarosa
• Novostella
• Stymen^[5]

Przypisy