Francesco Roberti

Kardynał prezbiter

Dominus robur meum

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1889
Pergola

Data i miejsce śmierci

16 lipca 1977
Rzym

Prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej

Okres sprawowania

1959–1969

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

3 sierpnia 1913

Nominacja biskupia

5 kwietnia 1962

Sakra biskupia

19 kwietnia 1962

Kreacja kardynalska

15 grudnia 1958
Jan XXIII

Kościół tytularny

S. Maria in Cosmedin
SS. XII Apostoli

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	19 kwietnia 1962
Konsekrator	Jan XXIII
Współkonsekratorzy	Giuseppe Pizzardo Benedetto Aloisi Masella

Francesco Roberti (ur. 7 lipca 1889 w Pergola, zm. 16 lipca 1977 w Rzymie) – włoski kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.

Życiorys

W latach 1902–1913 studiował na Pontyfikalnym Seminarium Rzymskim. 3 sierpnia 1913 otrzymał w rodzinnej miejscowości święcenia kapłańskie. Pracował następnie duszpastersko w diecezji rzymskiej. W latach 1916–1929 rektor niższego Seminarium Rzymskiego. Był też wykładowcą prawa kanonicznego na Ateneum "S. Apolinare" (1918–1938). Od 1927 sprawował funkcję adwokata w Rocie Rzymskiej. Jako wykładowca założył i był redaktorem czasopisma "Apollinaris". W latach 1931–1936 podsekretarz w Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów. Następnie został audytorem w Rocie Rzymskiej. W latach 1937–1943 dziekan Pontyfikalnego Instytutu "Utriusque Iuris". W latach późniejszych związany z Wikariatem Rzymu, Kongregacją Soboru i Sekretariatem Stanu.

Na konsystorzu z grudnia 1958 otrzymał kapelusz kardynalski i diakonię Santa Maria in Cosmedin. Od 14 listopada 1959 prefekt Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej. Jako że od 1962 roku wszyscy kardynałowie mieli być biskupami, Roberti wraz z jedenastoma kolegami z kolegium przyjął sakrę z rąk Jana XXIII w dniu 19 kwietnia 1962. Otrzymał wówczas stolicę tytularną Colonnata. Brał udział w konklawe 1963. 26 czerwca 1967 otrzymał nowy kościół tytularny SS. XII Apostoli, a on sam został kardynałem prezbiterem. 26 marca 1969 przeszedł na emeryturę. Pochowany został w rodzinnej miejscowości.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
Catholic-Hierarchy

Sekretarz Kongregacji ds. Duchowieństwa

Francesco Paolucci (1627-1657)
...
Stefano Brancaccio (1668–1670)
...
Ranuzzio Pallavicino (1689-1696)
Ferdinando Nuzzi (1696-1706)
Vincenzo Petra (1706-1715?)
Marco Antonio Ansidei (1716-1718)
Prospero Lambertini (1718-1728)
Antonio Saverio Gentili (1728-1731)
Giacomo Lanfredini (1731-1734)
Carlo Alberto Guidobono Cavalchini (1734-1743)
Giuseppe Alessandro Furietti (1743-1759)
Giuseppe Simonetti (1759-1763)
Filippo Maria Pirelli (1763-1766)
Francesco Saverio de Zelada (1766-1773)
Francesco Carrara (1775-1784)
Filippo Carandini (1784-1787)
Giulio Gabrielli (1787-1801)
Emanuele De Gregorio (1801-1816)
Agostino Valle (1816)
Giovanni Francesco Falzacappa (1816-1823)
Antonio Domenico Gamberini (1823-1825)
Giuseppe Antonio Sala (1825-1831)
Paolo Polidori (1831-1834)
Giancarlo Alessi (1834-1845)
Girolamo d’Andrea (1845–1852)
Angelo Quaglia (1852 –1861)
Pietro Giannelli (1868–1875)
Giacomo Cattani (1875–1879)
Isidoro Verga (1878–1884)
Beniamino Cavicchioni (1900–1903)
Gaetano de Lai (1903–1907)
Basilio Pompilj (1908–1911)
Oreste Giorgi (1911–1916)
Giuseppe Mori (1916–1922)
Bernardo Colombo (1922–1923)
Giulio Serafini (1923–1930)
Giuseppe Bruno (1930–1946)
Francesco Roberti (1946–1958)
Pietro Palazzini (1958–1973)
Maximino Romero de Lema (1973–1986)
Gilberto Agustoni (1986–1992)
Crescenzio Sepe (1992–1997)
Csaba Ternyák (1997–2007)
Mauro Piacenza (2007–2010)
Celso Morga Iruzubieta (2010–2014)
Joël Mercier (2014–2021)
Andrés Gabriel Ferrada Moreira (od 2021)

Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)