Vincenzo Vannutelli
| Kardynał biskup | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Włochy | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 grudnia 1836 | ||
| Data i miejsce śmierci | 9 lipca 1930 | ||
| Miejsce pochówku | Campo Verano | ||
| Dziekan Kolegium Kardynalskiego | |||
| Okres sprawowania | 6 grudnia 1915–9 lipca 1930 | ||
| Datariusz Apostolski | |||
| Okres sprawowania | 15 grudnia 1914–9 lipca 1930 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 23 grudnia 1860 | ||
| Nominacja biskupia | 23 stycznia 1880 | ||
| Sakra biskupia | 2 lutego 1880 | ||
| Kreacja kardynalska | 30 grudnia 1889 | ||
| Kościół tytularny | biskup Ostii i Palestrina | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
| Data konsekracji | 2 lutego 1880 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Giovanni Simeoni | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giulio Lenti | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Vincenzo Vannutelli (ur. 5 grudnia 1836 w Genazzano, zm. 9 lipca 1930 w Rzymie) − włoski kardynał. Brat kardynała Serafino Vannutelli.
Życiorys
Święcenia kapłańskie przyjął w grudniu 1860. 3 lata później przeszedł do służby w papieskiej dyplomacji (był m.in. audytorem nuncjatury w Belgii). W 1880 został mianowany tytularnym arcybiskupem Sardes, wizytatorem apostolskim w Konstantynopolu i apostolskim administratorem łacińskiego patriarchatu konstantynopolitańskiego. Jego głównym zadaniem w Turcji było rozwiązanie kwestii ormiańskiej schizmy. Był reprezentantem papieskim na koronacji cara Aleksandra III. W latach 1883-90 był nuncjuszem apostolskim w Portugalii.
30 grudnia 1889 papież Leon XIII kreował go kardynałem in pectore, udzielając mu dyspensy z racji obecności w Św. Kolegium jego brata Serafino Vannutelli; nominację ogłoszono w czerwcu 1890. Rok później otrzymał tytuł prezbitera San Silvestro in Capite i został oficjalnie notyfikowany jako kardynał-protektor królestwa Portugalii przy Stolicy Apostolskiej. Archiprezbiter Bazyliki Santa Maria Maggiore od 1896, w tej roli uczestniczył w obchodach roku jubileuszowego 1900 i 1925. Biskup Palestriny od 1900 roku. Wielokrotnie był legatem papieskim na kongresy eucharystyczne w różnych krajach. Przewodniczył także pracom Św. Kongregacji Kościelnych Immunitetów (1902), Św. Kongregacji Soboru Trydenckiego (1902-1908), Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (1908-1914) oraz Datarii Apostolskiej (1914-1930). Uczestniczył w konklawe 1903 i konklawe 1914. Członek papieskiej komisji ds. kodyfikacji prawa kanonicznego (1904-1917). Dziekan Kolegium Kardynalskiego Prefekt Św. Kongregacji ds. Ceremonii oraz biskup suburbikarnej diecezji Ostia (obok już posiadanej diecezji Palestrina) po śmierci brata w 1915 roku. Przewodniczył konklawe 1922.
Zmarł w wieku 93 lat, będąc wówczas najstarszym członkiem Kolegium Kardynalskiego i ostatnim kardynałem wyniesionym do tej godności w XIX wieku, a także najstarszym żyjącym biskupem katolickim (od śmierci w październiku 1928 r. irlandzkiego biskupa Abrahama Brownrigga).
W 1925 odznaczony Orderem Orła Białego[1].
Przypisy
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 299.
Bibliografia
- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości |
|
|---|---|
| Prefekci Sygnatury Łaski |
|
| Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908) |
|
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| Prefekci Kongregacji |
|
|---|---|
| Prefekci Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego |
|
- p
- d
- e
| Datariusze apostolscy |
|
|---|---|
| Kardynałowie prodatariusze |
|
