Leonardo Antonelli

Kardynał biskup

Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1730
Senigallia

Data i miejsce śmierci

23 stycznia 1811
Senigallia

Dziekan Kolegium Kardynalskiego

Okres sprawowania

3 sierpnia 1807–23 stycznia 1811

Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary

Okres sprawowania

2 maja 1780–25 czerwca 1784

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

19 marca 1794

Kreacja kardynalska

21 lutego 1794

Kościół tytularny

S. Sabina

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

19 marca 1794

Konsekrator

Giovanni Francesco Albani

Współkonsekratorzy

Ottavio Boni
Simone de Magistris

Konsekrowani biskupi
Athanasius Saraff	24 czerwca 1795
Nicola Martini	2 lutego 1798
Vincenzo Maria Parruco Tries	2 lutego 1798
Serafino Vitale	2 lutego 1798
Wincenty Maria Strambi	26 lipca 1801
Giuseppe Morozzo Della Rocca	4 kwietnia 1802
Antoine Etienne Aconcius Köver	3 czerwca 1804
Alfonso Cingari	7 kwietnia 1806
Fortunato Maria Pinchetti	7 kwietnia 1806
Andrea Mastai-Ferretti	31 sierpnia 1806

Leonardo Antonelli (ur. 6 listopada 1730, zm. 23 stycznia 1811) – włoski duchowny katolicki, kardynał-prezbiter S. Sabinae od 1775, prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary 1780-95.

Opowiadał się za zaakceptowaniem wprowadzonej przez rewolucję francuską Konstytucji Cywilnej Duchowieństwa w obawie, że jej odrzucenie może doprowadzić do całkowitego zakazu posługi religijnej we Francji. Biskup Palestriny 1794-1800. Przewodniczył Trybunałowi Sygnatury Apostolskiej 1795-1801. Uczestniczył w konklawe 1799-1800, nowy papież Pius VII mianował go kardynałem biskupem Porto e Santa Rufina, subdziekanem Świętego Kolegium i sekretarzem Świętego Oficjum Inkwizycji. Uczestniczył w przygotowaniach konkordatu między Francją a Stolicą Apostolską 1801, towarzyszył Piusowi VII w jego podróży do Paryża w 1804. Wielki penitencjariusz i archiprezbiter bazyliki laterańskiej od grudnia 1801. W 1807 objął funkcję dziekana Kolegium Kardynalskiego, przechodząc do diecezji suburbikarnej Ostia e Velletri. Prosekretarz Listów Apostolskich i prefekt Kongregacji Indeksu. Po zajęciu Rzymu przez wojska napoleońskie uciekł do Spoleto a następnie do Senigallia, gdzie zmarł.

Bibliografia

Leonardo Antonelli

Dziekani Kolegium Kardynałów

Lata 1130–1378	Wilhelm (1130–1137) Corrado Demetri (1137–1138) Gilles (1138–1139) Corrado Demetri (1139–1153) Imar (1153–1159) Gregorio Centu (1159–1162) Ubaldo de Lucca (1162–1181) Konrad von Wittelsbach (1181–1200) Ottaviano di Paoli (1200–1206) Pietro Gallocia (1206–1211) Giovanni di San Paolo (1211–1214) Niccolò de Romanis (1214–1218) Guido Papareschi (1218–1221) Ugolino Conti di Segni (1221–1227) Pelagio Galvani (1227–1230) Jean d’Abbeville (1230–1237) Jacques de Vitry (1237–1240) Romano Bonaventura (1240–1243) Rinaldo Conti di Jenne (1243–1254) Odon de Châteauroux (1254–1273) Jan z Toledo (1273–1275) Pedro Julião Reboli (1275–1276) Bertrand de Saint-Martin (1276–1278) Ordoño Alvares (1278–1285) Bentivenga da Bentivengi (1285–1289) Latino Malabranca Orsini (1289–1294) Gerardo Bianchi (1294–1302) Giovanni Boccamazza (1302–1309) Leonardo Patrasso (1309–1311) Giovanni Minio da Morrovalle (1311–1313) Niccolò Alberti (1313–1321) Berenger Fredol (1321–1323) Berenguer Fredol (1323) Guillaume Godin (1323–1336) Pierre Desprès (1336–1361) Élie Talleyrand de Périgord (1361–1364) Guy de Boulogne (1364–1373) Angelic de Grimoard (1373–1378)
Obediencja „rzymska”	Pietro Corsini (1378–1381) Philippe d’Alençon (1381–1397) Pileo di Prata (1397–1400) Angelo Acciaioli (1404–1408) Enrico Minutoli (1408) Antonio Correr (1408–1415)
Obediencja „awiniońska”	Angelic de Grimoard (1373–1388) Pietro Corsini (1388–1405) Gui de Malsec (1405–1408) Jean Flandrin (1408–1415)
Obediencja „pizańska”	Gui de Malsec (1409–1412) Jean de Brogny (1412–1415)
Lata 1415–1503	Angelo Correr (1415–1417) Jean de Brogny (1417–1419) Baldassare Cossa (1419) Jean de Brogny (1419–1426) Angelo d’Anna de Sommariva (1426–1428) Giordano Orsini (1428–1438) Antonio Correr (1438–1445) Pierre de Foix (1445–1449) Amadeusz Sabaudzki (1449–1451) Pierre de Foix (1451–1464) Bessarion (1464–1472) Guillaume d’Estouteville (1472–1483) Rodrigo Borgia (1483–1492) Oliviero Carafa (od 1492)
Lata od 1503	Oliviero Carafa (do 1511) Raffaele Sansoni Riario (1511–1521) Bernardino Lopez de Carvajal (1521–1523) Francesco Soderini (1523–1524) Niccolò Fieschi (1524) Alessandro Farnese (1524–1534) Giovanni Piccolomini (1535–1537) Giovanni Domenico de Cupis (1537–1553) Gian Pietro Carafa (1553–1555) Jean du Bellay (1555–1560) François de Tournon (1560–1562) Rodolfo Pio di Carpi (1562–1564) Francesco Pisani (1564–1570) Giovanni Girolamo Morone (1570–1580) Alessandro Farnese (1580–1589) Giovanni Antonio Serbelloni (1589–1591) Alfonso Gesualdo (1591–1603) Tolomeo Gallio (1603–1607) Domenico Pinelli (1607–1611) François de Joyeuse (1611–1615) Antonio Maria Galli (1615–1620) Antonio Maria Sauli (1620–1623) Francesco Maria Bourbon del Monte (1623–1626) Ottavio Bandini (1626–1629) Giovanni Battista Deti (1629–1630) Domenico Ginnasi (1630–1639) Carlo Emmanuele Pio (1639–1641) Marcello Lante della Rovere (1641–1652) Giulio Roma (1652) Carlo de’ Medici (1652–1666) Francesco Barberini (1666–1679) Cesare Facchinetti (1680–1683) Niccolò Albergati-Ludovisi (1683–1687) Alderano Cibo (1687–1700) Emmanuel–Theodose de la Tour d'Auvergne de Bouillon (1700–1715) Nicolò Acciaioli (1715–1719) Fulvio Astalli (1719–1721) Sebastiano Antonio Tanara (1721–1724) Francesco del Giudice (1724–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Francesco Pignatelli (1726–1734) Francesco Barberini (1734–1738) Pietro Ottoboni (1738–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Pietro Luigi Carafa (1753–1755) Raniero d’Elci (1756–1761) Giuseppe Spinelli (1761–1763) Carlo Alberto Guidoboni Cavalchini (1763–1774) Giovanni Francesco Albani (1774–1803) Henry Benedict Stuart (1803–1807) Leonardo Antonelli (1807–1811) Alessandro Mattei (1814–1820) Giulio Maria della Somaglia (1820–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Lodovico Micara (1844–1847) Vincenzo Macchi (1847–1860) Mario Mattei (1860–1870) Costantino Patrizi Naro (1870–1876) Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1877–1878) Camillo di Pietro (1878–1884) Carlo Sacconi (1884–1889) Raffaele Monaco La Valletta (1889–1896) Luigi Oreglia di Santo Stefano (1896–1913) Serafino Vannutelli (1914–1915) Vincenzo Vannutelli (1915–1930) Gennaro Granito Pignatelli di Belmonte (1930–1948) Francesco Marchetti Selvaggiani (1948–1951) Eugène Tisserant (1951–1972) Amleto Giovanni Cicognani (1972–1973) Luigi Traglia (1974–1977) Carlo Confalonieri (1977–1986) Agnelo Rossi (1986–1993) Bernardin Gantin (1993–2002) Joseph Ratzinger (2002–2005) Angelo Sodano (2005–2019) Giovanni Battista Re (od 2020)

Sekretarze Świętego Oficjum

Wielcy Inkwizytorzy	Antonio Michele Ghisleri (1558–1566) Scipione Rebiba (1573–1577) Giacomo Savelli (1577–1587)
Kardynałowie sekretarze	Giulio Antonio Santori (1586–1602) Camillo Borghese (1602–1605) Pompeo Arrigoni (1605–1616) Giovanni Garzia Millini (1616–1629) Antonio Marcello Barberini (1629–1633) Francesco Barberini (1633–1679) Cesare Facchinetti (1679–1683) Alderano Cibo (1683–1700) Galeazzo Marescotti (1700–1713) Fabrizio Spada (1713–1717) Nicolò Acciaioli (1717–1719) Francesco del Giudice (1719–1725) Fabrizio Paolucci (1725–1726) Pietro Ottoboni (1726–1740) Tommaso Ruffo (1740–1753) Neri Maria Corsini (1753–1770) Giovanni Francesco Stoppani (1770–1774) Luigi Maria Torregiani (1775–1777) Carlo Rezzonico (1777–1799) Leonardo Antonelli (1800–1811) Giulio Maria della Somaglia (1814–1830) Bartolomeo Pacca (1830–1844) Vincenzo Macchi (1844–1860) Costantino Patrizi Naro (1860–1876) Prospero Caterini (1876–1881) Antonio Maria Panebianco (1882–1883) Luigi Maria Bilio (1883–1884) Raffaele Monaco La Valletta (1884–1896) Lucido Maria Parocchi (1896–1903) Serafino Vannutelli (1903–1908) Mariano Rampolla del Tindaro (1908–1913) Domenico Ferrata (1914) Rafael Merry del Val y Zulueta (1914–1930) Donato Raffaele Sbarretti (1930–1939) Francesco Marchetti Selvaggiani (1939–1951) Giuseppe Pizzardo (1951–1959) Alfredo Ottaviani (1959–1965)

Wielcy Inkwizytorzy

Antonio Michele Ghisleri (1558–1566)
Scipione Rebiba (1573–1577)
Giacomo Savelli (1577–1587)

Kardynałowie sekretarze

Giulio Antonio Santori (1586–1602)
Camillo Borghese (1602–1605)
Pompeo Arrigoni (1605–1616)
Giovanni Garzia Millini (1616–1629)
Antonio Marcello Barberini (1629–1633)
Francesco Barberini (1633–1679)
Cesare Facchinetti (1679–1683)
Alderano Cibo (1683–1700)
Galeazzo Marescotti (1700–1713)
Fabrizio Spada (1713–1717)
Nicolò Acciaioli (1717–1719)
Francesco del Giudice (1719–1725)
Fabrizio Paolucci (1725–1726)
Pietro Ottoboni (1726–1740)
Tommaso Ruffo (1740–1753)
Neri Maria Corsini (1753–1770)
Giovanni Francesco Stoppani (1770–1774)
Luigi Maria Torregiani (1775–1777)
Carlo Rezzonico (1777–1799)
Leonardo Antonelli (1800–1811)
Giulio Maria della Somaglia (1814–1830)
Bartolomeo Pacca (1830–1844)
Vincenzo Macchi (1844–1860)
Costantino Patrizi Naro (1860–1876)
Prospero Caterini (1876–1881)
Antonio Maria Panebianco (1882–1883)
Luigi Maria Bilio (1883–1884)
Raffaele Monaco La Valletta (1884–1896)
Lucido Maria Parocchi (1896–1903)
Serafino Vannutelli (1903–1908)
Mariano Rampolla del Tindaro (1908–1913)
Domenico Ferrata (1914)
Rafael Merry del Val y Zulueta (1914–1930)
Donato Raffaele Sbarretti (1930–1939)
Francesco Marchetti Selvaggiani (1939–1951)
Giuseppe Pizzardo (1951–1959)
Alfredo Ottaviani (1959–1965)

Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)