Pietro Accolti

Pietro Accolti
Kardynał biskup

Data i miejsce urodzenia	15 marca 1455 Florencja
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 1532 Rzym lub Rawenna
Dziekan Roty Rzymskiej
Okres sprawowania	1500–1505

Wyznanie	rzymskokatolickie
Kościół	Sabina-Poggio Mirteto
Sakra biskupia	4 kwietnia 1505
Kreacja kardynalska	10 marca 1511 Juliusz II
Kościół tytularny	S. Eusebio

Pietro Accolti (ur. 15 marca 1455 we Florencji, zm. 11 grudnia 1532 w Rzymie lub Rawennie) – włoski biskup i kardynał, dziekan Roty Rzymskiej.

Życiorys

Był synem Benedetta Accoltiego starszego i bratem Bernarda Accoltiego oraz wujem Benedetta Accoltiego młodszego, późniejszego kardynała^[1]. Ukończył studia na uniwersytecie w Pizie^[2].

4 kwietnia 1505 przyjął sakrę biskupią, zaś 11 marca 1511 został wykreowany przez Juliusza II na kardynała. 6 czerwca 1511 został administratorem diecezji kadyskiej (Hiszpania), a 10 marca 1518 biskupem diecezji Arras (Francja). Zrezygnował z tych urzędów kolejno 24 lipca 1521 i 10 kwietnia 1523. 8 grudnia 1523 został biskupem Albany (Włochy), 20 maja 1524 biskupem palestyńskim, 15 czerwca 1524 biskupem Sabine i Poggio Mirtete. 25 czerwca 1524 został arcybiskupem Rawenny, ale już w grudniu w tym samym roku zrezygnował ze stanowiska^[3].

W 1520 Accolti, jako abbrewiator, napisał wydaną przez papieża Leona X bullę przeciwko Marcinowi Lutrowi – Exsurge Domine^[4].

Zmarł w wieku 77 lat, 11 grudnia 1532 w Rzymie lub Rawennie^[2]. Został pochowany w kościele Santa Maria del Popolo^[5]

Przypisy

↑ Ciaconius, Alfons (1677). Vitae, et res gestae pontificum Romanorum et sre cardinalium (po łacinie). Tomus Tertius (3). Rzym: Philippus et Antonius de Rubeis (de Rossi). s. 295.
↑ ^a ^b Nova Enciclopédia Portuguesa, Ed. Publicações Ediclube, 1996.
↑ 89-90 (Nordisk familjebok / Uggleupplagan. 1. A – Armati), runeberg.org, 1904 [dostęp 2018-06-17] (szw.).
↑ Lorenzo Cardella (1793). Memoria storiche de 'cardinali della santa Romana chiesa (po włosku). Tomo terzo (3). Roma: Pagliarini. s. 350.
↑ The Cardinals of the Holy Roman Church – Biographical Dictionary – Consistory of Consistory of March 10, 1511 [online], cardinals.fiu.edu [dostęp 2020-07-09] .

Bibliografia

Nova Enciclopédia Portuguesa, Ed. Publicações Ediclube, 1996.

Linki zewnętrzne

Pietro Accolti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2018-06-17] (ang.).

Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej

Prefekci Trybunału Sygnatury Sprawiedliwości	Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Antoniotto Pallavicini (1491?–1493) Giovanni Antonio Sangiorgio (1493–1509) Leonardo Grosso della Rovere (1509–1520) Lorenzo Campeggio (1520–1539) Giacomo Simoneta (1539–1539) Bartolomeo Guidiccioni (1540–1549) Girolamo Verallo (1550–1555) Fabio Mignanelli (1555–1557) Antonio Trivulzio (1557–1559) Giacomo Puteo (1559–1563) Ludovico Simonetta (1563–1568) Gianpaolo Della Chiesa (1568–1575) Alessandro Sforza (1575–1581) Alessandro Riario (1581–1585) Giovanni Battista Castrucci (1585–1595) Bartolomeo Ferratini, proprefekt (1595–1599) Cinzio Passeri Aldobrandini (1599–1610) Maffeo Barberini (1610–1623) Berlinghiero Gessi, proprefekt (1623–1623) Francesco Barberini (1623–1628) Antonio Barberini (1628–1633) Berlinghiero Gessi (1633–1639) Francesco Barberini (1639–1640) Giulio Cesare Sacchetti (1640–1661) Flavio Chigi (1661–1693) Fulvio Astalli, proprefekt (1693–1696) Giovanni Giacomo Cavallerini (1696–1699) Fabrizio Spada, proprefekt (1699–1700), prefekt (1700–1717) Bernardino Scotti, proprefekt (1717–1718), prefekt (1718–1726) Lorenzo Corsini (1726–1730) Alamanno Salviati (1730–1733) Neri Maria Corsini (1733–1769) Andrea Corsini (1769–1795) Leonardo Antonelli (1795–1801) Ercole Consalvi (1801–1817) Antonio Dugnani (1817–1818) Diego Innico Caracciolo (1818–1820) Giovanni Battista Quarantotti (1820–1820) Wakat (1820–1825) Giuseppe Spina (1825–1828) Giovanni Francesco Falzacappa (1828–1840) Antonio Domenico Gamberini (1840–1841) Vincenzo Macchi (1841–1854) Mario Mattei (1854–1858) Pietro Marini (1858–1863) Camillo di Pietro (1863–1867) Carlo Sacconi (1867–1877) Teodolfo Mertel (1877–1878) Carlo Luigi Morichini (1878–1879) Wakat (1879–1884) Luigi Serafini (1884–1885) Isidoro Verga (1885–1888) Luigi Pallotti (1889–1890)
Prefekci Sygnatury Łaski	Antoniotto Pallavicini (1491–1503) Giovanni Antonio Sangiorgio (1503–1504) Clemente Grosso della Rovere (1504–1504) Galeotto Franciotti della Rovere (1504–1508) Pietro Accolti, główny referendarz (1508–1511), prefekt (1511–1532) Paolo Emilio Cesi (1532?–1537) Giacomo Simoneta (1537–1539) Pierpaolo Parisio (1539–1545) Niccolò Ardinghelli (1545–1547) Bartolomeo Guidiccioni (1547–1549) Francesco Sfondrati (1550–1550) Giovanni Angelo Medici (1550–1559) Vitellozzo Vitelli (1560–1568) Gianantonio Capizucchi (1568–1569) Antonio Carafa (1569–1591) Paolo Emilio Sfondrati (1591–1618) Scipione Caffarelli-Borghese (1618–1633) Antonio Barberini (1633–1667) Camillo Francesco Maria Pamphili, proprefekt (1645–1647) Giacomo Rospigliosi (1667–1684) Benedetto Pamphili (1685–1730) Antonio Felice Zondadari (1730–1737) Giuseppe Firrao (1737–1744) Prospero Colonna di Sciarra (1744–1765) Giovanni Costanzio Caracciolo (1765–1780) Gregorio Antonio Maria Salviati (1780–1794) Wakat (1794–1826) Giovanni Caccia-Piatti (1826–1833) Luigi Bottiglia Savoulx (1834–1836) Francesco Tiberi Contigliano (1837–1839)
Prefekci Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej (od 1908)	Vincenzo Vannutelli (1908–1914) Michele Lega (1914–1920) Augusto Silj (1920–1926) Francesco Ragonesi (1926–1931) Bonaventura Cerretti (1931–1933) Enrico Gasparri (1933–1946) Massimo Massimi (1946–1954) Giuseppe Bruno (1954–1954) Gaetano Cicognani proprefekt (1954–1959) Francesco Roberti (1959–1969) Dino Staffa (1969–1977) Pericle Felici (1977–1982) Aurelio Sabattani, proprefekt (1982–1983) prefekt (1983–1988) Achille Silvestrini (1988–1991) Gilberto Agustoni, proprefekt (1992–1994), prefekt (1994–1998) Zenon Grocholewski (1998–1999) Mario Francesco Pompedda (1999–2004) Agostino Vallini (2004–2008) Raymond Leo Burke (2008–2014) Dominique Mamberti (od 2014)

Dziekani Roty Rzymskiej

Geminiano Inghirami (1433–1447)
Alfonso de Segura (1447–1449)
Pedro Martín de Covarrubias (1451–1456)
Juan Díaz de Coca (1456–1470)
Antonio de Grassi (1482–1485)
Girolamo dei Porcari (1494–1495)
Guillaume des Perriers (1495–1500)
Pietro Accolti (1500–1505)
Achille Grassi (1505–1506)
Domenico Giacobazzi (1506–1511)
Mercurio de Vipera (1511–1523)
Giacomo Simonetta (1523–1528)
Paolo Capizucchi (1528–1533)
Giovanni Leclerc (1534–1535)
Nicolás de Aragón (1535–1537)
Silvestro Dario (1537–1543)
Marco Antonio Marescotti (1543–1543)
Giovanni Paolo Tolomei (1543–1547)
Giacomo Puteo (1547–1550)
Fabio Accoramboni (1550–1559)
Giulio Oradini (1559–1562)
Giovanni Battista de Rubeis (1562–1564)
Giulio Oradini (1564–1573)
Giovanni Battista de Rubeis (1573–1590)
Séraphin Olivier-Razali (1590–1692)
Girolamo Pamphili (1602–1604)
Francisco Peña (1604–1612)
Giovanni Battista Coccini (1612–1641)
Filippo Pirovani (1641–1641)
Clemente Merlini (1641–1642)
Aimé Du Nozet (1642–1657)
Carlo Cerri (1657–1669)
Antonio Albergati (1669–1686)
Jacob Emerix de Matthiis (1686–1696)
José de Molines (1696–1717)
Curzio Origo (1711–1712)
Ansaldo Ansaldi (1717–1719)
Ciriaco Lancetta (1719–1723)
Alessandro Falconieri (1723–1726)
Patriarch Pompeio Aldrovandi (1726–1733)
Marcellino Corio (1733–1734)
Carlo Leopoldo Calcagnini (1734–1743)
Tommaso Núñez (1743–1744)
Mario Millini (1744–1747)
Pietro Francesco Bussi (1757–1759)
Urbano Paracciani Rutili (1761–1764)
Bartolomeo Olivazzi (1765–1769)
Alessandro Ratta Bolognese (1770–1783)
Giovanni Maria Riminaldi (1784–1785)
Alphonse-Hubert de Latier de Bayane (1792–1802)
Francesco Cesarei Leoni (1802–1804)
Francesco Serlupi-Crescenzi (1817–1823)
Joachim-Jean-Xavier d’Isoard (1823–1827)
Alessandro Spada (1827–1835)
Cosimo Corsi (1835–1842)
Giuseppe Bofondi (1842–1846)
Pietro Giuseppe d’Avellà-y-Navarro (1846–1853)
Pietro de Silvestri (1853–1858)
Ignazio Alberghini (1858–1861)
Giovanni Alessandro del Magno (1862–1888)
Johannes Montel Edler von Treuenfels (1888–1908)
Michele Lega (1908–1914)
Guglielmo Sebastianelli (1914–1920)
Serafino Many (1920–1921)
John Prior (1921–1926)
Massimo Massimi (1926–1935)
Giulio Grazioli (1936–1944)
André-Damien-Ferdinand Jullien (1944–1958)
William Theodore Heard (1958–1959)
Francis Brennan (1959–1968)
Bolesław Filipiak (1968–1976)
Charles Lefebvre (1976–1978)
Heinrich Ewers (1978–1982)
Arturo De Jorio (1982–1985)
Ernesto Maria Fiore (1985–1993)
Mario Francesco Pompedda (1993–1999)
Raffaello Funghini (1999–2004)
Antoni Stankiewicz (2004–2012)
Pio Vito Pinto (2012–2016)
Maurice Monier (Pro-Dziekan;2016–2021)
Alejandro Arellano Cedillo (od 2021)

Wikariusze generalni Rzymu

Wikariusze przed 1558	Giovanni Marsicano (1106/1107) Pietro Senex (1115, 1117–1120) Corrado Demetri (1130–1137^[A]) Gregorio Centu (1160) Juliusz (1161–1164) Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177) Walter (1167–1168) Gerardo (1184–1188) Ottaviano di Paoli (1198) Pietro Gallocia (1206) Pietro Sasso (1217) Romano Bonaventura (1236) Giacomo Pecoraria (1238) Stefano Conti (1245–1251) Riccardo Annibaldi (1252) Tommaso Fusconi di Berta (1260) Giovanni Colonna (1262) Tommaso da Lentini (1264) Aldobrandino Cavalcanti (1272) Latino Malabranca Orsini (1279) Bartolomeo di Grosseto (1288) Giovanni di Iesi (1290, 1295) Salvo di Recanati (1291) Lamberto di Veglia (1296) Alemanno di Tiro e Oristano (1299) Ranuccio di Cagliari (1301) Niccolò Alberti (1302) Giovanni di Osimo (1303) Giacomo di Sutri (1303) Guittone Farnese (1307) Isnardo Tacconi (1309) Ruggero da Casole (1313) Giovanni di Nepi (1317) Andrea di Terracina (1322, 1325) Angelo Tignosi (1324, 1325) Giovanni Pagnotta (1334, 1335) Nicola Zucci (1341) Raimondo di Rieti (1343) Ponzio di Orvieto (1348, 1349) Giovanni di Orvieto (1361) Pietro Boerio (1365) Giacomo di Muti (1369) Luca Gentili Ridolfucci (1375) Stefano Palosi (1380) Gabriele Gabrieli (1383) Lorenzo Corvini (1389) Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392) Francesco Scaccani (1394, 1399) Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407) Francesco di San Martino (1411) Giacomo Isolani (1414–1418) Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424) Nicola Lazzaro di Guinigi (1427) Daniele Gari Scotti (1431) Gasparre di Diano (1431) Stefano di Volterra (1434) Genesio di Cagli (1435) Andrea di Osimo (1437) Giosuè Mormile (1441) Onofrio Francesco (1444) Roberto Cavalcanti (1447, 1448) Berardo Eroli (1449) Francesco de Lignamine (1458, 1459) Giovanni Neroni (1461, 1462) Nicola Trevisano (1479, 1487) Leonardo di Albenga (1485) Giacomo Botta (1486, 1489) Jaime Serra i Cau (1492, 1494) Pietro Gamboa (1501) Pietro Accolti (1505) Domenico Giacobazzi (1511) Andrea Giacobazzi (1520) Paolo Capizucchi (1521) Bartolomeo Guidiccioni (1539) Pomponio Cecci (1540) Filippo Archinto (1542) Ludovico Beccadelli (1554) Pietro di Lucera (1555) Virgilio Rosario (1555)
Wikariusze od 1558	Virgilio Rosario (1558–1559) Giacomo Savelli (1560–1587) Girolamo Rusticucci (1588–1603) Camillo Borghese (1603–1605) Girolamo Pamphili (1605–1610) Giovanni Garzia Millini (1610–1629) Marzio Ginetti (1629–1671) Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (1671) Gaspare Carpegna (1671–1714) Niccolò Caracciolo (1715–1717) Giandomenico Paracciani (1717–1721) Fabrizio Paolucci (1721–1726) Prospero Marefoschi (1726–1732) Giovanni Antonio Guadagni OCD (1732–1759) Antonio Erba-Odescalchi (1759–1762) Marcantonio Colonna (1762–1793) Andrea Corsini (1793–1795) Giulio Maria della Somaglia (1795–1818) Lorenzo Litta (1818–1820) Annibale della Genga (1820–1823) Giacinto Placido Zurla (1824–1834) Carlo Odescalchi (1834–1838) Giuseppe della Porta Rodiani (1838–1841) Costantino Patrizi Naro (1841–1876) Raffaele Monaco La Valletta (1876–1884) Lucido Maria Parocchi (1884–1899) Domenico Jacobini (1899–1900) Pietro Respighi (1900–1913) Basilio Pompilj (1913–1931) Francesco Marchetti Selvaggiani (1931–1951) Clemente Micara (1951–1965) Luigi Traglia (1965–1968) Angelo Dell’Acqua (1968–1972) Ugo Poletti (1973–1991) Camillo Ruini (1991–2008) Agostino Vallini (2008–2017) Angelo De Donatis (od 2017)

Wikariusze
przed 1558