Joseph-Ernest van Roey

Józef-Ernest van Roey

Kardynał prezbiter

In nomine Domini
W imię Pana

Kraj działania

Belgia

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1874
Vorsselaer

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 1961
Mechelen

Miejsce pochówku

Katedra św. Rumolda w Mechelen

Arcybiskup Mechelen

Okres sprawowania

1926–1961

Prymas

Okres sprawowania

12 marca 1926–6 sierpnia 1961

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 września 1897

Nominacja biskupia

12 marca 1926 arcybiskup Mechelen

Sakra biskupia

25 kwietnia 1926

Kreacja kardynalska

20 czerwca 1927
Pius XI

Kościół tytularny

Santa Maria in Ara Coeli

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

25 kwietnia 1926

Konsekrator

Clemente Micara

Współkonsekratorzy

Gustave-Joseph Waffelaert
Gastone Antonio Rasneur

Konsekrowani biskupi
Honoré-Joseph Coppieters	15 maja 1927
Sylvain van Hee	9 września 1928
Paulin Ladeuze	2 lutego 1929
Jean Marie van Cauwenbergh	11 lutego 1931
Alphonse Verwimp	28 października 1931
Alphonse Joseph Matthysen	25 lutego 1934
Camille Verfaillie	27 maja 1934
Étienne Joseph Carton de Wiart	29 lipca 1934
Georges Joseph Haezaert	30 listopada 1935
Alphonse Marie Van den Bosch	1 sierpnia 1938
Louis Delmotte	7 marca 1940
André Marie Charue	11 lutego 1942
Léon-Joseph Suenens	16 grudnia 1945
Antoon Demets	24 sierpnia 1946
Karel Justinus Marie Ernest Calewaert	8 marca 1948
Charles-Marie Himmer	24 lutego 1949
Maximilien de Fürstenberg	25 kwietnia 1949
Joseph-Pierre-Albert Wittebols	16 czerwca 1949
Emiel-Jozef De Smedt	29 czerwca 1950
Gustave Joseph Bouve	24 sierpnia 1950
Victor Petrus Keuppens	21 września 1950
Xavier Geeraerts	25 marca 1952
Paul Constant Schoenmaekers	26 października 1952
Félix Scalais	21 września 1953
Jan van Cauwelaert	25 marca 1954

Joseph-Ernest van Roey (ur. 13 stycznia 1874 w Vorsselaer, zm. 6 sierpnia 1961 w Mechelen) – belgijski duchowny katolicki, kardynał, arcybiskup Mechelen, prymas Belgii.

Życiorys

Święcenia kapłańskie przyjął 18 września 1897. Był wykładowcą uniwersytetu w Louvain, kanonikiem w Mechelen, wikariuszem generalnym Mechelen. W 1925 został mianowany arcybiskupem Mechelen, w 1927 kardynałem prezbiterem Santa Maria in Ara Coeli; dwukrotnie uczestniczył w konklawe (1939 i 1958).

Wykorzystując swoje stanowisko stawił czoło kryzysowi, w jakiej znalazł się jego kraj podczas II wojny światowej. Opowiadał się za neutralnością Belgii, a kiedy takie rozwiązanie zawiodło, był rzecznikiem abdykacji króla w maju 1940. Podczas okupacji starał się uchronić Kościół i szkoły przed wpływami nazistów. Organizował domy-kryjówki dla dzieci żydowskich i osób starszych. W liście pasterskim z czerwca 1943 wezwał ludność do zaprzestania ataków na żołnierzy niemieckich z uwagi na krwawy odwet, z jakim się spotykały. Publicznie protestował przeciwko alianckim bombardowaniom powodującym ofiary wśród ludności cywilnej i burzącym jej zaufanie do sprzymierzonych^[1].

Zmarł 6 sierpnia 1961, został pochowany w katedrze w Mechelen.

Przypisy

↑ Joseph-Ernest van Roey wp39.pl → Za: John Keegan: „Kto był kim w II wojnie światowej”. Wydawnictwo Znak.

Bibliografia

Joseph-Ernest van Roey [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-08-07] (ang.).
Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy

Biskupi mecheleńscy

Archidiecezja mecheleńska (1559–1961)	Antonius Perrenot de Granvelle (1561–1582) Joannes Hauchin (1583–1589) Matthias Hovius (1596–1620) Jacobus Boonen (1621–1655) Andreas Creusen (1657–1666) Joannes Wachtendonck (1668–1668) Alphonsus de Berghes (1671–1689) Humbertus Wilhelmus de Precipiano (1690–1711) Thomas-Philippus d'Alsace et de Boussu (1716–1759) Joannes-Henricus von Frankenberg (1759–1801) Joannes-Armandus de Roquelaure (1802–1809) Franciscus-Antonius de Méan (1817–1831) Engelbertus Sterckx (1832–1867) Victor-Augustus Dechamps (1867–1883) Pierre-Lambert Goossens (1884–1906) Désiré-Joseph Mercier (1906–1926) Joseph-Ernest van Roey (1926–1961)
Archidiecezja mecheleńsko-brukselska (od 1961)	Léon-Joseph Suenens (1962–1979) Godfried Danneels (1980–2010) André-Joseph Léonard (2010–2015) Josef De Kesel (od 2015)

Archidiecezja mecheleńska (1559–1961)

Antonius Perrenot de Granvelle (1561–1582)
Joannes Hauchin (1583–1589)
Matthias Hovius (1596–1620)
Jacobus Boonen (1621–1655)
Andreas Creusen (1657–1666)
Joannes Wachtendonck (1668–1668)
Alphonsus de Berghes (1671–1689)
Humbertus Wilhelmus de Precipiano (1690–1711)
Thomas-Philippus d'Alsace et de Boussu (1716–1759)
Joannes-Henricus von Frankenberg (1759–1801)
Joannes-Armandus de Roquelaure (1802–1809)
Franciscus-Antonius de Méan (1817–1831)
Engelbertus Sterckx (1832–1867)
Victor-Augustus Dechamps (1867–1883)
Pierre-Lambert Goossens (1884–1906)
Désiré-Joseph Mercier (1906–1926)
Joseph-Ernest van Roey (1926–1961)

Archidiecezja mecheleńsko-brukselska (od 1961)

Léon-Joseph Suenens (1962–1979)
Godfried Danneels (1980–2010)
André-Joseph Léonard (2010–2015)
Josef De Kesel (od 2015)

Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Bonifacy (ok. 1112–1130)
Giovanni da Crema (1130–1134)
Gerardo Caccianemici (1134–1137)
Pietro Pisano (1137–1138)
Gregorio de Ceccano (1138–1139)
Gerardo Caccianemici (1139–1144)
Gregorio Centu (1144–1154)
Guido Florentinus (1154–1157)
Ubaldo de Lucca (1157–1158)
Rainaldo di Collemezzo (1158–1166)
Ubaldo (1166–1170)
Giovanni da Sutri (1170–1180)
Alberto di Morra (1180–1187)
Giovanni Conti da Anagni (1187–1190)
Guillaume de Champagne (1190–1202)
Ruggiero di San Severino (1202–1221)
Leone Brancaleone (1221–1224)
Guala Bicchieri (1224–1227)
Stefano di Ceccano (1227–1227)
Tommaso da Capua (1227–1239)
Giovanni Colonna (1239–1245)
Stefano Conti (1245–1254)
Jan z Toledo (1254–1262)
Hugues de Saint-Cher (1262–1263)
Simone Paltineri (1263–luty 1277)
Simon de Brion (1277–1281)
Ancher Pantaleon (1281–1286)
Hugh of Evesham (1286–1287)
Jean Cholet (1287–1292)
Hugues Aycelin (1292–1294)
Pietro Peregrossi (1294–1295)
Tommaso d’Ocra (1295–1300)
Jean Le Moine (1300–1313)
Arnaud de Canteloup (1313–1313)
Nicolas de Fréauville (1313–1323)
Guillaume Teste (1323–1326)
Gauscelin de Jean (1326–1327)
Bernard de Garves (1327–1329)
Jean-Raymond de Comminges (1329–1331)
Annibaldo di Ceccano (1331–1333)
Jacques Fournier (1333–1334)
Raymond de Mostuejouls (1334–1335)
Pierre des Chappes (1335–1336)
Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338)
Pedro Gómez Barroso (1338–1340)
Imbert Dupuis (1340–1348)
Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348)
Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349)
Guillaume de Court (1349–1350)
Guillaume d’Aure (1350–1353)
Hugues Roger (1353–1363)
Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367)
Pierre de Monteruc (1367–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415)
Obediencja awiniońska	Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska	Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424)

Od 1415

Francesco Lando (1412–1424)
Antonio Panciera (1424–1431)
Jean de la Rochetaillée (1431–1437)
Ludwik Aleman (1437–1440)
Henry Beaufort (1440–1447)
John Kempe (1447–1449)
Ludwik Aleman (1449–1450)
John Kempe (1450–1452)
Zbigniew Oleśnicki (1452–1455)
Peter von Schaumberg (1455–1469)
Jean Rolin (1469–1483)
Luis Juan del Mila y Borja (1483–1510)
Jaime Serra i Cau (1510–1511)
Pietro Isvalies (1511– 1511)
Francisco de Borja (1511– 1511)
Tamás Bakócz (1511–1521)
François Guillaume de Clermont (1521–1523)
Marco Cornaro (1523–1524)
Lorenzo Pucci (1524–1524)
Matthäus Lang von Wellenburg (1524–1535)
Louis de Bourbon de Vendôme (1535–1550)
François de Tournon (1550–1550)
Claude de Longwy de Givry (1550–1561)
Georges d’Armagnac (1561–1564)
Alessandro Farnese (1564–1564)
Georges d’Armagnac (1564–1567)
Giulio Feltre della Rovere (1567–1570)
Georges d’Armagnac (1570–1585)
Karol II de Bourbon (1585–1590)
Markus Sitticus von Hohenems (1590–1595)
Ludovico Madruzzo (1595–1597)
Girolamo Rusticucci (1597–1598)
Girolamo Simoncelli (1598–1600)
Pedro de Deza (1600–1600)
Alessandro Ottaviano de Medici (1600–1600)
Rodrigo de Castro Osorio (1600–1600)
François de Joyeuse (1600–1604)
Agostino Valier (1604–1605)
Ascanio Colonna (1605–1606)
Antonio Maria Sauli (1606–1607)
Giovanni Evangelista Pallotta (1607–1611)
Pierre de Gondi (1611–1616)
Federico Borromeo (1616–1617)
Francesco Sforza di Santa Fiora (1617–1618)
Federico Borromeo (1618–1620)
Alessandro Peretti de Montalto (1620–1620)
Federico Borromeo (1620–1631)
Giovanni Doria (1631–1642)
François de La Rochefoucauld (1642–1645)
Luigi Capponi (1645–1659)
Baltasar Moscoso y Sandoval (1659–1665)
Ernst Adalbert von Harrach (1665–1667)
Giulio Gabrielli (1667–1668)
Virginio Orsini (1668–1671)
Rinaldo d’Este (1671–1671)
Cesare Facchinetti (1671–1672)
Girolamo Grimaldi-Cavalleroni (1672–1675)
Carlo Rossetti (1675–1676)
Niccolò Albergati-Ludovisi (1676–1677)
Alderano Cibo (1677–1679)
Lorenzo Raggi (1679–1680)
Luigi Alessandro Omodei (1680–1685)
Carlo Barberini (1685–1689)
Francesco Maidalchini (1689–1700)
Carlo Barberini (1700–1704)
Francesco Nerli (1704–1708)
Galeazzo Marescotti (1708–1726)
Giuseppe Sacripante (1726–1727)
Giuseppe Renato Imperiali (1727–1737)
Gianantonio Davia (1737–1740)
François-Armand-Auguste de Rohan-Soubise-Ventadour (1740–1749)
Nuno de Cunha da Ataíde (1749–1750)
Giulio Alberoni (1750–1752)
Thomas-Philippe Wallard d’Hénin-Liétard (1752–1759)
Joseph Dominicus von Lamberg (1759–1761)
Jan Teodor Wittelsbach (1761–1763)
Giacomo Oddi (1763–1770)
Giuseppe Pozzobonelli (1770–1783)
Carlo Vittorio Amadeo della Lanze (1783–1784)
Paul d’Albert de Luynes (1784–1788)
Christoph Anton von Migazzi (1788–1803)
Francesco Carafa (1803–1818)
Ludwik Maria de Borbón y Vallabriga (1818–1823)
Giuseppe Firrao (1823–1830)
Luigi Ruffo Scilla (1830–1832)
Cesare Brancadoro (1832–1837)
Joseph Fesch (1837–1839)
Carlo Oppizzoni (1839–1855)
Giacomo Filippo Fransoni (1855–1856)
Benedetto Barberini (1856–1863)
Antonio Tosti (1863–1866)
Engelbertus Sterckx (1866–1867)
Filippo de Angelis (1867–1877)
Friedrich Josef von Schwarzenberg (1877–1885)
Lucien-Louis-Joseph-Napoléon Bonaparte (1885–1895)
Gustav Adolf von Hohenlohe-Schillingsfürst (1895–1896)
Mieczysław Ledóchowski (1896–1902)
José Sebastião Neto (1902–1920)
James Gibbons (1920–1921)
Michael Logue (1921–1924)
Giuseppe Francica-Nava di Bontifé (1924–1928)
Lev Skrbenský z Hříště (1928–1938)
William O’Connell (1938–1944)
Alessio Ascalesi (1944–1952)
Michael von Faulhaber (1952–1952)
Alessandro Verde (1952–1958)
Joseph-Ernest van Roey (1958–1961)
Manuel Gonçalves Cerejeira (1961–1977)
Carlos Carmelo de Vasconcellos Motta (1977–1982)
Giuseppe Siri (1982–1989)
Paul-Émile Léger (1989–1991)
Franz König (1991–2004)
Stephen Kim Sou-hwan (2004–2009)
Eugênio de Araújo Sales (2009–2012)
Paulo Evaristo Arns (2012–2016)
Michael Michai Kitbunchu (od 2016)

Belgijscy kardynałowie (od 1830)

Zmarli kardynałowie	Engelbert Sterckx (1838) Victor-Auguste Dechamps (1875) Pierre-Lambert Goossens (1889) Désiré-Joseph Mercier (1907) Joseph van Roey (1927) Leo Suenens (1962) Josef Cardijn (1965) Maximilien de Furstenberg (1967) Godfried Danneels (1983) Jean Jérôme Hamer (1985) Jan Schotte (1994) Gustaaf Joos (2003) Julien Ries (2012)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Josef De Kesel (2016)