Gregorio Centu

Gregorio Centu
Kardynał biskup
Kraj działania

Państwo Kościelne

Miejsce urodzenia

Rzym

Data śmierci

1162

Protoprezbiter
Okres sprawowania

12 marca 1144 – wrzesień 1154

Prior episcoporum ac omnium cardinalium
Okres sprawowania

wrzesień 1159–1162

Wyznanie

Rzymskokatolickie

Prezbiterat

najpóźniej 2 marca 1140

Nominacja biskupia

wrzesień 1154

Sakra biskupia

wrzesień 1154

Kreacja kardynalska

2 marca 1140
Innocenty II

Kościół tytularny

Santa Maria in Trastevere (2 marca 1140)
Biskup Sabiny (wrzesień 1154)

Gregorio Centu (zm. 1162) – włoski kardynał.

Wywodził się z rzymskiej arystokracji. Nominację kardynalską otrzymał prawdopodobnie w marcu 1140 roku. W 1142 był legatem papieskim w Niemczech. Sygnował bulle papieskie jako kardynał prezbiter Santa Maria in Trastevere (S. Callisto) między 29 kwietnia 1140 a 25 czerwca 1154, a między 15 września 1154 a 20 września 1162 jako kardynał biskup Sabiny. W 1153 był jednym z negocjatorów (ze strony papieskiej) traktatu między cesarzem Fryderykiem I a papieżem Eugeniuszem III. W trakcie papieskiej elekcji 1159 udzielił poparcia prawnie obranemu papieżowi Aleksandrowi III i w latach 1159–1161 był jego wikariuszem w Rzymie.

W starszej historiografii rozróżniano kardynałów Gregorio z S. Callisto i Gregorio z Sabiny, gdyż Gregorio z S. Callisto występuje jeszcze wśród sygnatariuszy bulli Adriana IV datowanej na 18/19 kwietnia 1155 roku, podczas gdy Gregorio z Sabiny, którego identyfikowano jako bratanka Anastazego IV, jest poświadczony już we wrześniu 1154 roku. Niemiecki historyk Paul Kehr udowodnił jednak, że bulla ta jest trzynastowiecznym fałszerstwem. Identyczność prezbitera S. Callisto z biskupem Sabiny jest udokumentowana w tekście traktatu między papieżem Adrianem IV a cesarzem Fryderykiem Barbarossą ze stycznia 1155.

Bibliografia

  • W. Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216, Wiedeń 1984, s. 242 i 248-249
  • I.S.Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and innovations. Cambridge University Press 1990
  • J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
  • B. Zenker, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130 bis 1159, Würzburg 1964, s. 48, 51 i 56
  • P. Kehr, Roemische Analekten, (w:) Quellen und Forschungen aus italienischen Archiven und Bibliotheken, Rzym 1911

Linki zewnętrzne

  • Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII. mgh.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-29)].
  • p
  • d
  • e
Wikariusze
przed 1558
  • Giovanni Marsicano (1106/1107)
  • Pietro Senex (1115, 1117–1120)
  • Corrado Demetri (1130–1137[A])
  • Gregorio Centu (1160)
  • Juliusz (1161–1164)
  • Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
  • Walter (1167–1168)
  • Gerardo (1184–1188)
  • Ottaviano di Paoli (1198)
  • Pietro Gallocia (1206)
  • Pietro Sasso (1217)
  • Romano Bonaventura (1236)
  • Giacomo Pecoraria (1238)
  • Stefano Conti (1245–1251)
  • Riccardo Annibaldi (1252)
  • Tommaso Fusconi di Berta (1260)
  • Giovanni Colonna (1262)
  • Tommaso da Lentini (1264)
  • Aldobrandino Cavalcanti (1272)
  • Latino Malabranca Orsini (1279)
  • Bartolomeo di Grosseto (1288)
  • Giovanni di Iesi (1290, 1295)
  • Salvo di Recanati (1291)
  • Lamberto di Veglia (1296)
  • Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
  • Ranuccio di Cagliari (1301)
  • Niccolò Alberti (1302)
  • Giovanni di Osimo (1303)
  • Giacomo di Sutri (1303)
  • Guittone Farnese (1307)
  • Isnardo Tacconi (1309)
  • Ruggero da Casole (1313)
  • Giovanni di Nepi (1317)
  • Andrea di Terracina (1322, 1325)
  • Angelo Tignosi (1324, 1325)
  • Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
  • Nicola Zucci (1341)
  • Raimondo di Rieti (1343)
  • Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
  • Giovanni di Orvieto (1361)
  • Pietro Boerio (1365)
  • Giacomo di Muti (1369)
  • Luca Gentili Ridolfucci (1375)
  • Stefano Palosi (1380)
  • Gabriele Gabrieli (1383)
  • Lorenzo Corvini (1389)
  • Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
  • Francesco Scaccani (1394, 1399)
  • Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
  • Francesco di San Martino (1411)
  • Giacomo Isolani (1414–1418)
  • Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
  • Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
  • Daniele Gari Scotti (1431)
  • Gasparre di Diano (1431)
  • Stefano di Volterra (1434)
  • Genesio di Cagli (1435)
  • Andrea di Osimo (1437)
  • Giosuè Mormile (1441)
  • Onofrio Francesco (1444)
  • Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
  • Berardo Eroli (1449)
  • Francesco de Lignamine (1458, 1459)
  • Giovanni Neroni (1461, 1462)
  • Nicola Trevisano (1479, 1487)
  • Leonardo di Albenga (1485)
  • Giacomo Botta (1486, 1489)
  • Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
  • Pietro Gamboa (1501)
  • Pietro Accolti (1505)
  • Domenico Giacobazzi (1511)
  • Andrea Giacobazzi (1520)
  • Paolo Capizucchi (1521)
  • Bartolomeo Guidiccioni (1539)
  • Pomponio Cecci (1540)
  • Filippo Archinto (1542)
  • Ludovico Beccadelli (1554)
  • Pietro di Lucera (1555)
  • Virgilio Rosario (1555)
Wikariusze
od 1558
  1. urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152
  • p
  • d
  • e
Lata 1130–1378
Obediencja „rzymska”
Obediencja „awiniońska”
Obediencja „pizańska”
Lata 1415–1503
Lata od 1503
  • p
  • d
  • e
Do roku 1378
Wielka schizma
Obediencja rzymska
Obediencja awiniońska
  • Pierre de Monteruc (do 1385)
  • Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401)
  • Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407)
  • Pierre de Thury (1407–1408)
  • Pierre Ravat (1408–1417)
  • Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska
Od 1415