K.C. Jones

K.C. Jones

27, 25
obrońca
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1932 Taylor, Teksas
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 2020 Connecticut
Wzrost	185 cm
Kariera
Aktywność	1958–1967
Szkoła średnia	Commerce (San Francisco, Kalifornia)
College	San Francisco (1952–1956)
Draft	1956, numer: 14 Boston Celtics
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1957–1958 Ft. Leonard Wood (AAU) 1958–1967 Boston Celtics
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1956  Stany Zjednoczone 8
Kariera trenerska Lata Drużyna 1967–1970 Brandeis University 1970–1971 Harvard (asystent) 1971–1972 Los Angeles Lakers (asystent) 1972–1973 San Diego Conquistadors (ABA) 1973–1976 Capital / Washington Bullets 1976–1977 Milwaukee Bucks (asystent) 1977–1983 Boston Celtics (asystent) 1983–1988 Boston Celtics 1989–1990 Seattle SuperSonics (asystent) 1990–1992 Seattle SuperSonics 1994–1995 Detroit Pistons (asystent) 1996–1997 Boston Celtics (asystent) 1997–1998 New England Blizzard (ABL)
Dorobek medalowy Igrzyska olimpijskie złoto Melbourne 1956 koszykówka
Multimedia w Wikimedia Commons

K.C. Jones (ur. 25 maja 1932 w Taylor^[1], zm. 25 grudnia 2020 w Connecticut^[2]) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji rozgrywającego. Mistrz olimpijski z Melbourne^[3], ośmiokrotny mistrz NBA jako zawodnik i dwukrotny jako trener^[4], członek Basketball Hall of Fame^[5].

Mierzący 185 cm wzrostu koszykarz studiował na University of San Francisco i dwa razy – w 1955 i 1956 – zostawał mistrzem rozgrywek uniwersyteckich (NCAA). Do NBA został wybrany z 14 numerem w drafcie w 1956 przez Boston Celtics i w tej organizacji spędził całą karierę. Nigdy nie był pierwszoplanową postacią zespołu, a specjalistą od defensywy, jednak w tej roli wywalczył osiem pierścieni mistrzowskich z rzędu (1959–1966). Tylko jego koledzy z drużyny Bill Russell i Sam Jones w karierze zawodniczej częściej wygrywali w lidze.

Jest jednym z ponad 40 zawodników w historii, którzy zdobyli zarówno mistrzostwo NCAA, jak i NBA w trakcie swojej kariery sportowej^[6].

Pracował jako szkoleniowiec. Był trenerem Washington Bullets (1973–1976) i Seattle SuperSonics (1990–1992), jednak największe sukcesy odnosił w swej macierzystej organizacji – w 1984 i 1986 prowadzeni przez niego Celtowie zdobywali tytuły mistrzów NBA.

Osiągnięcia

NCAA

• Mistrz:
  • NCAA (1955, 1956)^[7]
  • konferencji sezonu zasadniczego West Coast (1955, 1956)
• Wybrany do:
  • I składu turnieju NCAA (1955)^[8]
  • II składu All-American (1956)^[9]
  • Akademickiej Galerii Sław Koszykówki (2006)^[10]
• Drużyna San Francisco Dons zastrzegła należący do niego numer 4

AAU

• Zaliczony do składu AAU All-America (1958)

NBA

• 8-krotny mistrz NBA (1959–1966)^[4]
• Klub Boston Celtics zastrzegł należący do niego w numer 25^[11]
• Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław (Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame – 1989)^[5]

Reprezentacja

• Mistrz olimpijski 1956^[3]

Trenerskie

(* – jako asystent trenera)

• Mistrz NBA (1972*, 1981*, 1984, 1986)^[4]
• Wicemistrz NBA (1975, 1985, 1987)^[4]
• 6-krotnie wybierany na trenera jednej z drużyn podczas meczu gwiazd NBA (1975, 1977, 1984–1987)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil Jonesa na NBA.com (ang.)
• Statystyki zawodnicze Jonesa (ang.)
• Statystyki trenerskie Jonesa (ang.)