Tim Duncan

Sprzątanie Wikipedii
 Ten artykuł należy dopracować:
od 2020-04 → poprawić styl – powinien być encyklopedyczny,
od 2020-04 → zweryfikować treść i dodać przypisy.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Tim Duncan
Ilustracja
Asystent trenera
Pełne imię i nazwisko

Timothy Theodore Duncan

Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1976
Christiansted[1]

Wzrost

211 cm

Masa ciała

113 kg

Kariera
Aktywność

1997–2016

Szkoła średnia

St. Dunstan’s Episcopal

College

Wake Forest

Draft

1997, numer: 1
San Antonio Spurs

Kariera klubowa[a]
Lata Kluby Wyst.
1997–2016 San Antonio Spurs 1392
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst.
2004  Stany Zjednoczone 8
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2019–2020 San Antonio Spurs (asystent)
  1. ↑ Mecze w lidze aktualne na 2 kwietnia 2020[2].
  2. ↑ Mecze w reprezentacji aktualne na 2 kwietnia 2020[3].
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Ateny 2004 Koszykówka
Mistrzostwa Ameryki
złoto San Juan 1999 koszykówka
złoto San Juan 2003 koszykówka
Igrzyska Dobrej Woli
brąz Sankt Petersburg 1994 koszykówka
Uniwersjada
złoto Fukuoka 1995 koszykówka
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Tim Duncan, właśc. Timothy Theodore Duncan (ur. 25 kwietnia 1976 w Christiansted) – amerykański koszykarz, pochodzący z Wysp Dziewiczych, występujący na pozycjach silnego skrzydłowego albo środkowego. Pięciokrotny mistrz NBA, olimpijczyk.

Przez całą zawodową karierę (19 sezonów) związany był z zespołem San Antonio Spurs, którzy wybrali go z 1 numerem w drafcie 1997. Pięciokrotny mistrz NBA, trzykrotnie zdobywał nagrodę dla najbardziej wartościowego zawodnika finałów NBA i dwukrotnie dla najbardziej wartościowego zawodnika sezonu. Czternaście razy wybierano go do najlepszego składu sezonu i dziesięć razy do najlepszego defensywnego składu sezonu. Był także najlepszym debiutantem sezonu 1997/1998. Czternastokrotnie uczestniczył w meczu gwiazd NBA.

W trakcie gry w drużynie koszykarskiej Uniwersytetu Wake Forest zdobywał nagrody dla najlepszego zawodnika akademickiego im. Naismitha, im. Johna Woodena, a także Oscar Robertson Trophy.

Dzieciństwo i młodość

Urodził się na wyspie Saint Croix należącej do Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Ma dwie starsze siostry[4]. Duncan, podobnie jak jego siostry, w dzieciństwie dużo pływał[4]. W wieku 13 lat Tim okazał się jednym z najlepszych pływaków w Stanach na 400 metrów w stylu dowolnym. Jest wciąż rekordzistą wyspy na 50 i 100 metrów. Jego siostra Tricia reprezentowała Wyspy Dziewicze na igrzyskach w 1988[5]. Tim mógł zostać bardzo dobrym pływakiem, lecz w 1988 roku jego matka zachorowała na raka piersi i niedługo potem zmarła[6]. Potem Hugo – niszczycielski huragan, zniszczył jedyny na wyspie basen o przepisowych wymiarach[4]. Duncan stracił wtedy całkowicie motywację do pływania i poświęcił się koszykówce[6].

Kariera zawodnicza

NCAA

W 1993, po ukończeniu szkoły średniej St. Dunstan’s Episcopal w swoim rodzinnym Christiansted, zdecydował się na dołączenie do drużyny Demon Deacons na uniwersytecie Wake Forest.

W premierowym sezonie (1993-94) wystąpił we wszystkich 33 spotkaniach (32 w pierwszej piątce, 21 zwycięstw), osiągając średnio 9,8 punktu, 9,6 zbiórki oraz 3,76 bloku na mecz. Wake Forest awansowali do rozgrywek finałowych NCAA, ulegając w 2. rundzie Kansas 58-69.

W sezonie 1994-95 zagrał w 32 meczach (bilans zespołu 26-6), notując średnie 16,8 punktu, 12,5 zbiórki i 4,22 bloku. Demon Deacons zostali mistrzami konferencji ACC, awansując do krajowych playoffów, gdzie doszli do czołowej szesnastki (porażka z Oklahoma State 66-71). Został wybrany najlepiej broniącym graczem NCAA.

Sezon 1995-96 – już jako jeden z kapitanów drużyny – zakończył ze średnimi 19,1 punktu, 12,3 zbiórki oraz 3,75 bloku z 32 meczów (26 zwycięstw). Ustanowił rekord klubu, notując 10 bloków przeciwko Maryland (13 stycznia). Jego drużyna ponownie została mistrzem konferencji, dochodząc w finałach krajowych do 4. rundy, ale w decydującym meczu o awans do Final Four uległa późniejszym mistrzom NCAA, Kentucky, 63-83. Duncan wybrany został do pierwszej piątki NCAA (All-America First Team). Po raz drugi został wybrany najlepiej broniącym graczem rozgrywek.

W ostatnim sezonie uniwersyteckim (31 meczów, 24 wygrane) osiągnął średnio 20,8 punktu, 14,7 zbiórki (1. miejsce w NCAA) i 3,29 bloku na mecz. Był również liderem zespołu w asystach (98). Wake Forest dotarli do 2. rundy krajowych rozgrywek, ulegając w niej niżej rozstawionemu Stanford 66-72. Duncan został wybrany graczem roku przez wszystkie prestiżowe organizacje, stając się bezdyskusyjnym kandydatem do otrzymania pierwszego numeru w drafcie NBA 1997 roku. Został też – po raz 3. – wybrany najlepszym defensywnym graczem NCAA (rekord dzielony ze Staceyem Augmonem i Shane’em Battierem).

W ciągu 4 lat gry w NCAA zagrał we wszystkich 128 meczach Wake Forest, osiągając do dziś rekordowe 87 double-doubles (pobił 84 Ralpha Sampsona) oraz notując 481 bloków, które ówcześnie było 2. najlepszym wynikiem w historii (dziś czwartym). Został pierwszym graczem w historii NCAA, który zgromadził co najmniej 2000 punktów, 1500 zbiórek, 400 bloków i 250 asyst. W 127 meczach zaliczał co najmniej jeden blok.

Jego numer – 21 – został zastrzeżony przez Wake Forest.

NBA

Duncan na linii rzutów wolnych w 2005.

San Antonio Spurs, którzy w wyniku kontuzji swego lidera, gwiazdy ligi Davida Robinsona (zagrał jedynie 6 meczów) ponieśli w sezonie 1996-97 aż 62 porażki i zajęli 3. miejsce od końca, mieli spore szanse na wysoki numer w drafcie 1997. Drużynie z Teksasu, która przed feralnym okresem siedmiokrotnie z rzędu kwalifikowała się do playoffów (wygrywając średnio 55 meczów w sezonie) i uznawana była za jedną z najsilniejszych w stawce, dopisało jednak ogromne szczęście i wylosowała prawo do wyboru zawodnika jako pierwsza. W ten sposób najlepszy gracz uniwersytecki znalazł się w drużynie, z którą wkrótce miał zacząć odnosić regularne sukcesy.

W początkowym okresie swojej kariery tworzył razem z Davidem Robinsonem duet „Twin Towers”, czyli bliźniacze wieże. Klub prowadzony przez Duncana i Robinsona poprawił swoje wyniki o 36 wygranych meczów w stosunku do poprzedniego sezonu, sezon skończyli z wynikiem 56:26. Obydwaj zawodnicy grali w tym roku w Meczu Gwiazd, znaleźli się również w drugiej piątce obrońców ligi. Duncan był najlepszym strzelcem wśród pierwszoroczniaków, przodował także w blokach, zbiórkach i skuteczności rzutów.

Po zakończeniu kariery przez Robinsona stał się prawdziwym liderem zespołu, w którym współpracował z takimi graczami jak Manu Ginóbili, czy Tony Parker.

Podczas kampanii 2000/2001 uplasował się na drugiej pozycji w głosowaniu na MVP fazy zasadniczej[7].

W latach 2002 oraz 2003 zdobył nagrodę NBA Most Valuable Player dla najlepszego zawodnika w sezonie zasadniczym. W sezonie 2002/2003 zdobył drugie mistrzostwo NBA, ostatnie w duecie z Davidem Robinsonem. W szóstym meczu finałów zabrakło mu dwóch bloków do uzyskania quadruple-double. Zdobył w tym meczu 21 punktów, 20 zbiórek, 10 asyst i 8 bloków. Po zakończeniu rozgrywek 2003/2004 zajął drugie miejsce w głosowaniu na MVP sezonu[8].

Do finału NBA powrócił w 2005 roku, pokonując po siedmiomeczowej batalii Detroit Pistons 4-3. Duncan zdobył również tytuł MVP finałów. 2 lata później pokonał w finale Cleveland Cavaliers 4-0 i zdobył swój 4 tytuł. Na kolejną okazję walki o największe trofeum musiał czekać do 2013 roku, kiedy przegrał z prowadzonymi przez LeBrona Jamesa Miami Heat 3-4. Zrewanżował się jednak rok później, pokonując Heat 4-1 i zdobywając swój piąty pierścień mistrzowski.

W swoim ostatnim meczu w karierze, który rozegrał 12 maja 2016 roku przeciwko Oklahoma City Thunder, zdobył 19 punktów i 5 zbiórek. 11 lipca 2016 roku ogłosił zakończenie kariery zawodniczej[9].

Osiągnięcia

Duncan tyłem do Bena Wallace’a podczas jednego ze spotkań w 2005 roku.
Duncan podczas rozgrzewki przed NBA All-Star Game 2011.
Duncan i Tony Parker podczas rozgrzewki przed spotkaniem Magic–Spurs w Orlando (grudzień 2010).

Stan na 15 kwietnia 2018, na podstawie[10][11], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

NBA

Inne

Reprezentacyjne

Na podstawie[37]

Statystyki w NBA

Legenda
   M Mecze   S5  Pierwsza piątka  MPG  Minuty na mecz
 FG%  Celność rzutów z pola  3P%  Celność rzutów „za 3”  FT%  Celność rzutów wolnych
 RPG  Zbiórki na mecz  APG  Asysty na mecz  SPG  Przechwyty na mecz
 BPG  Bloki na mecz  PPG  Punkty na mecz

Na podstawie Tim Duncan Statistics. Basketball-Reference.com. [dostęp 2016-06-21]. (ang.).

Sezon regularny

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1997/98 San Antonio 82 82 39,1 54,9% 0,0% 66,2% 11,9 2,7 0,7 2,5 21,1
1998/99 San Antonio 50 50 39,3 49,5% 14,3% 69,0% 11,4 2,4 0,9 2,5 21,7
1999/00 San Antonio 74 74 38,9 49,0% 9,1% 76,1% 12,4 3,2 0,9 2,2 23,2
2000/01 San Antonio 82 82 38,7 49,9% 25,9% 61,8% 12,2 3,0 0,9 2,3 22,2
2001/02 San Antonio 82 82 40,6 50,8% 10,0% 79,9% 12,7 3,7 0,7 2,5 25,5
2002/03 San Antonio 81 81 39,3 51,3% 27,3% 71,0% 12,9 3,9 0,7 2,9 23,3
2003/04 San Antonio 69 68 36,6 50,1% 16,7% 59,9% 12,4 3,1 0,9 2,7 22,3
2004/05 San Antonio 66 66 33,4 49,6% 33,3% 67,0% 11,1 2,7 0,7 2,6 20,3
2005/06 San Antonio 80 80 34,8 48,4% 40,0% 62,9% 11,0 3,2 0,9 2,0 18,6
2006/07 San Antonio 80 80 34,1 54,6% 11,1% 63,7% 10,6 3,4 0,8 2,4 20,0
2007/08 San Antonio 78 78 34,0 49,7% 0,0% 73,0% 11,3 2,8 0,7 1,9 19,3
2008/09 San Antonio 75 75 33,7 50,4% 0,0% 69,2% 10,7 3,5 0,5 1,7 19,3
2009/10 San Antonio 78 77 31,3 51,8% 18,2% 72,5% 10,1 3,2 0,6 1,5 17,9
2010/11 San Antonio 76 76 28,4 50,0% 0,0% 71,6% 8,9 2,7 0,7 1,9 13,4
2011/12 San Antonio 58 58 28,2 49,2% 0,0% 69,5% 9,0 2,3 0,7 1,5 15,4
2012/13 San Antonio 69 69 30,1 50,2% 28,6% 81,7% 9,9 2,7 0,7 2,7 17,8
2013/14 San Antonio 74 74 29,2 49,0% 0,0% 73,1% 9,7 3,0 0,6 1,9 15,1
2014/15 San Antonio 77 77 28,9 51,2% 28,6% 74,0% 9,1 3,0 0,8 2,0 13,9
2015/16 San Antonio 61 60 25,2 48,8% 0,0% 70,2% 7,3 2,7 0,8 1,3 8,6
Razem 1392 1389 34,0 50,6% 17,9% 69,6% 10,8 3,0 0,7 2,2 19,0

Play-offy

Sezon Drużyna M S5 MPG FG% 3P% FT% RPG APG SPG BPG PPG
1998 San Antonio 9 9 41,6 52,1% 0,0% 66,7% 9,0 1,9 0,6 2,6 20,7
1999 San Antonio 17 17 43,1 51,1% 0,0% 74,8% 11,5 2,8 0,8 2,6 23,2
2001 San Antonio 13 13 40,5 48,8% 100,0% 63,9% 14,5 3,8 1,1 2,7 24,4
2002 San Antonio 9 9 42,2 45,3% 33,3% 82,2% 14,4 5,0 0,7 4,3 27,6
2003 San Antonio 24 24 42,5 52,9% 0,0% 67,7% 15,4 5,3 0,6 3,3 24,7
2004 San Antonio 10 10 40,5 52,2% 0,0% 63,2% 11,3 3,2 0,8 2,0 22,1
2005 San Antonio 23 23 37,8 46,4% 20,0% 71,7% 12,4 2,7 0,3 2,3 23,6
2006 San Antonio 13 13 37,9 57,3% 0,0% 71,8% 10,5 3,3 0,8 1,9 25,8
2007 San Antonio 20 20 36,8 52,1% – 64,4% 11,5 3,3 0,7 3,1 22,2
2008 San Antonio 17 17 39,2 44,9% 20,0% 62,6% 14,5 3,3 0,9 2,1 20,2
2009 San Antonio 5 5 32,8 53,2% – 60,7% 8,0 3,2 0,6 1,2 19,8
2010 San Antonio 10 10 37,3 52,0% 50,0% 47,8% 9,9 2,6 0,8 1,7 19,0
2011 San Antonio 6 6 35,3 47,8% – 62,5% 10,5 2,7 0,5 2,5 12,7
2012 San Antonio 14 14 33,1 49,5% 0,0% 70,7% 9,4 2,8 0,7 2,1 17,4
2013 San Antonio 21 21 35,0 47,0% 0,0% 80,6% 10,2 1,9 0,9 1,6 18,1
2014 San Antonio 23 23 32,7 52,3% 0,0% 76,0% 9,2 2,0 0,3 1,3 16,3
2015 San Antonio 7 7 35,7 58,9% 0,0% 55,9% 11,1 3,3 1,3 1,4 17,9
2016 San Antonio 10 10 21,8 42,3% – 71,4% 4,8 1,4 0,2 1,3 5,9
Razem 251 251 37,3 50,1% 14,3% 68,9% 11,4 3,0 0,7 2,3 20,6

Życie prywatne

Studia na Wake Forest ukończył z wyróżnieniem (psychologia), będąc w ich trakcie współautorem rozdziału w publikacji naukowej, pt. „Aversive Interpersonal Behaviors” (tytuł rozdziału: Blowhards, Snobs and Narcissists: Interpersonal Reactions to Excessive Egotism)[41].

Poza koszykówką interesuje się motoryzacją, RPG Dungeons & Dragons[42], oraz kolekcjonowaniem mieczy i noży[43].

Przypisy

  1. ↑ slamduncan.com -- 21 [online], web.archive.org, 16 lipca 2017 [dostęp 2020-04-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-16] .
  2. ↑ Tim Duncan Stats [online], Basketball-Reference.com [dostęp 2020-04-02]  (ang.).
  3. ↑ Proballers, Tim Duncan, Basketball player [online], Proballers [dostęp 2020-04-02]  (ang.).
  4. ↑ a b c From the Virgin Islands to the Hall of Fame: Tim Duncan’s unlikely journey [online], expressnews.com [dostęp 2021-09-16]  (ang.).
  5. ↑ Tricia Duncan Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-05-13] [zarchiwizowane z adresu 2010-06-28]  (ang.).
  6. ↑ a b Basketball Star Tim Duncan and His Family [online], bodyheightweight.com [dostęp 2021-09-16]  (ang.).
  7. ↑ 2000-01 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  8. ↑ 2003-04 NBA Awards Voting. basketball-reference.com. [dostęp 2022-03-30]. (ang.).
  9. ↑ TIM DUNCAN ANNOUNCES RETIREMENT. nba.com. [dostęp 2016-07-11]. (ang.).
  10. ↑ Tim Duncan. Basketball-Reference.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  11. ↑ Tim Duncan – realgm.com. realgm.com. [dostęp 2016-04-04]. (ang.).
  12. ↑ John R. Wooden Award. woodenaward.com. [dostęp 2023-01-20]. (ang.).
  13. ↑ Naismith Men’s College Player of the Year Trophy Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  14. ↑ Adolph F. Rupp Trophies – Previous Winners. spysport.org. [dostęp 2023-01-23]. (ang.).
  15. ↑ NCAA Division I Basketball Awards – Chip Hilton Player of the Year Award. realgm.com. [dostęp 2023-01-27]. (ang.).
  16. ↑ USBWA Player of the Year Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  17. ↑ NCAA College Basketball AP Player of the Year Award Winners. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  18. ↑ Sporting News Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-19]. (ang.).
  19. ↑ NABC Player of the Year Awards. nabc.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  20. ↑ Atlantic Coast Conference Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-26]. (ang.).
  21. ↑ Atlantic Coast Conference Tournament MVP Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
  22. ↑ NABC Defensive Player of the Year. nabc.com. [dostęp 2023-01-28]. (ang.).
  23. ↑ National Collegiate Basketball Hall of Fame – Players. collegebasketballexperience.com. [dostęp 2018-04-15]. (ang.).
  24. ↑ NBA MVP & ABA Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  25. ↑ NBA Finals Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  26. ↑ NBA & ABA All-Star Game Most Valuable Player Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  27. ↑ a b NBA Players of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  28. ↑ NBA & ABA Rookie of the Year Award Winners. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-15]. (ang.).
  29. ↑ NBA Rookies of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  30. ↑ a b NBA & ABA All-Defensive Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2023-01-22]. (ang.).
  31. ↑ Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
  32. ↑ NBA 75th Anniversary Team announced. nba.com. [dostęp 2021-12-01]. (ang.).
  33. ↑ Team San Antonio Wins 2008 Haier Shooting Stars. NBA.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  34. ↑ IBM Award Recipients. realgm.com. [dostęp 2023-01-16]. (ang.).
  35. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Blocks Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-07]. (ang.).
  36. ↑ NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Free Throws. basketball-reference.com. [dostęp 2018-03-24]. (ang.).
  37. ↑ All-Time USA Basketball Men’s Roster // D. usabasketball.com. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  38. ↑ THIRD MEN’S GOODWILL GAMES -- 1994. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  39. ↑ USA Basketball Annual Awards. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  40. ↑ 2003 FIBA Americas Championship. latinbasket.com. [dostęp 2018-04-18]. (ang.).
  41. ↑ Tim Duncan is the published co-author of a fantastically titled psychology book chapter [online], For The Win, 12 lipca 2016 [dostęp 2020-04-02]  (ang.).
  42. ↑ 12 Famous People Who Play D&D [online], Tribality, 12 maja 2015 [dostęp 2017-07-24] .
  43. ↑ Mary CaithnM.C. Scott Mary CaithnM.C., Tim Duncan’s Top 5 Geeky Tendencies, „San Antonio Current” [dostęp 2017-07-24]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Szablony Tima Duncana – NBA
  • p
  • d
  • e
Pierwsza runda
Druga runda
  • p
  • d
  • e
Zawodnicy wybrani z pierwszym numerem draftu NBA
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Laureaci nagrody Twyman–Stokes Teammate Award
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Trenerzy
Działacze
Zawodnicy
Obrońcy
Skrzydłowi
Środkowi
Sędziowie
  • Bavetta
  • Enright
  • Evans
  • Hepbron
  • Hoyt
  • Kennedy
  • Leith
  • Mihalik
  • Nichols
  • Nucatola
  • Quigley
  • Rudolph
  • Shirley
  • Strom
  • Tobey
  • Walsh
  • Garretson
Zespoły
  • pogrubienie – oznacza, że dana osoba została wybrana do Hall Of Fame jako trener i jako zawodnik
  • p
  • d
  • e
Szablony Tima Duncana – NCAA
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Koszykarz Roku NCAA według Basketball Times
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Zawodnik Roku NCAA im. Chipa Hiltona
  • 1997: Duncan
  • 1998: Booker
  • 1999: Hill
  • 2000: Nájera
  • 2001: Battier
  • 2002: Dixon
  • 2003: Miller
  • 2004: Okafor
  • 2005: Ross
  • 2006: McNamara
  • 2007: Law
  • 2008: Green
  • 2009: Brockman
  • 2010: Martínez
  • 2011: Jenkins
  • p
  • d
  • e
Zdobywcy nagrody Adolph Rupp Trophy (NCAA)
  • p
  • d
  • e
Zdobywcy nagrody Oscar Robertson Trophy (NCAA)
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Liderzy NCAA w zbiórkach
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Sportowiec Roku Konferencji Atlantic Coast NCAA
Sportowiec Roku
  • 1954: Shankle
  • 1955: Hemric
  • 1956: Sime
  • 1957: Rosenbluth
  • 1958: Christy
  • 1959: Pucillo
  • 1960: McGee
  • 1961: Gabriel
  • 1962: Chappell
  • 1963: Heyman
  • 1964: Mullins
  • 1965: Piccolo
  • 1966: Talbott
  • 1967: Bryant
  • 1968: Miller
  • 1969: Quayle
  • 1970: Scott
  • 1971: McCauley
  • 1972: Parkhill
  • 1973: Thompson
  • 1974: Waldrop
  • 1975: Thompson
  • 1976: Lucas
  • 1977: Ford
  • 1978: Ford
  • 1979: Nehemiah
  • 1980: Shea
  • 1981: Shea
  • 1982: Worthy
  • 1983: Sampson
  • 1984: Jordan
  • 1985: Surhoff
  • 1986: Bias
  • 1987: Ingram
  • 1988: Ferry
  • 1989: Ferry
Mężczyźni
Kobiety
  • 1990: Higgins
  • 1991: Staley
  • 1992: Staley
  • 1993: Hamm
  • 1994: Smith
  • 1995: Venturini
  • 1996: Hiller
  • 1997: Forbes
  • 1998: Webb
  • 1999: Parlow
  • 2000: Adams
  • 2001: Adams
  • 2002: Bielik
  • 2003: Beard
  • 2004: Beard
  • 2005: Dostal
  • 2006: Infante
  • 2007: Harding
  • 2008: Tincher
  • 2009: Nogueira
  • 2010: Engen
  • 2011: O'Donnell
  • 2012: Ward
  • 2013: Dunn
  • 2014: Thomas
  • 2015: Brian
  • 2016: Seidel
  • 2017: Kent
  • 2018: Ogunbowale
  • 2019: Hoffman
  • 2020: Matson
  • 2021: North
  • 2022: North
  • 2023: Tuohy
  • p
  • d
  • e
Szablony Tima Duncana – Kadra USA
  • p
  • d
  • e
Koszykarz Roku USA Basketball
  1. ↑ Nie przyznano z powodu pandemii COVID-19
  • p
  • d
  • e
Sportowiec Roku Sports Illustrated
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: biography/Tim-Duncan
  • SNL: Tim_Duncan
Identyfikatory zewnętrzne:
  • Olympedia: 108544