Roy Williams

Roy Williams

rozgrywający
Pełne imię i nazwisko	Roy Allen Williams
Data i miejsce urodzenia	1 sierpnia 1950 Marion, Karolina Północna
Kariera
College	University of North Carolina at Chapel Hill
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1968–1969 North Carolina Tar Heels
Kariera trenerska Lata Drużyna 1973–1978 Charles D. Owen High School 1978–1988 North Carolina Tar Heels (asystent) 1988–2003 Kansas Jayhawks 2004 Stany Zjednoczone (asystent) 2003–2021 North Carolina Tar Heels
Dorobek medalowy Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Ateny 2004 koszykówka

Roy Allen Williams (ur. 1 sierpnia 1950) – amerykański trener koszykówki, członek Basketball Hall of Fame oraz National Collegiate Basketball Hall of Fame, trzykrotny mistrz NCAA z zespołem North Carolina Tar Heels.

Życiorys

Williams studiował na University of North Carolina w Chapel Hill, gdzie w latach 1968–1969 grał w drużynie uniwersyteckiej Tar Heels. Karierę szkoleniową rozpoczął w 1973, podejmując pracę jako trener zespołu ze szkoły średniej Charles D. Owen, mieszczącej się w Black Mountain. W 1978 został asystentem Deana Smitha w North Carolina Tar Heels i pełnił tę funkcję do 1988. W 1982 zdobył mistrzostwo NCAA, a barwy drużyny reprezentowali wówczas między innymi James Worthy, Sam Perkins i Michael Jordan^[1].

8 lipca 1988 Roy Williams został mianowany trenerem Kansas Jayhawks, zastępując Larry'ego Browna^[1]. W trzecim sezonie prowadzenia zespołu dotarł do finału NCAA, w którym Jayhawks przegrali z Duke Blue Devils 56:72^[2]. W sezonie 2001/2002 Jayhawks zostali pierwszą drużyną w historii Big 12 Conference, która osiągnęła bilans 16–0 w sezonie zasadniczym^[1]. W 2003 Williams ponownie poprowadził zespół do wicemistrzostwa NCAA. W finale Jayhawks ulegli Syracuse Orange 78:81^[3]. Podczas 15 sezonów pracy Williamsa, w Jayhawks występowali między innymi Greg Ostertag, Scot Pollard, Jacque Vaughn, Raef LaFrentz, Paul Pierce, Drew Gooden, Nick Collison i Kirk Hinrich^[1].

Dziesięć dni po meczu o mistrzostwo NCAA pomiędzy Kansas a Syracuse, 14 kwietnia 2003 Williams został trenerem North Carolina Tar Heels. W 2005 poprowadził zespół do pierwszego od 13 lat triumfu w finale Final Four, w którym Tar Heels pokonali Illinois Fighting Illini 75:70^[4]. W sezonie 2007/2008 Tar Heels osiągnęli najlepszy bilans w historii uczelni (36–3 w sezonie regularnym, 14–2 w konferencji ACC) i dotarli do fazy Final Four^[1], przegrywając w półfinale z Kansas Jayhawks 66:84^[5]. W 2009 Williams zdobył drugie mistrzostwo NCAA z Tar Heels. W finale pokonali Michigan State Spartans 89:72^[6]. Zawodnicy reprezentujący wówczas barwy Tar Heels, którzy zagrali w późniejszym okresie w NBA to między innymi Sean May, Tyler Hansbrough, Raymond Felton, Ty Lawson, Kendall Marshall, Marvin Williams, Brandan Wright, Harrison Barnes i Wayne Ellington^[1].

W 2006 został uhonorowany członkostwem w National Collegiate Basketball Hall of Fame^[7], zaś rok później wybrany do Basketball Hall of Fame^[8]. 2017 poprowadził Tar Heels do szóstego w historii uczelni mistrzostwa. W finale Final Four zespół z Karoliny Północnej pokonał Gonzaga Bulldogs 71:65. Mecz, który odbył się na University of Phoenix Stadium, obejrzało 76 168 widzów^[9].

1 kwietnia 2021 ogłosił przejście na emeryturę po 48 latach pracy na stanowisku trenera^[10].

Osiągnięcia

• 3-krotny mistrz NCAA (2005, 2009, 2017)^[4][6]
• Trener roku:
  • NCAA według Associated Press (1992, 2006)^[11]
  • konferencji:
    • Big 12 (1997, 2002, 2003)^[12]
    • Big 8 (1990, 1992, 1995, 1996)^[12]
    • ACC (2006, 2011)^[1]
• 2-krotny zdobywca Henry Iba Award (1990, 2006)^[13]
• Członek:
  • National Collegiate Basketball Hall of Fame (od 2006)^[7]
  • Basketball Hall of Fame^[8]

Przypisy