Megymeninae

Megymeninae
Amyot et Serville, 1843
Ilustracja
Megymenum brevicornis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

pluskwiaki

(bez rangi) Euhemiptera
(bez rangi) Heteropterodea
Podrząd

pluskwiaki różnoskrzydłe

Infrarząd

Pentatomomorpha

Nadrodzina

tarczówki

Rodzina

Dinidoridae

Podrodzina

Megymeninae

Synonimy
  • Mégyménides Amyot & Serville, 1843
  • Megymenidae Amyot & Serville, 1843
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Eumenotes obscura

Megymeninae – podrodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny Dinidoridae. Obejmuje 30 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w pięciu rodzajach. Wszystkie są fitofagami ssącymi soki roślin.

Morfologia

Pluskwiaki o ciele w zarysie jajowatym lub prawie jajowatym, słabiej wypukłym po stronie grzbietowej i silniej wypukłym po stronie brzusznej[1]. Trójkątna głowa jest niemal tak duża jak przedplecze. Płytki żuwaczkowe są dłuższe od nadustka i wystają przed przedustek, przy czym ich wierzchołki pozostają oddzielne. Odległość między przyoczkami może być od równej do dwukrotnie większej niż odległość między przyoczkiem a brzegiem oka złożonego. Czułki mają człony walcowate do spłaszczonych, u Byrsodepsus z silnie rozszerzonym członem trzecim[2]. Tarczka odznacza się obecnością pary jamkowatych wcisków przy kątach przednio-bocznych[2][3]. Półpokrywy mają przykrywki długości tarczki lub dłuższe od niej. Użyłkowanie tylnej pary skrzydeł cechuje się prostym do lekko odgiętego, oddalonym od żyłki medialnej wierzchołkiem żyłki kubitalnej przedniej oraz zupełnym brakiem żyłki kubitalnej tylnej. Metapleury z wyjątkiem przedstawicieli rodzaju Byrsodepsus zaopatrzone są w ewaporatoria[2]. Tułów i odwłok są owłosione. Sternity odwłoka mają na bocznych krawędziach guzki lub płaty[2][3]. U samic dziewiąty paratergit jest płaski do lekko pośrodku wypukłego. Genitalia samca mają poniżej otworu pygoforu lekko wystającą poprzeczną listewkę[2].

Ekologia i występowanie

Wszystkie gatunki są fitofagami ssącymi. Ekologia jest słabo zbadana. Wśród poznanych roślin pokarmowych larw wymienia się przedstawicieli dyniowatych, męczennicowatych, powojowatych i wyćwiklinkowatych[4].

Podrodzina o zasięgu głównie paleotropikalnym. Większość gatunków występuje w krainie orientalnej[5][4]. Cztery gatunki orientalne docierają na południe do krainy australijskiej[5][6]. Nieliczne gatunki orientalne znane są również z sinojapońskiego regionu krainy palearktycznej, docierające na północ do Chin, Korei i Japonii[5]. Rodzaj Afromenotes jest ograniczony do krainy etiopskiej[4].

Taksonomia

Do podrodziny tej należy 30 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w pięciu rodzajach i trzech plemionach[7]:

Takson rangi rodzinowej dla rodzaju Megymenum wprowadzili w 1843 roku przez Charlesa Jean-Baptiste'a Amyota i Jean Guillaume Audinet-Serville'a pod nazwą Mégyménides[8]. W 1847 roku John Obadiah Westwood opisał rodzaj Eumenotes wskazując na jego bliskie pokrewieństwo z Megymenum[9], natomiast w 1851 roku William Dallas dokonał formalnego włączenia tego rodzaju do Megymenidae[10]. W pracach z 1867 i 1870 roku Carl Stål umieścił przedstawicieli Megymenidae wśród Dinidorinae w obrębie tarczówkowatych[11][12]. W 1907 roku Ernst Evald Bergroth dla rodzaju Eumenotes utworzył osobne plemię Eumenotini w podrodzinie Tessaratominae w obrębie tarczówkowatych[13]. Takson ten wyniesiony został do rangi osobnej podrodziny Eumenotinae przez Teiso Esakiego w 1922 roku[14], a potem do rangi rodziny Eumenotidae przez Dennisa Lesotna w 1958 roku[15]. Nieco wcześniej, w 1955 roku, za sprawą Lestona rangę rodziny zyskały również Dinidoridae[16]. Megymeninae jako podrodzina Dinidoridae obejmująca Megymenini i Eumenotini pojawiła się w publikacji A.K. Nuamaha z 1982 roku[17] i taką klasyfikację zaadaptowano w monografii P.S.S. Durai z 1987 roku[1] oraz katalogu Lawrence’a Huberta Rolstona i innych z 1996 roku[18]. W 2000 roku Anna Kocorek i Jerzy Adrian Lis wprowadzili w obrębie podrodziny plemię Byrsodepsini dla rodzaju Byrsodepsus. Zsynonimizowali też Eumentonini z Medymenini[2], ale z tego kroku J.A. Lis i współpracownicy wycofali się w 2012 roku[19].

Przypisy

  1. ↑ a b P.S.S. Durai. A Revision of the Dinidoridae of the world (Heteroptera: Pentatomoidea). „Oriental Insects”. 21, s. 163-360, 1987. DOI: 10.1080/00305316.1987.11835477. 
  2. ↑ a b c d e f A. Kocorek, J.A. Lis. A cladistic revision of the Megymeninae of the world (Hemiptera: Heteroptera: Dinidoridae). „Polish journal of entomology”. 69, s. 7–30, 2000. 
  3. ↑ a b Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 225-226. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
  4. ↑ a b c Petr Kment, Anna Kocorek. Afromenotes hirsuta, a new genus and species of Eumenotini from the Democratic Republic of the Congo (Hemiptera: Heteroptera: Dinidoridae). „Acta Entomologica Musei Nationalis Pragae”. 54 (1), s. 109-131, 2014. 
  5. ↑ a b c Jerzy A. Lis. New genera, new species, new records and checklist of the Old World Dinidoridae (Heteroptera, Pentatomoidea). „Annales of Upper Silesian Museum in Bytom. Entomology”. 1, s. 103–147, 1990. 
  6. ↑ G. Cassis, Gordon F. Gross: Zoological catalogue of Australia: Hemiptera: Heteroptera (Pentatomomorpha). CSIRO Publishing, 2002.
  7. ↑ subfamily Megymeninae Amyot & Serville, 1843. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2022-09-09].
  8. ↑ C.J.B. Amyot, J.G. Audinet-Serville: Histoire Naturelle des Insects. Hémiptères. Paris: Librairie Encyclopédique de Roret, 1843, s. 181.
  9. ↑ John O. Westwood. Descriptions of various exotic heteropterous Hemiptera. „Transactions of the Entomological Society of London”. 4, s. 243–249, 1847. 
  10. ↑ W.S. Dallas: List of the specimens of hemipterous insects in the collection of the British Museum. Part 1. London: Trustees of the British Museum, 1851.
  11. ↑ C. Stål. Bidrag till Hemipterernas Systematik. „Öfversigt af Kongelige Vetenskaps-Akademiens Förhandlingar, Stockholm”. 24 (7), s. 491-560, 1867. 
  12. ↑ C. Stål. Enumeratio Hemipterorum. Bidrag till en företeckning öfver alla hittils kända Hemiptera, jemte systematiska meddelanden. 1. „Kongliga Svenska Vetenskaps-Akademiens Handlingar”. 9 (1), s. 1–23, 1870. 
  13. ↑ Ernst Evald Bergroth. Über die systematische Stellung de Gattung Eumenotes West. (Hem.). „Deutsche Entomologische Zeitschrift”. 1907, s. 498–500, 1907. 
  14. ↑ T. Esaki. Notes on the systematic position of the genus Eumenotus, with description of a new species (Hemiptera, Aradidae). „Insecutor Inscitiæ Menstruus”. 10, s. 196–198, 1922. 
  15. ↑ Dennis Leston: Higher systematics of shieldbugs (Hemiptera: Pentatomidae). W: Proceedings of the Tenth International Congress of Entomology, August 17–25, 1956. Vol. 1. E.C. Becker (red.). Montreal: 1958, s. 325.
  16. ↑ D.H. Leston. The aedeagus of Dinidoridae (Hem., Pentatomidae). „Entomologist's Monthly Magazine”. 91, s. 214-215, 1955. 
  17. ↑ K.A. Nuamah. Karyotypes of some Ghanaian shield-bugs and the higher systematics of the Pentatomoidea (Hemiptera: Heteroptera). „Insect Science and Application”. 3, s. 9–28, 1982. 
  18. ↑ L.H. Rolston, D.A. Rider, M.J. Murray, R.L. Aalbu. Catalog of the Dinidoridae of the World. „Papua New Guinea Journal of Agriculture, Forestry and Fisheries”. 39 (1), s. 22-101, 1996. 
  19. ↑ Jerzy A. Lis, Paweł Lis, Dariusz Ziaja, Anna Kocorek. Systematic position of Dinidoridae within the superfamily Pentatomoidea (Hemiptera: Heteroptera) revealed by the Bayesian phylogenetic analysis of the mitochondrial 12S and 16S rDNA sequences. „Zootaxa”. 3423, s. 61-68, 2012. DOI: 10.11646/zootaxa.3423.1.5. 
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
  • ITIS: 1058044
  • identyfikator taksonu Fossilworks: 176542