Nonakozan

Nonakozan
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
nonakozan
Inne nazwy i oznaczenia
n-nonakozan
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C29H60

Masa molowa

408,60 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

630-03-5

PubChem

12409

SMILES
CCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCC
InChI
InChI=1S/C29H60/c1-3-5-7-9-11-13-15-17-19-21-23-25-27-29-28-26-24-22-20-18-16-14-12-10-8-6-4-2/h3-29H2,1-2H3
InChIKey
IGGUPRCHHJZPBS-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
0,8083 g/cm³ (20 °C)[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
nierozpuszczalny[1]
w innych rozpuszczalnikach
rozpuszczalny w benzenie, dobrze w etanolu, eterze dietylowym, acetonie, słabo w chloroformie[1]
Temperatura topnienia

63,7 °C[1]

Temperatura wrzenia

286 °C (20 hPa)[2]
443 °C (1013 hPa)[1]

Współczynnik załamania

1,4529 (589 nm, 20 °C)[1]

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-15]
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Substancja nie jest klasyfikowana jako
niebezpieczna według kryteriów GHS
(na podstawie podanej karty charakterystyki).
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Nonakozan – organiczny związek chemiczny z grupy alkanów. Ma potencjalnie 1 590 507 121 izomerów konstytucyjnych[potrzebny przypis].

Nonakozan występuje naturalnie, m.in. w olejkach eterycznych. Może być również otrzymywany syntetycznie[3].

Nonakozan jest składnikiem feromonów Orgyia leucostigma[4] oraz postuluje się, iż pełni rolę w komunikacji niektórych owadów, np. u komara Anopheles stephensi[5].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-420, ISBN 978-1-4987-5429-3  (ang.).
  2. ↑ Nonacosane (nr 284246) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-02-15]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. ↑ H.R.H.R. Bentley H.R.H.R. i inni, Triterpenoids. Part XXXII. cycloLaudenol, a Triterpenoid Alcohol from Opium, „Journal of the Chemical Society”, 1955, s. 596–602, DOI: 10.1039/jr9550000596  (ang.).
  4. ↑ Pheromone identification.
  5. ↑ BrandonB. Brei BrandonB. i inni, Relative Abundance of Two Cuticular Hydrocarbons Indicates Whether a Mosquito Is Old Enough to Transmit Malaria Parasites, „Journal of Medical Entomology”, 41 (4), 2004, s. 807–809, DOI: 10.1603/0022-2585-41.4.807, PMID: 15311480  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Niższe alkany (C1–C10)
Wyższe alkany (>C10)