Siebel Si 201

Siebel Si 201

Model samolotu Siebel Si 201
Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Siebel Flugzeugwerke
Typ	samolot rozpoznawczy i towarzyszący
Historia
Data oblotu	1938
Liczba egz.	2
Dane techniczne
Napęd	1 silnik rzędowy w układzie odwróconego V8 Argus As 10 C
Moc	240 KM
Wymiary
Rozpiętość	14 m
Długość	10,4 m
Wysokość	3,4 m
Powierzchnia nośna	31 m²
Masa
Własna	1120 kg
Startowa	1440 kg
Osiągi
Prędkość maks.	185 km/h
Prędkość przelotowa	150 km/h
Prędkość wznoszenia	4,2 m/s
Pułap	5502 m
Zasięg	451 km
Dane operacyjne
Multimedia w Wikimedia Commons

Siebel Si 201 – niemiecki samolot zaprojektowany w zakładach Siebel Flugzeugwerke na rozpisany przez Reichsluftfahrtministerium (ministerstwo ds. lotnictwa, RLM) konkurs na samolot rozpoznawczy i towarzyszący dla Luftwaffe. Zbudowano tylko dwa prototypy.

Historia

W 1935 w ramach nazistowskiego programu zbrojeniowego RLM rozpisało konkurs na rozpoznawczy i towarzyszący typu STOL^[1]. Zaprojektowany na ten konkurs w zakładach Siebel Flugzeugwerke samolot Si 201 był oryginalną i nietypową konstrukcją^[2][3].

Kadłub samolotu wykonany był ze spawanych stalowych rur i kryty był blachą, skrzydła była kryte sklejką^[3].

Napęd stanowił chłodzony powietrzem silnik rzędowy typu Argus As 10C o układzie odwróconego V-8 o mocy 240 KM^[2][3]. Silnik umieszczony był nad kabiną i napędzał śmigło w układzie pchającym^[2][3].

Dwuosobowa załoga, pilot i radiooperator/obserwator, siedzieli w układzie tandem (jeden za drugim) dużej, pudełkowatej i bardzo przeszklonej kabinie która zapewniała znakomitą widoczność we wszystkich kierunkach ale była bardzo nieaerodynamiczna^[2][3]. Fotel obserwatora był umieszczony przed fotelem pilota i nieco z prawej strony kabiny^[3].

Samolot mierzył 10,4 metrów długości, rozpiętość jego skrzydeł wynosiła 14 metrów, skrzydła miały lekki skos do tyłu^[2]. Skrzydła były wyposażone w automatyczne sloty na całej długości krawędzi natarcia, a na prawie całej długości krawędzi spływu umieszczono podzielone na cztery klapy Fowlera, klapy umieszczone na końcach płatów działały jako lotki^[3].

Samolot miał stałe, niechowane w locie podwozie główne z płozą ogonową. Masa własna konstrukcji wynosiła 1120 kilogramów^[2]. Maszyna miała niską prędkość maksymalną wynoszącą jedynie 185 km/h co wynikało głównie z nieaerodynamicznego kadłuba, zasięg samolotu wynosił do 450 kilometrów^[2].

Pierwszy prototyp został ukończony w 1938, maszyna charakteryzowała się znakomitą charakterystyką krótkiego startu i lądowania, a prędkość minimalna była porównywalna z prędkością minimalną Fi 156 który był oblatany już wcześniej^[3]. W czasie oblatywania wykryto flatter ogona ale najpoważniejszą wadą samolotu była bardzo niska tolerancja na zmianę położenia środka ciężkości maszyny^[3]. W momencie zaprzestania prac rozwojowych nad samolotami żaden z tych problemów nie został rozwiązany^[3]

Wraz z Si 201 do konkursu stanęły samoloty Fieseler Fi 156 Storch, Focke-Wulf Fw 186^[4] i Messerschmitt Bf 163^[3], ostatecznie został on wygrany przez samolot Fieselera i konstrukcje Siebela, Focke-Wulfa i Messerschmitta nie weszły do produkcji seryjnej.

Zobacz

•  Osobny artykuł: Messerschmitt Bf 163.

•  Osobny artykuł: Fieseler Fi 156 Storch.

Przypisy

Bibliografia

• Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : An Illustrated Guide. Jefferson, N.C.: McFarland Co., 2009. ISBN 978-0-7864-3937-9.brak strony w książce
• Stanley S. McGowen: Helicopters : An Illustrated History of Their Impact. Santa Barbara, Calif.: ABC-CLIO, 2005. ISBN 1-85109-473-3.brak strony w książce
• Heinz J. Nowarra: German Helicopters, 1928-1945. West Chester, PA: Schiffer Military History, 1990. ISBN 0-88740-289-5.brak strony w książce